Op de altijd stille Karel Lotsylaan
kon men zich arcadisch verstaan
verwijlend wandelen bij Beethoven's genie
luist'ren als naar zijn Pastorale Symphonie
vogels krekels klonken in alle toonaarden
Vanwege sportavies aan de bezetter
besloot de Gemeenteraad tot herdoop
Gustav Mahler gaf hier nu zijn naam
nimmer bevroedend als toonzetter
in…
Beethoven prijst de klokken van Bonn
Om hun denderend zwenken, schrijft Anna,
En zij weet waar ze het over heeft:
Terwijl de kolkende zaterdagdrukte
Van wat toen nog de Duitse hoofdstad was
Zich eindelijk te ruste begeeft,
En anonieme mensen weer gewoon
Mensen worden met misschien wel
Een heel gewone naam die tot dusver
Nog nooit…
artiest waar je dat bij ziet
Behalve Liesbeth dan, maar dat is toch ook hem
"Voor eeuwig met elkaar vergroeide namen"
"Wij zijn één", en het Universum zij dank
Dat deze twee zielen ooit bijeenkwamen
Het erfgoed voor ons allen is onbetaalbaar
Helende teksten en klanken voor de ziel
Geen krachtiger en prachtiger lied ooit geschreven
Dan Pastorale…
Beethoven prijst de klokken van Bonn
Om hun denderend zwenken, en hij weet
Waar hij het over heeft:
Terwijl de kolkende zaterdagdrukte
Van wat toen nog de Duitse hoofdstad was
Zich eindelijk te rusten begeeft,
En anonieme mensen weer gewoon
Mensen worden met misschien wel
Een heel gewone naam die tot dusver
Nog nooit iemand was opgevallen…
enkelvoudig en onbescheten
waarvoor intellectuelen zich schamen
dat de schrijver dezes
bescheiden en geen Jezus
roept door open deuren en ramen
dat de dag is gekomen
dat we niet meer hoeven te dromen
neen, de wijsheid in een strofe
gericht tot het gewone volk
waar ik mij ook toe reken
geen gezever in de wolken
doch aardse praat en geen
pastorale…
De pastorale necropool
hult zich in spectrale stilte.
Hij telt de laatste slag van ’t hart
en slipt in loden lethargie.
Geen schaduw weet wanneer hij droomt
waarom zijn dode lippen lachen.…
met jou heb ik een eilandje geschapen
de golven flirten in extase met het zand
de dagen zijn zo groots - te groots om te verhalen
en in de verte uit de blauwe lucht daar klinkt de pastorale
jij vlecht jezelf in mij en ik poëtisch jou arcadisch in mijn sferen
zo dichten wij elkanders ogen en drinken nectar uit het hart
in jouw oksel lig ik naakt…
503
Bezig met laden