64 resultaten.
Giftig van Oranje
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 80 Terwijl het landschap snel
zich aan mijn oog voltrok
scheen in een ogenblik
de apocalyps mij toe:
(nee! Ik laat dit niet volledig toe,
wellicht word ik dan levensmoe)
Een koppel kraanvogels
zo mytisch, paradeerden
opgetogen door een akker
die bijna licht gaf van het glyfosaat
na hun winter in Spanje
aten zij geen appeltjes van oranje…
Wijn met jou
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 75 laten we wijn met herfst drinken
schenk me een droom in tot de rand
van trage wandeling en samen klinken
van onlosmakelijk je hand
laten we wijn met weemoed genieten
een klein slokje op z'n tijd
dat we september strooilicht zien en
ons hart zich vult en reikt
laten we wijn met terugblik proosten
uit het rek van toen en samen
van glimlach…
Geheime tuin
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 80 vandaag blader ik blootvoets
door onze geheime tuin
het gras nog nat
en in koperzacht tegenlicht
beroert de wind een vrouwenmantel
ze wiegt haar beeldschoon bekken
met rollende druppels dauw
zo teder
en ik denk aan jou…
Lichtzinnig
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 67 bekoor me en verwoord me
en beschrijf me je gedachten
(als mijn woorden kunnen wachten)
laten we beneveld en beschonken
van de liefdesbron gedronken
naar een mooie plek gaan, schatje
waar we sprakeloos en oeverloos
alleen in nevelen gehuld zijn, schatje
op de betastzin in het donker
spraakwaterval ik in je armen
raken we samen buiten…
Als het stroomt
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 53 ik proef je nooit genoeg
ik voel je nooit te lang
er is iets in je armen
waar ik altijd naar verlang
je draagt me zonder moeite
de zon zegt ons gedag
duizend sterren stralen
in je ogen en je lach
je vult mijn hart met kussen
we dansen in de nacht
het gras aait onze voeten
huid op huid zo zacht
je handen strelen teder
de droom, de…
Dromen van ooit
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 72 gisteren nacht had ik een droom
ik keek naar jou
nooit wende je of werd gewoon
een discussie en je zilverkrullen
ik keek naar jou
verstrengeld pratend nachten vullen
je was inmiddels op mijn lijf geschreven
ik keek naar jou
bleef je oneindig liefde geven
gedachtes die ik rijmend probeerde
ik keek naar jou
hoe je schilderde, me inspireerde…
De geur van snel weer
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 45 de geur van lang verwachte regen
op een droge bodem
een dorstige wei
die geur ben jij
de geur van eindelijk
en iedere grasspriet
en ieder bloemblaadje
zijn wij, zijn wij
de geur van dampend verlangen
en altijd van alsjeblieft
snel weer, nog meer
kom hier, bij mij…
Hoogspanning
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 103 op een klein stukje van mijn huid
schrijf je het woord elektriciteit
met je zachte lange vingers
helemaal over me uit
je ontdoet me van mijn woorden
berooft me strelend van mijn zinnen
vonkenregels produceren plots
een hart kloppend kabaal
metaalmoeheid maakt zich meester
van de punten en de komma's
ik vouw ze uit tot liggende streepjes…
Woordwaaien
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 76 ik begrijp mijn wereld schrijvende
staat dit hier op de goede plek?
in mijn hoofd daar buitelt het
waaien woorden door elkaar
denk ik daardoor weer het volgende:
de storm in mij die woedt altijd
en zie wagons vol met lettergrepen
voor me
in sneltreinvaart dit papier op rijden
geblazen uit mijn oren
met stoom, maar zonder kokend water
waar…
Verweven
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 88 van je rust genieten
in je ogen dwalen
je tred ontwaren
het timbre van je stem
ik zal je altijd blijven zoeken
je altijd blijven zien
je altijd kunnen horen
in melodieën, verhalen
mensenmassa's misschien
maar blootsvoets in het bos
waar onze droom is begonnen
zou ik je voelen
verbonden
door het web van gouddraad
dat we samen…
Als een boom
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 37 schemer of gewoon grijs
het gevoel is hetzelfde
de zon is al tijden kwijt
kauwtjes strijken neer
op kale takken
wijze bomen wenken
alles te overdenken
en tot stilstand te komen
naakt en schijnbaar onbewogen…
Wentelruimte
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 37 ik wentel me in je woorden
we praten, er is alleen je stem
en ik hoorde je denken
tussen regels door, zoals ik je ken
jij hoort meer dan ik zeg en
ik praat weer eens meer dan ik luister
hoe of waar we ook de nadruk leggen
het eindigt altijd met een glimlach
en meer ruimte…
Bergen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 231 Sophie Perk* heeft hier - piepjong - voor het eerst gedicht
al was het in een later uur.…
Spontane handdruk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 32 'Ben jij Sophie?', vroeg ik en ja, je
was het en automatisch snelde ik naar jou
toe om jou als spirituele zuster
uit naam van hem en mijzelf liefdevol
de hand te drukken.…
Wondernimf
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 422 je hart sprong op
als een vlaagje zoete wind
fierezwierend de kamer
binnenwaaide
maar ze weet dat rond haar hoofd
waait een andere wondernimf
waar ze over droomt
het vult haar hart met liefde
zo warm en dichtbij
als geen ander is er die ene
die de taal van je hart verstaat
aan wat bekend is
(Sophie B.…
Chique veilinghuis
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 86 Onder de hamer kan men aardig bieden
bijvoorbeeld een enorm vleeskleurig korset
en een dikke dure bontjas met grote kraag
heel normaal in Koninklijke kringen
ook ging er een smoezelige ochtend dress
bij opbod weg van Sophie: tante van Sissi
tientallen slippers van frivole Lippe Biesterveld
en Hendrik van Mecklenburg-Schwerin
er werden bedragen…
Autisme
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 2.707 Help me om uit deze donkere gloed te komen,
Help me uit deze dromen.
Geef me kracht om te leven,
Geef me macht om te geven.
Ik ben gesloten of juist open,
Ik durf soms niet alleen op straat te lopen.
De wereld is oogverblindend en luidruchtig,
Mijn wereld oogt zelfzuchtig.
Flitsend gaat de wereld aan mij voorbij,
Het gaat allemaal te snel…
Eeuwig
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 789 Nog een keer wil
Ik bij jou zijn
Alvorens ik
Verdwijn
Als een kaarsje
In het duister
Uitgestorven in ‘t zacht
gefluister
Vlammetje teer en klein
In z’n laatste tel verstikt
Laatste momenten
weggetikt
Ik vlieg
Op de flanken van de tijd
Naar de mooie
Eeuwigheid……
Kater
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 657 De laatste greintjes zelfrespect
Zijn keihard in de gang gekekt
De moeite niet meer waard
Waar ooit een sterke droom bestond
Is nu alleen de open mond
Het biertje en de bedden
De wijsheid komt pas met de jaren
Dus laat beheersing nu maar varen
Vergeten doe je toch
Zoveel kansen weggeslopen
Wel gezien maar doorgelopen
Nooit zal ik echt leven…
Een nieuwe dag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 95 Zodra de dag als een dreigbrief
In mijn kamer wordt geschoven,
Worden de rode zegels van de droom
Door snelle messen zonlicht losgebroken.
Huizen slaan traag hun bittere ogen op
En sterren vallen doodsbleek uit hun banen.
Terwijl de zwijgende schildwachten,
Nachtdroom en dagdroom, haastig
Elkaar hun plaatsen afstaan,
Legt het vuurpeloton…
BINNENSTEBUITEN
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 166 Het is de maand van het spirituele
Ik lees ’t essay van Sophie van der Stap
Het raakt me, nog geen dertig en zo knap
Ontleden al het individuele
Ze heeft de Fransen lief, het zijn er vele
Eén vissenkom is voor haar veel te krap
Maatschappelijke grenzen, zet u schrap
Establishment u vat haar maar ten dele
Het liefst begeeft ze zich in andere…
Straattheater
gedicht
3.0 met 27 stemmen 14.098 In de zoele middagwind
zat ik op een bankje
op de Boulevard du Général Leclerc
naast een oude heer
die Indochina nog had meegemaakt
rozet in zijn knoopsgat
witte sjaal om zijn uitgedroogde hals
en een mormel van een hondje
aandachtig aan zijn voet
toen Sophie Marceau actrice
die ik kende uit de bladen
vergezeld van haar fotograaf
uit een…
Verstikt door associaties
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 372 (voor Sophie Podolski (1953 - 1974))
Je keek voortdurend door een kleurrijke, maar gekmakende caleidoscoop, die zich ontpopte als een boa constrictor rondom jouw slanke nek, met dikke gordijnen van zwart haar.…
Spleen pour rire
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.331 Sophie-Fritz Stuckenberg zu eigen
Het meisje dat te Pampelune geboren tans te Honoloeloe woont
en in een rode lakkooi gevangen houdt
een kobaltblauwe papegaai
- zij schilderde hem met Ripolinkoeleuren
zoals gezeid de veren blauw
de snavel en de poten geel -
het meisje van Pampelune te Honoloeloe
dat om haar hoge hals heeft een krans van purperen…
Verdwijntruc
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 71 (voor Sophie Heesen)
In het zwart op jouw stoere, zwarte
racefiets snelde je voorbij. Een vorm
van afschermen. Sfinxachtig.
Op zoek naar hem, die je zo intens blijft
missen. Die nu anders verschijnt, maar
nog dieper verbonden.
Vanaf de bank voor het oude stadhuis keek
ik naar de zangeres in het groene jurkje.…
Mahomeds hemel
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.555 Doch hoef ik dáár belet te vragen,
Sophie, opdat ik zalig zij?
Niet ene houri is als gij
Zo schoon, o zonne mijner dagen,
En kussend schenkt ge nectar mij.
----------------------------------------
houri, hoeri: volgens de koran eeuwig jong blijvende maagd met gazelleogen,
in het paradijs ter verlustiging van de gelukzaligen…
Ons meisje
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 2.138 bewondering op haar neer:
Het is een meisje
Haar beentjes trappen wat in de lucht
alsof ze aan ’t voetballen slaat
nou als dat in ’t doel komt te staan
is 't de club die met de eer aan de haal gaat:
Want ’t is een meisje
Haartjes flinterdun, krullend in de nek
de wereld is verliefd op haar maar vindt je ’t gek:
Ze is ons meisje,
Jasmijn Sophie…
Een paar opmerkingen
gedicht
2.0 met 15 stemmen 4.281 Wat valt er nog te bergen als alles is teruggezonken,
vaders, broers, Sophie? Door het plafond wenken
wormen. Bomen pompen hen vol.
Zerken vastgelopen rookpluimen
boven een stad, huizen waarin mag worden
geleefd. Gras groeit nog een paar dagen
nadat het is gemaaid.…
STRAND
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 204 verloofde
Een dagje naar het strand
Wij zijn vroeg vertrokken
's Morgens om een uur of twee
Het is zeven kilometer
Van huis tot aan de zee
Toen wij het strand bereikten
Was het reeds gezellig druk
En al struikelend over losse
Maar ook vaste ledematen
Kreeg ik eindelijk een rustig plekje in de gaten
Kijk, er is nog ruimte op de zesde laag, Sophie…
bang van een spin
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 248 ben je bang als er een spin voor je staat
en vraagt hoe het met je gaat
ben je bang en loop je weg
misschien heb je dan wel dikke pech
wat als hij je net een snoepje wou geven
zou je dan zeggen: 'dank je 'k ben nog in leven'
waarschijnlijk was het een lieve spin
zo heel ver vanbinnenin
dan was dat allemaal voor niks geweest
en spin is ten…