Alle inzendingen over Stil verdriet

de dagen dragen alleen nog nachten en ik zie geen ommekeer… gebed kan het verdriet verzachten al zit ik het liefst in stil geween.…

de bovenkruier naast een reiger aan de sloot staat stil te wachten de bovenkruier pas in het nieuw gestoken staat stil te wachten de bovenkruier zo zonder wind of meel meer staat stil te wachten de bovenkruier stoomgemaal overlevend staat stil te wachten de bovenkruier op tekening en foto staat stil te wachten…

Het was stil want er was geen ik en jij Het was stil toen kwam jij Helaas blijft het stil en het leven glijdt voorbij Maar in die stilte ben ik van jou en jij van mij…

weg is ze en het is oorverdovend stil kan ik dit is dit wat ik wil zonder haar mijn liefde mijn ogen haar vermogen om lief te houden van het is weg voor even dan en daarom is het stil hier zo stil zonder jou…

Mijn hart bloedt Verscheurd door verdriet In mezelf, woede woedt Tot recht geschiedt Ik moet schuld bekennen Dat ik jouw last niet verlichten kan Verdriet temmen… Een gebroken man Niets helpt, niets baadt Woorden betekenen niet Alles schaadt Bedwongen door verdriet Ik doe wat ik doe Maar help niet Triest en moe Overstelpt door verdriet…

Ik zit vast in een gevangenis van pijn een plaats gevoed door angst en verdriet waar het goede verdreven is, een braakliggend terrein alleen in mijn hoofd heerst de stilte nog niet Onhoorbare kreten galmen eindeloos na de zon vervaagt, kleuren verbleken rondom is de diepte, overal waar ik ga de herinnering is mijn eeuwig litteken Gezocht en…

Levenslust ontbreekt, Een glimlach is daar, Als een masker, Niet gezien willen worden, Rust, Een verzilte huid verraadt, Een opgedroogd verdriet, De tijd niet gekomen, Om te baden in geluk, Bekeken in tranen, Is deze bedwongen ziel, Een spiegel bedrogen, Dapper bekeken, Rust, Strategisch strijden, De dorheid verdwijnt, Zorgen weggespoeld…

wegging dacht ik dat mijn hart het begaf urenlang lag ik te kijken in het niks uren werden dagen, dagen werden weken, weken werden maanden toen ik doorhad dat ik stikte in mijn zelfmedelijden besefte ik pas dat ik in een kist lag niet alleen van verdriet maar omdat ik stief voor jou…

mijn tenen samenknijpen Dat iemand zo wanhopig kan zijn Is de wereld dan zodanig vergeven Nergens meer een luisterend oor Het gaat hier om een mensenleven Waarom krijgen ze geen gehoor Er moet toch iemand zijn om mee te praten Ongeacht of de kreet gemeend is of niet Zodat ze het snijden zouden laten Ook al zitten ze dan met pijnlijk verdriet…

in een wereld van louter plezier kwam ik haar tegen, glimlachend, en ze zei: wat liefde is geweest luister ernaar in de bomen en ik knikte en we liepen nog lang in de stille tuin. de wereld was van louter golven en ik zonk in haar als een lijk naar beneden het water sloot boven mijn hoofd en even voelde ik een vis langs mij strijken in…

sluier jouw droom in een waas vol tranen breek het verdriet dat langzaam vergaat omhels de lach die jij nooit zult verliezen maar die even verscholen jouw droom verlaat…

Missend verdriet, om hem, nog na vele lange jaren, spreken kun je niet, je zit uren voor je uit te staren. Eenzame jaren, zijn er nu al voorbij gegaan, niks te verklaren, je zult alleen blijven staan...…

Ik heb zin om alles stuk te scheuren Zin om zo ontzettend hard te schreeuwen Er is helemaal niks om me nog op te beuren Dat ik gelukkig word, dat duurt nog eeuwen Ik wil dat je ook niet meer zonder mij kan leven Dat je alleen nog maar aan mij kan denken Dat je me zo mist en smeekt het nog een kans te geven En dat je niks liever wil dan aan…

In de stromende regen Zie ik jou in tranen Regen en tranen op je gezicht Over je wangen vormen ze banen Adem stokt bij elk woord Maar bij elke snik van jou Heb ik het verhaal al gehoord Je lippen trillen van de kou Nog even en je was gezonken Een kleine minuut later En je was in je verdriet verdronken In donker zout water Verdrietig…

Haar leven wordt nooit meer hetzelfde die ene stoel blijft nu ook leeg stil zit zij te treuren wist haar tranen met een laatste veeg. Eerst nam men haar man weg en nu ook nog haar kind lange tijd zal het duren voordat zij de rust weer vindt.…

Geluk en verdriet, Die emoties liggen dicht bij elkaar, De ene valt vaak bij de andere in het niet, En zijn op te wekken door een enkel gebaar. Iets kan met geluk beginnen, Je voelt je intens gelukkig, Maar verdriet kan dat gevoel verdringen, Beiden kunnen zijn heftig.…

door merg en been vooral de kindergrafjes met beertjes her en der laten geloof wankelen vertrouwen is dan ver rustig loop ik naar het graf richting het houten kruis vogels vliegen met mij mee naar jouw laatste aardse thuis tussen bloemen en het groen kijk ik om mij heen en geniet denk nog even terug aan toen en straal glimlachend verdriet…

In de verte zie ik je staan Vol verdriet Tranen rollen geruisloos Op de koude aarde In stilte kom ik naar je toe Je rug is gebogen De onmacht lees ik in je ogen Zacht omarm ik je In de verte staan we samen Het verdriet is nu van ons Tranen smelten in elkaar Op onze koude wangen In elkaar zijn we veilig We zwijgen in een kus Zachtjes…

bevroren door de tijd verloren door onzekerheid de nacht maakt dat haar ogen sluiten de vorst vormt bloemen op de ruiten zomers en toch winters koud vrolijk lachend en toch eenzaam een man die in alle stilte rouwt verraden door die ene traan…

Ik loop met mijn hoofd in een grijze mist Gevoelens verdoofd blijdschap vermist Niemand kijkt of ziet mij staan Alles ontwijkt mijn komen en gaan Elke dag en niemand ziet Achter mijn lag schuilt een donker verdriet…

Zelfs de datum is verdrongen Alsof deze onbepaalde tijd Zich nooit heeft opgedrongen Het stille water rimpelt weer En toont je vroege afscheid En je uitgesloten terugkeer Nu beweegt een andere dag En leidt het een ander leven Jouw ziel in mijn oogopslag De pijn slijt traag en stroef En laat mij weer beleven Wat ik naast jou begroef…

De klaagmuur voor z’n opgekropt verdriet. Daar wordt hij niet bestempeld als ‘melaats’ en zullen kou en scepsis hem niet deren. Hij lucht z’n hart: “m’n vrouw begrijpt me niet”.…

De één wil nog meer mijn aandacht dan de ander, Het vreet al mijn energie uit mijn lijf, Maar omdat me is geleerd om te helpen elkander, Zet ik mijn eigen verborgen verdriet buiten kijf.…

Tot aan de rand van vandaag werd je verdriet zo lang verzwegen.…

Ik zie jou daar staan met handen vol liefde de angst om te geven volkomen misplaatst Jouw hart zonder muur geraakt door mijn passie laat liefde herleven toont nakend jouw ziel Golven van hartstocht breken mijn gedachten de sluizen gaan open warmte keert het tij Verborgen gevoel geopend verlangen verloren gewaand gevlochten verdriet…

Een spel van licht en schaduw Waar duizenden, miljoenen lichtjes De avond troostend bewenen Ik spreek noch hoor de dromen In vermeden nachten Waar tranen worden opgeheven Ik kan mijn eenzaamheid verbergen In bovenwindse stromen Waar ik bewust de sterren heb opgesloten Een spel van stervend licht In een doodgezwegen schaduw … Daar ben…

word genomen om voortaan op mij te passen Laat mij weten als ze naderen met de dwangbuis in hun hand als ze stappen door de bladeren naar ’t gesticht waar ik beland Laat mij weten als ze kloppen op de deuren van ’t alleen zijn dan kan ik mij nog verstoppen in het laatste beetje hartenpijn Laat mij weten als ze komen en mij van ‘t verdriet…

Geboren als Vis in een jaar met veel water niet dat dit bijzonder is maar leerzaam voor later. Noordzee...wild ongetemd alles nam je mee krachten waren ongekend van jouw woeste zee. Huis en haard verloren mensen...dieren alles kwijt oud en pasgeboren ongelijk was de strijd. Jaren zijn vervlogen als wolken met de wind rustig maar…

M’n lieve kind, het leven glipt je door de vingers De werkelijkheid verandert in een waanidee M’n arme kind, verstrikt in een web vol achterdocht en leugens op een rij ‘K zie soms het verdriet in je ogen maar zie je ook dat van mij?…

ze zouden om me lachen, om mijn tranen van verdriet.…