Alle inzendingen over Stille pijn

uit je schaduw stappen over grenzen durven gaan dat wil zeggen je bloot geven aan het zonlicht en zoveel meer je stelt je kwetsbaar op en krijgt klappen als klinkers tot je AU zegt…

Als liefde pijn doet, zoals wel meer lopen mijn ogen vol als ik pijn heb, zoals elke keer staan mijn vingers bol van schrijven als ik naar je kijk, de liefde zie in je ogen weet ik waar ik toen, in al mijn onschuld voor heb gekozen alleen voor jou! Een pijn die ik in stilte meedraag terwijl ik zeg: ik hou van je!…

Zo bijzonder als je kinderen tegen je zeggen, keer op keer, “papa, ik wil zo graag bij je zijn”, Elke keer weer word ik week, breken ze mijn schil weer open, dwars door alles heen, Vervagen mijn angsten, mijn onzekerheid, en vervliegt mijn twijfel, Het geeft mij het beste antwoord op die ene vraag, “hoe kan ik de beste papa van de wereld zijn”.…

zulke pijn het zal toch niet voortaan zo zijn…

Spiegelbeeld ik heb een vraag Een beetje minder pijn vandaag En niet zo agressief Iedereen is voor mij zo lief Maar het maakt mij zo kwaad Omdat het steeds nog niet gaat Wanneer word ik weer de oude ik Ik zit gevangen in mijn lichaam het gevoel dat ik stik Spiegelbeeld dit wilde ik even aan je kwijt Mijn geest woelt en ik zit met…

Wanneer pijn je leven beheerst, de ganse dag weet ik da'k toch niet klagen mag, want wat zijn die pijntjes van mij, vergeleken met het immense verdriet van de nabestaanden, van hen, die het leven lieten. Daar is mijn pijn niks bij en maakt me stil!…

gevoed worden als heilige vogels en dus vervolgens nooit meer teruggaan naar die Himalaya waar je alleen maar strijdend vliegt en moet overleven of doodgaan in natuurfilms zelfs de natuur wenst vrede en gemak maar mensen trekken zo nodig naar de oorlog of zitten voor hun tv of internet om het te bekijken en om kwaad te zijn terwijl de pijn…

Mijn leven is een flop Een voorgeschreven script, op voorhand verbrod. Een vader zonder werk verslaafd, wat losse handjes, bovendien vermoord door de Kerk. Mijn moeder is een trut Ik ben het stuk vuil. Niet goed meer bij haar hoofd Er sijpelt schuim uit haar muil. Een man op straat wou mij, tegen mijn zin, maar misschien bracht hij…

Met de pijn van de geboorte Wordt het gevoel geboren - Woorden en verstand Ontbreken nog, ogen die Zich onvast richten op De mens die voeding geeft - Groei die volgt kent een Tweestrijd tussen voelen En denken; daarna Een nieuwe wereld: Denken, rede, ratio nemen Bezit van de frontale cortex, Gevoel wordt uit dit huis Van lieverlee…

er is geen fijner verlies dan jezelf te verliezen in de ogen van een geliefde en daarbij de tijd volledig kwijt te zijn…

ik dacht je harder dan een steen je bent er geen je hart klopt kunstig woorden bij elkaar emoties in een loos gebaar je frutselt met gevoel knijpt teksten fijn die ooit in pijn geboren zijn de afstand is te groot om mensen van dichtbij te zien slechts koelheid geef je bloot je denken is meer zwart dan wit nuances maak je dood…

het mes van december doet het jaar kantelen meedogenloos als de chirurg die aan het front een amputatie verricht straks komen we langzaam bij uit de narcose van weerzin met een gevoel van leemte dat weldra zal worden gevuld met een flink portie onrust…

je geluk doet pijn je woorden vangen me in een ademloos moment ik kan niets zeggen hoef niets te weerleggen de pijn is fijn maar keert me om ineens is alles krom de waarheid scherper rood geluk ontkennen wordt verwennen van de dood ik sluit je in mijn handen warm en koester je je bent zo broos een streling door je haar ogen…

Dit gedicht schrijf ik voor jou mijn vriend Je hebt dit niet verdient Je bent een vechter dat staat vast en de strijd ga je nu aan Er is een lange weg te gaan Weet dat we er zijn Bij de twijfels en de pijn…

de helling op waar warmte breekt in vergezichten de zon in rimpels bron langs rotsen stroomt licht snijdt glas de pas af in doorzichtig existeren de glazen schijn gevat in filigrein van pijn sculpturen klinken kristallijnen tonen barsten als hun spiegelbeeld verstart in tijd mijn harten bloeien steen in dierbare herinnering…

wonden in mijn hand ik sjouw dat brok waardoor mijn leven stokt steeds met me mee nooit ben ik vrij er zit een steen in mij heb getracht zijn hoekigheden te verzachten weerbarstigheid raak ik niet kwijt de natuur geeft het figuur tijd zorgt dat de vorm gedijt ik hoef de trekken niet te schuren die getekend zijn in mijn gezicht pijn…

Als jij je laatste pijn moedig hebt verbeten 't verkrampt gelaat weer glad wordt en sereen en ik die met de moed der wanhoop heb gebeden een lege kamer verlaat in snikken en geween.…

in je lach gaf jij weer wie je was sprankelde in hoge tonen het gewone was ragfijn door alle mazen weet je mijn hart te raken in samenzijn kom met mij mee in de zee van overgave dans met mij op de muziek van pijn…

chaos biedt tijd aan het eind de ontsnapping in een tunnel van licht stilte valt breekt weer zicht scherven snijden scherper dan pijn kerven liefde en warmte tot kou verkilt op het bot verstilt tot kapot dood sijpelt kou langs gevoelloze vingers omlaag…

We herschrijven onze levens Alsof leven toch een feest was Alsof alles niet gebeurd is Dat te pijnlijk ooit geweest is Nu we ouder worden Ouder dan het leven Laat de film maar draaien Laat 't leven maar zijn Vergeet de pijn Vergeet de pijn Vergeet de pijn Vergeet de pijn We weten wel hoe het was Maar we vergeten en…

Het kruis, waaraan onze Heer Jezus sterft, is een schandpaal van zwaarste foltering, die in diepgaande christenbeleving gevoelswonden en denklittekens kerft. Dit steeds aanschouwde martelwerktuig erft Hemels licht, schept een blije stralenkring rondom de Man van lijden en redding, waarbij het ver en dichtbij mensen treft. Het hout der verschrikking…

vannacht huilde de wind grote dikke tranen ik keek van achter het raam en zag de ruiten nat de bomen en hun takken bewogen heen en weer alleen de maan stond stil en ik gevangen door dit moment jij sliep door alles heen de man mij zo bekend ik zag jouw lijf bewegen je ademhaling op en neer ik voelde al mijn liefde voor…

een jonge olifant uit een zwart land werd afgemaakt op een wit strand zijn gezicht werd levend gehalveerd door laffe geldwolven zonder eer en dit allemaal voor een ivoren tand!…

Een pil genomen tegen de migraine moeder schenkt onvolprezen koffie in met één oog gebladerd door de ochtendkrant met zijn koppen scherp venijn: bomaanslagen, godsdienstoorlogen aardverschuivingen, bevingen continenten drijven schokkend op het gloeiend magma rond Tussen de oren bonkt en bonkt wordt als graan de tijd vermalen het zwarte…

je wordt gekoesterd door de aandacht van gelopen races warmte delend met herinnering betrouwbaarheid en nostalgie van vroeger helaas er zit nu geen beweging in geen spanning en de pijn van leven op het scherpst soms was het fijn dalen diep de toppen waren onbegrensd zo’n leven wordt door jou niet meer gewenst jij wilt de…

ik dacht je harder dan een steen je bent er geen je hart klopt kunstig woorden bij elkaar emoties in een loos gebaar je frutselt met gevoel knijpt teksten fijn die ooit in pijn geboren zijn de afstand is te groot om mensen van dichtbij te zien slechts koelheid geef je bloot je denken is meer zwart dan wit nuances maak je dood…

ik ken ze de verhalen van Hans Joep en van Öczan over het haantje 't konijn en het lammetje uiteindelijk werden ze allemaal het haasje…

omdat jij dikwijls op je rechterzij slaapt streel ik jouw linker borst meer dan je rechter hoewel dit zeer tegen mijn gevoel in gaat daar ik liever geen stiefkinderen maak…

de helling op waar warmte breekt in vergezichten de zon in rimpels bron langs rotsen stroomt licht snijdt glas de pas af in doorzichtig existeren de glazen schijn gevat in filigrein van pijn sculpturen klinken kristallijnen tonen barsten als hun spiegelbeeld verstart in tijd mijn hart bloeit steen in dierbare herinnering…

Als jij je laatste pijn moedig hebt verbeten 't verkrampt gelaat weer glad wordt en sereen en ik die met de moed der wanhoop heb gebeden een lege kamer verlaat in snikken en geween.…