Alle inzendingen over Susan Smit stem

Geacht Publiek, vandaag in dit theater: De kaalslagshow van Rutte’s kabinet Weg dat toneel, dat elitair ballet Het PGB, de Zorg, de psychiater Het volk krijgt wat het wil, dat is vooral De Toppers en Jan Smit en Mióézikal !…

We krijgen heel wat lijstjes voor de kiezen Dit jaar was er van alles een top tien Maar nu, heb ik bij ´t inloggen gezien Moet deze site zich ook daarin verliezen Het kan toch zonder cijfers ook niet missen De beste dichter dat is Driek van Wissen…

In een klein dijkhuis staat, ziet hij door ’t uitvergrote raam, het oude orgel bijna naakt. Over de toetsen ligt een loper. Tussen de twee koop’ren kandelaars staat een gezangboek open. Hij hoort weer het astmatisch steunen: loflied of klaagzang – eender zeurt deze muziek, tot hij die deur snel weer vergrendelt. En toch, o mocht…

(Terwijl je in de winkel van Bart Smit Er zo een koopt waar ook een knop op zit)…

De regen maakt een geluid van verre stemmen Of zitten die stemmen in mijn gedachten En vragen ze weer mijn aandacht Om me te doen begrijpen Wat je werkelijk tegen me zei. Want ik ben nimmer in staat geweest Om ook maar één woord van wat je zei te vergeten.…

Ik word verliefd, verlegen van een aangename stem maar het valt vaak tegen als je ontmoet, haar of hem. Uiterlijk is niet belangrijk meer als je elkaar hebt aangehoord het komt hier dus op neer 't is de stem die mij bekoort.…

Ik houd me doof en blind, vergeet het zingen en vrees mijn stem , gedwongen in een kind Ik open mijn vuist, laat woorden ontsnappen, open en dicht, de betekenis ontwricht Mijn mond breekt af wat mijn lippen verzwijgen, zo veel, zo weinig, mijn tong blijft drijven Een zin klimt tot in mijn keel, doof en blind, zoals weleer,…

jouw stem is een donker water, waarin zilveren spiegels boten met gehesen zeilen, de belofte van verre eilanden je stem is de dood die ik vergeef, de klok aan de hals van een kruis naar de stad loopt een woestijn, straten herinneren zich niet zichzelf in je stem worden zonen overhoop gestoken, en huilen alle moeders je stem is het…

Is hier iemand roept iemand; niemand antwoordt: hier is niemand…

het rood van mijn tong speelt op tonen uitslijtend in een stem van uitgeknepen poëzie het zijn de oude woorden klinkend in de kelken van oude wijn sommigen zijn gegaan, gedreven door zinnen en door de golfslag van het bloed…

Ik luister naar jouw stem zie in het blauw van je ogen de warmte van de zon het geruis van de zee de mystiek van de wolken de wereld aan mijn voeten maar niet te lang en niet te vaak want het grijpt me naar de keel en het verlangen het verlangen doet zo'n pijn…

Ik zie mijn spiegelbeeld in het raam zachtjes hoor ik mijn naam ik kijk om mij heen maar het geluid verdween komt het omdat ik aan je loop te denken of moet ik er geen aandacht aan schenken of zit je stem gewoon nog in mijn hoofd gelukkig is het nog niet gedoofd ook hoor ik in mijn gedachten nog steeds je lach denk nog vaak terug aan je sterfdag…

vertel me waarom waarom woorden klinken zoals ze zijn je stem zo dichtbij krachtig warm doet verhalen klinken zoals ze zijn ik voel jou en voel mijn pijn laat me laat je woorden zijn zoals jij bent en blijf mijn lief blijf onbekend…

Costa del Sol dikke pens rock -‘n- roll Mercedes Benz wetlookgel boxershort vrijgezel autosport bruin verbrand tweepersoonsbed voetbalkrant satékroket cd Jan Smit RTL 4 kunstgebit Amstel bier internetdate one-night stand angstzweet impotent…

En ik voel mijn hand door de jouwe heen gaan, ik droom dat je me vraagt in jouw voetsporen te komen staan -Maar de stilte is pijnlijk al worden er wat woorden gesproken- Je vertelt me dat je blij bent met de steun die ik bied, maar zeggen dat jij er ook voor mij bent nee, dat gebeurd nog steeds niet -En al zijn er zoveel mensen aanwezig…

Toen warmte door mijn onderbuik kriebelde gedachten schreeuwden om jouw naam en jij mijn teksten kleurde, keerde ik naar achtergrondkoren droeg je dienbaar richting faam En nu mijn klanken tegengassen stop jij, nog voor de brug, enkel stilte dwaal je nog mijn richting in, zet jij je volgend nummer in, solo.…

Papier zit in de weg van woorden die niet komen, waar tranen door de binnenkanten van wangen stromen en bitter vallen op mijn tong bevriezen op lippen dichtklappen van deuren het scheuren van mijn hart en nooit andersom.…

En zij duwen, duwen en duwen maar schreeuwende woorden en rust gevulde pillen- en hoe moet gevoelloosheid mij leven geven? Ik ken die rust, ik ben die rust, die ontkenning die door aderen sluipt de levenloosheid die in ogen kruipt, waar ieder woord naar afstand ruikt. En zij maken, ontwaken in mij dromen waarin ik mezelf ophang aan bomen…

Weet je nog die keren dat ik je haast smekend door gordijnen van tranen en natte haren aankeek en dat je je arm niet om mij heen sloeg hoe graag ik dat ook wou omdat ik je eerst vertellen zou van waar ik leef en dat ik dan uiteindelijk hortend en stotend mijn gevoelens beschreef? Zo wil ik je nou.…

Op de golven van mijn kloppend hart Vaart de angst van onwetendheid. Het zicht belemmerd door schemer Wanneer ik mijn levenspad doorloop. Niets is zeker En in de onzekerheid van het niets Wacht ik in het onbekende Als een waakzame uil Op een gebroken tak.…

Met de snelheid van licht overdonderd slaat hij in een zwarte dag Maar ik open deur en van violengeuren En achter een ieder Een zonnelach Dus beklim ik mijn berg verscholen Achter nevelige mist En stort me in pieken en dalen Als een ware alpinist dan wordt ik wakker verwarmd Door het morgenrood In staat van euforie Overspoeld door geluk…

De buurvrouw veegt haar stoep en daarbij haar onrust in de goot, ze kijkt de bomen kaal van 's ochtends vroeg tot avondrood. Ze heeft hem al zo vaak bij ‘t oud vuil gezet ook nadat hij is weggegaan, ze zoekt haar jas en voelt, de winter komt er aan. Het troost haar dat de dagen korten terwijl ze zucht, ‘er is alweer een jaar voorbij’ en…

Alles is niet meer hetzelfde zonder jou Elke dag een leeg gevoel wat is mijn doel Een grote leegte dat is mijn gevoel Ik betrap me erop ik praat tegen jou Weltrusten, goeiemorgen wat ik ook probeer zonder jou is niets hetzelfde meer…

Waar ben je wat doe je Hoe kan ik je zien ben je daarboven misschien Ik weet niet ik voel niet Ik ben je kwijt Alles is anders nu voor altijd Weet tot mijn einde dat ik je mis Want er is niks meer dat is wat het is love you…

Zo loop je samen zo ben je alleen wat is je toekomst waar ga je heen een ding is duidelik voor mij in ieder geval "In life unbeatable" "In death irreplaceble"…

vandaag was weer zo'n dag je bent weer heel alleen. waar moet het toch naartoe waar gaan we dan wel heen. ja je bent nu zeventig kan nog heel veel zelf. moet maar wachten op wie je ooit helpt waar is die mantelzorg die steeds weer wordt beloofd. een heel dom mens die daar nog in gelooft. de meesten hebben kinderen maar die zijn…

Piet van den Berg, Piet Huyg, Piet Groeneveld John Metgod, Edward Metgod, Martin Haar Kick Smit, Kees Kuys, Ruud Gullit...Het is waar... De gouden tijd was lang voorbijgesneld Nu rest slechts mijmerstof na veel malheur (Beer Wentink, Chris Verkaik, Wim Balm, Piet Keur...)…

Rutte vreest de oude Freek de Jonge Samsom houdt van Bløf en van Jan Smit Buma toont ineens een beetje pit En straks wordt ook met Lange Frans gezongen Van mij mogen ze maf doen, allemaal Alleen géén kroning met die Jorge in de zaal!…

Waar modder wordt Uiteen geslagen Blokkades opgeheven Adem die stokte Weer wordt vrijgegeven Stolsels verpulverd Als waren zij er Nooit geweest Alles stroomt in mij In handen van Hem Die in mij alles Goed maakt en geneest…

Ik schreeuwde in Ahoy' eerst nog voor Esther In Thialf juichte ik voor Wennemars En had mijn gil voor Jim al iets bizars Mijn oerkreet voor Jamai was nog funester Dus provinciale bobo's: tot mijn spijt Ben ik mijn stem vandaag dus even kwijt…