Alle inzendingen over Ver gaan

Zon valt op de gevel een zoveel duizenste tegel verlicht door een ster aan de hemel Wij verven de wolken blauw zingen op die steiger dansen door tot de dauw De zomer komt eraan een groot feest hier ver vandaan Dans dan mens en laat je gaan ver weg o maan o maan waar komen wij vandaan waar gaan wij naar toe toe het toeval bestaat…

met het anker losgeslagen windstil in de haven drijven wij toch langzaam weg naar volle zee drijven wij weg en geesten reizen mee het kalme water klotst zachtjes tegen het schip dat vaart onder de vlag ik zink in mijn liefde voor haar een matroos speelt een lied op zijn gitaar voorlopig nog geen land in zicht de haven inmiddels ver…

Als ik mijn vleugels wil gaan spreiden dwing me dan niet te blijven, laat me gaan. Als ik moe ben van het dwalen en vliegen kom ik weer terug zal dan naast je staan.…

alles en iedereen verzamelt zich in een kring om je heen ze laten ons niet vallen bloedbroeders nooit was jij opgegeven of voor dood achtergelaten het is echt maten bloed moet soms vloeien botten breuken geweld is zinloos alleen niet zonder reden wat is geoorloofd wat is schandalig wetten verdwijnen het is rechtmatig zonder stigma…

Wanneer het je tijd is dan moet je gaan of dat je dan jong bent of oud het is met je gedaan Het is helemaal niet leuk voorgoed gedag te zeggen mensen, dieren, dingen die je dierbaar waren je kan het niet uitleggen Wanneer het lijden de overhand gaat nemen is het einde nabij afscheid nemen is onherroepelijk je leven op aarde is voorbij…

Moeder de gans, het wordt al laat en gans uw gebroed loopt over de straat wie zal er thans uw kinderen hoeden hebt gij dan zelf geen flauw vermoeden.. Kijk, de ratten zijn hitsig, hun magen zijn leeg Zie ze al loeren daar achter de steeg Ze likkebaarden geheid en lusten wel pap van zo’n klein lekker gansje, zo’n ranzige hap.…

Het bewandelen van zijwegen is niet zonder gevaar. Een mens is echter nieuwsgierig van aard. En in een verborgen uur lokt het avontuur Een gletsjer krimpt en scheurt. De ondergrond krijgt vrij spel. Veel gaat veranderen of wordt uitgewist. Men zoekt naar ingang en verloop. Voorbijgangers doen geloven dat dit nou juist de nieuwe hoofdweg…

er vallen duizend bommen op Den Haag het Binnenhof verandert in een krater het Huis ten Bosch bezwijkt en niet veel later komt ook de Haagse Toren naar omlaag het Kurhaus en de pier bestaan niet meer en het Bezuidenhout is weer veranderd in een kerkhof waar het bloed meandert de stilte doet weer denken aan weleer gelukkig is het allemaal…

Groene veren van vreemde vogels vliegen voortvarend ver voorbij violet van vlammende violen Koningsvarens vergen vrijheid…

waar blijf je ik wacht een geluid een auto een voorbijganger maar niet jij kom je nog of blijf ik de hele avond eenzaam jij bent zo ver van mij verwijderd ik zie de muur groeien maar kan het niet verhinderen steen voor steen wordt hij hoger jij neemt een zijweg ik verdwaal zal ik de weg naar jou nog vinden ik zoek hopeloos reik…

Ik wil mezelf zijn maar ver weg van de mensen die me kennen weet ik niet meer wie dat is Ik wil van mezelf houden maar ver weg van de mensen die van me houden weet ik niet meer wat liefde is Ik wil schreeuwen maar ver weg van de mensen die naar me luisteren ben ik mijn stem verloren Ik wil mezelf zijn maar ik weet niet wie dat is…

ik kan je niet meer volgen je bent weer ver weg van mij…

Ver van hier in mijn hart zo dichtbij tranen glinsteren als zonlicht in de rivier gedachten lijken dwaalwegen als schimmen glijden zij voort gelijk wolken in de nacht dromen zijn onvatbaar vast gehecht aan de maan ver weg maar ik ben zo blij dat jij er bent…

het komt mij voor alsof je vers gewassen van al wat overtollig is ontdaan mij laat delen behaaglijk uitgestrekt ontvankelijk als een handpalm die je spreidt…

Ik hou van zwarte versgeploegde aarde vettig het ploegmes glimt er nog in na…

de zwaarte van miljoenen zuchten is voelbaar in de lucht restjes kerstdiner worden geserveerd op kliekjesdag mensen slepen zich naar supermarkten zoeken een vers jaar verloren illusies knallen als sterbloemen dromen bloeien open…

mijn gemijmer hoort het is een prachtig landschap vol bijna rijp gewas een goddelijk panorama als in een prent van vroeger aan de muur in de klas ben gelukkig dat ik hier besta knappp… zegt de krop ik ruik het vers gemaaide gras leef het leven om mij aan jou te geven bestaat er nog iets zwoelers dan vers geplukt jong gewas ?…

Hier stond hij Niets kon hem meer raken Alleen nog slechts breken Veel was er al verloren Wellicht nog iets te winnen Toch was hij een vrolijk mens Hij was van ver gekomen Had al veel gezien Velen waren al gevallen Voor de hoogmoed en de trots En toch, hij stond er nog Fier en flink Als nooit tevoren.…

Kattestaarten in een sloot van een purper waarbij zelfs een distel bloost bramen blinkend zwart frambozen die bekoren hondsroos van een schuchter rood een landweg op een heuvel een helling vol van peren een uitzicht kerketorens ver…

Vers breekt het brood Zijn we jonger dan de tijd ooit kan dragen Zwaanloos is de nacht In de binnenzak van een zwerver.…

Buiten is er zon maar binnen verse koffie noir de noir de noir…

Ver wil ik vliegen Zo ver als ik maar kan Verder dan de horizon Waar ik de eeuwigheid Ontdekken kan, het Verst van allemaal Waar de lucht het schoonst Is om mijn longen mee Te vullen en verse lucht mijn Gedachten de vrijheid geven kan…

Eeuwig zweven Op een handvol Veren die gewichtloos Bij elkaar worden Gehouden door pennen Die niet meer dan Holle scheden zijn - Tonnen aan schoonheid, Grammen slechts aan Netto gewicht waarin Ik op wil lossen Ontdaan van mijn Menselijke zwaarmoedigheid En zweven wil ik, Gewichtloos zweven Tot in alle eeuwigheid…

wat ons verlicht en wat zich uitbreid als we de helderste sterren gadeslaan een gouden stip aan de horizon van verre kusten, worden afstanden driedimensionaal overbrugd, dan ben je zwijgend uit het niets gegaan, in beide handen contouren van verhalen, aubade aan momenten waarin we ademhalen zijn die meridianen van geluk niet ver…

als ik ben gezeten in 'n welgevallige fauteuil met oude veren, ouder dan ik in jaren tel te hard vind ik de lederen strakke gestaalde steun; het is mijn wens te spelen van uit een cocon, kan ook zijn dat ik op mijn luiheid leun heb graag de warmte in de rug.…

Stel de oude dag wat uit Gewoon de geest resetten Het oog valt op mooie facetten Oude ideeën als buit Wat u kunt winnen: U stapt een mooie tijd binnen…

Het lijkt ver, maar is dichtbij, het lijkt trouw, honds, zeg maar. En "en" eraan vast Is het mooiste woord gemaakt wat er op de wereld bestaat!…

Ik vind het te ver gaan om het (voor hem) schone geslacht gelijk te schakelen met mijn voorkeur, die duidelijk anders is, maar wat zou het fijn zijn om dor en nors te zijn en zwijgzaam bovendien, ik zal er nog eens aan werken… Hij noemde zichzelf dus ‘versjesmaker’, maar voor mij was hij een groot dichter.…

Laat me gaan, laat me gaan. Hier ver vandaan. Weg van het verdriet, want pijn voelen wil ik niet.…

Zo gaan zij beiden, hooggestemd en fier, Als in apocalyps, èn man èn paard, In vlammenpralend, visionair gezicht.…