Alle inzendingen over Vera & ik

Het is te groot geworden om nog te kunnen verbergen. Het heeft al te lang geduurd om simpelweg nog te kunnen negeren. De bloem is nu eenmaal gaan bestaan. Dat de zaden zo veel zouden brengen, konden zij ook niet weten. Maar we zijn meegesleurd in een paradijs voor het eten van de verboden vrucht. Nu is het te klein geworden om nog…

zie ons struikelen in de stroming hoe fel onze armen kleuren tegen het blauw van het water hoe ze het lef hebben zo uitbundig te durven dansen op de wegen van -alles, maar niet dit- grauw maakt de omgeving afzetten tegen ons, of wij met onze felle kleuren tekenen er dwars door. we liggen dicht tegen het doek wat zo’n verschil maakt.…

Dat hij dit blaadje heeft vastgehouden 's hemels mooiste kreukels erin heeft gelegd en de meest vloeiende krullen over het papier heeft uitgespreid dat hij elk woord heeft gelezen geen puntje overgeslagen heeft dat hij mij naam heeft herkend en toch de kleuren uitgezaaid heeft over dit eerst zo bleke papier zijn geur onbewust heeft uitgesproeid…

Heuvels lijken te dalen grond verschuift langzaam en drijft weg in de stroom van rood water. Het rode water volgespuwd met liefde sleurt je mee naar gebieden waarvan je nooit wist dat zij bestonden. Het bijna vlakke land ligt er verlaten bij zo zonder obstakels is de weg vrij.…

Praten zonder woorden, huilen zonder tranen, klimmen zonder koorden, het alles is zo veel te lief om te kunnen argwanen. Knippen zonder schaar, zingen zonder stem, het doen veranderen zonder enig gebaar.…

proef je het bitter van het vergaan, hoor je het gezang nog van de vorige lente? maar ergens windt zich weer op de herhaling van de wijzers die opnieuw hun ronde draaien en opnieuw hun slag slaan langzaam hun routine afgaan niet het kleinste detail wordt overgeslagen, niet het verse wat uit de grond zal komen langzaamaan ontstaat…

heb het al achter me gelaten ook al staat het overal nog op de muren geschilderd, ook al staat het nog gegrift op banken, tafels, planken je zag enkel mijn schulp, waar ik al die tijd in kroop je zag enkel mij verdorren in de late herfst avond het doet me nog steeds de sporen bij elkaar zoeken maar elke aanwijzing zegt me met trillende…

Van dauwdruppels in het ochtendgroen tot de sneeuwvlokjes die als waterbellen langzaam neerdalend in een winterplas op jouw grijze pluisjes wachtten. Zo veel als de bomen en hun begroeide takken mij wisten te vertellen van deze waarheid; zoals de parelmoer blaadjes in de groeiende april donkerte lichtroze kleurden, zo spraken zwijgende…

Vaal en van nicotine gegeeld in elkaar gevouwen rond, maar toch zo verdeeld als ik ze zie -achter je rug-, luiwammes ik voorzichtig heen en weer in hun zachte bedding. Je vingers ik leg ze als lakens opzij. Ik rek me rijkelijk uit, zo veilig en warm omvatten ze mij.…

twee grote, bruine ogen proberen aarzelend en voorzichtig naar boven te kijken en de zon te begeren, voor wat licht om de pijn te verdoven vluchtig werpt het kind een blik over het uitgestrekte land en ziet, overal draden gespannen en dat overal elkaars liefde is verbannen ze probeert een stap te zetten maar de betonnen, oude rijweg…

Hoe erg ik de dingen die je nooit deed mis... Je stopte me een paar bruine versleten schoenen toe maar na het aantrekken van de kousen hield ik op en gooide mijn grondvlak in het diepe, waarna het altijd boven kwam drijven en mij liet zien dat het ook zonder armen kon blijven drijven op het onrustige water. Je gaf me prikkende brandnetels…

Als ik als kind de warmte van de zomer had gekend was ik die in de winter niet verloren Als ik als kind de warmte van een warm huis had gekend had het de rest van mijn leven niet zo hard gevroren...…

ik bewonder januari om de scherpe vliegtuigsporen in haar blauwe lucht en de paar witte wolkjes die snel op worden gegeten door haar lieve mond ja, ik bewonder haar en naast de donker- bruin gekleurde vensterbank wacht de koffiepot, en kaneelsiroop glijdt over de oude radiator naar beneden beneden waar het gras ligt te roezemoezen…

Een meisje, vrolijk lachend naar de mensen om haar heen ik kijk naar haar haar mond lacht maar haar ogen vertellen een ander verhaal een verhaal van eenzaamheid van angst, van pijn achter dat lachende gezicht schuilt een meisje dat bang is bang, om niet goed genoeg te zijn bang, om weer teleurgesteld te worden bang, om weer alleen te zijn…

Wij hier in Nederland Veilig, voedsel en school is wat wij hebben wij zijn ontevreden maken onze eigen problemen die voor ons erg zijn Zij daar in Afrika Onveilig, honger en geen school is wat zij hebben zij zijn tevreden maken er het beste van weten dat ze elk moment dood kunnen gaan gaan toch gewoon door zorgen voor elkaar Dat moeten…

ik ben alleen alleen tegen mij doen ze gemeen het doet pijn om alleen te zijn in de klas ben ik echt niet in mijn sas ze pesten me weer keer op keer niemand let op mij ik sta er zo alleen bij het is niet fijn om alleen te zijn snap jij ook wat ik bedoel en hoe ik me voel?…

Jouw warme handen Sloten zich teder om die van mij. Ze streelden mij zacht, Ze maakten mij blij. Jouw warme handen, Streelden zachtjes mijn wang. Vol liefde en voorzichtig, Dat is iets waar ik naar verlang. Jouw warme handen, Nu vol vriendschap maar ook verdriet. Dat voelde ik in mijn hartje, Op het moment dat je mij verliet. Die warme…

Ik dacht dat ik van je hield, dat ik alles van je wist. Maar in dat alles wat ik dacht, Heb ik me zwaar vergist. Die dingen wil ik nu niet meer weten, ik wil alles van en over je vergeten. Je bent en blijft te leuk en te lief, maar ondertussen ook gewoon een dief. Je hebt me gebroken, je zoekt het maar uit. Ik blijf niet meer hopen, voor…

. ---------------------------------------------------- Daan de Ligt & Vera De Brauwer…

Met gesloten ogen lig ik in je armen, al genietend voel ik je mijn hart verwarmen. Stiekem droom ik daarna nog vaak van dit moment, sinds de nacht dat ik ons gevoel heb gekend. Ineengestrengeld tellen wij de uren, hopend dat dit eeuwig moge duren. Deze aanraking doet ieder besef van tijd verdwijnen, en doet alle onzekerheid met de minuut verkleinen…

je zal nooit echt begrijpen wat me hart voelt voor jou, ik ben bang dat we uitelkaar groeien en ik alleen verder moet gaan zonder jou....…

Mijn lever, mijn milt hebben zich volgezogen met veel teveel bloed Ongeneeslijk po- sitief, waagt hij te betwij- felen of hij sterft Tijd zal mij leren wie uiteind'lijk de tango met mij zal dansen Tot die tijd pluk ik de jaren die mij resten samen met mijn lief 'k Laat mij pas kennen als mijn lach écht gaat huilen 't Noodlot nabij…

Een zwakke zon was het toch zeker niet 't Was primavera, lente-euforie Op 't BBB-feest der democratie Dag Thierry, Wopke, Denk, hallo boer Biet! Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Hij was al eens de best geklede man, Maar daar kon Danny’s schoorsteen niet van roken, Aan aandacht heeft het lange tijd ontbroken, Sinds Roller Coaster lijkt of alles kan. Na Queen zit voor het eerst een Zeeuwse zoon Als koning op de muzikale troon.…

Ik zag vlinders vliegen hoog in de lucht een van die vlinders is stiekem gevlucht Hij heeft zich genesteld diep in mijn buik en heeft daar mijn lichaam stil in gebruik Soms dan kan ik hem voelen ik voel 'm dan fladderen mijn buik door krioelen Het vreemde is het beestje ontwaakt alleen als JIJ mij stiekem aanraakt…

Een wit kussen Een wit hoofd Ogen met een kinderlijke glans Breekbaar zo kwetsbaar Je knuffel bij de hand Je geeft geen grote woorden meer Aan al die kleine dingen Geen trieste woorden meer Aan al je geleden pijn Je hebt geen blije woorden meer Voor de gelukkige momenten Je hebt geen namen meer Voor een ieder om je heen Nog eenmaal…

Geef mij je wellust, ik wil mijn ontij vieren, Vergruis de steen waarop ik stoot. Krauw mij tot regen, vervloek mijn tranen, Omhels mij met jouw primitiefste leed. Want beeld op beeld bega ik mijn sterven, Uit alle tijden roepen mij jouw woorden aan. Ik wil jouw naam niet in herinnering dragen. Niet dag na nacht mij in jouw vlees herhalen.…

voor mijn blinde buurman Hij stond daar zomaar voor het raam. Ik dacht - naar mij te staren - Ontzet trok ik de blinden strakker aan, Heb hem voor wie of wat hij was gelaten. Niet in de zon, in het teken van de koude maan Moet zijn gesternte zijn gevallen Toen het bijtend zuur hem naar de ogen greep, Hem in hem sloeg, hem dichtte in het…

Het kost niet zoveel iemand een glimlach te schenken, je hand op te steken voor een vriendelijke groet zoiets kan de zon laten schijnen, in een hart van een mens die je zomaar ontmoet... Het kost niet zoveel je hand uit te steken, om voor een ander een beetje behulpzaam te zijn Een dankbare blik is de beloning, al was de moeite voor jezelf…

als een stille bruid stapt de witte pauw door het zand witgekoust witgekroond en witgetooid zo ongenaakbaar en trots misplaatst eigenlijk en al met de blik van ontevreden vrouw in de koele ogen die schichtig bewegen in mijn richting getroffen denk ik m'n spiegelbeeld van zo lang geleden alleen, ik mis de angst in haar blik als…