In memoriam

voor mijn blinde buurman

Hij stond daar zomaar voor het raam.
Ik dacht - naar mij te staren -
Ontzet trok ik de blinden strakker aan,
Heb hem voor wie of wat hij was gelaten.

Niet in de zon, in het teken van de koude maan
Moet zijn gesternte zijn gevallen
Toen het bijtend zuur hem naar de ogen greep,
Hem in hem sloeg, hem dichtte in het donker.

In eigen blindheid is hij naar het licht gegaan.
Geen hond die hem in het aarzelend tasten nog geleidde.
Een muur heeft tussen ons slapen in gestaan.
Ik tel de stenen op mijn blindheid na.

---------------------------------
uit: 'Dooraderd licht', 1998.

Biografie van deze schrijver

overlijden maatschappij

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 107 stemmen 29.334