Alle inzendingen over Verdrietig

de boodschapper heeft het gedaan met pek en veren overgoten erft hij de pijn en het verdriet... is er nog iemand die het ziet..?…

spijt beweegt en verplaatst zich niet spijt laat zich beter omschrijven als vastgezet verdriet…

Verdrietig mag ik zijn en niet een juk maar nietig, verdraag ik je weg in tijd.…

(vrij naar Stevie Smith) ga niet met mij in zee want ik verdrink niet in verdriet ik zwaai naar de afwezigen…

er is zoveel wat ik je zeggen wil maar woorden vind ik niet al heel lang ben ik sprakeloos van verlangen en verdriet…

de dichter stond op in mij door de tranen heen huilde en gaf betekenis aan de diepte van mijn verdriet…

elke vogel zingt zijn lied er is vreugde er is verdriet en de ene scheet is d’andere niet…

tegen dit uitgehuild uitgehold uitgeloogd verdriet misschien de zee nog ... maar dan kleurloos zonder golfslag zonder zon…

Met mijn ogen blijvend op jou gericht, Probeer ik je aan te kijken, Twijfelend haal ik een traan van je gezicht, Draai direct mijn hoofd weg, om niet aan jouw verdriet te bezwijken Ik pak onzeker je hand, en hou hem vast, Je bent mijn vriend, ik wil je helpen, bij al je verdriet Nu dragen we samen de last, Want zonder hulp red je het niet…

buiten is het koud het vriest min tien of meer zeggen ze je voelt het niet hoewel de kachel al uren niet meer brand voelt jouw hart verteerd door twijfel verdriet en onmacht kouder nog dan oostenwinden over poolvlaktes waaien kunnen alleen met jezelf en de muziek die troost maar ook verdrietig maakt weet je dat je bent vertrokken uit het…

wanneer het knakt in je weerbaarheid Of door te bewegen hulp te ontwaren en weg is je angstige, innerlijke strijd Heel eventjes met de benen springen wanneer je van verdriet zo erg schreit Ik wou dolgraag dat het aldus ging en dat ik verdriet kon toveren uit de tijd…

Heb verdriet. Ik heb daar van alles tegen, levensbeschouwing, aforismen, groter verdriet: het is familie. Van geluk weet ik dat niet. er is geluk waarmee je alleen moet zijn. Het te grote. Zo heb ik, toen jij geboren was, een dag door bossen gelopen.…

in haar spiegel woont een stem ik voel me ellendig zegt ze het kan altijd erger zegt de stem kijk om je heen zie de ellende van zovelen luister naar de verhalen van mensen in nood kijk naar het nieuws en huiver dat is heel erg maar je eigen pijn en verdriet voel je het meest zegt ze verdriet en pijn horen bij de mensheid…

Voorlaatste tree gemist tussen waan en werkelijkheid plekt bont paars-blauw Allerlaatste tree gemist kleuren toverbalden een harde tint van liefde naar haat Nooit viel zij meer zeven regenbogen kleuren schimmen in de schaduw grauw ...…

Klein kindje heeft verdriet, maar moeder laat Voor hem een mooi geel balletje in een kring Ronddraaien - en het schijnt een gouden ring - Aan een onzichtbare, elastieken draad; Dan met een hamertje op een gam'lang slaat Ze wijsjes, uit heel verre herinnering; En 't draaiend balletje en 't metaal-geting Leidt-af het kindje, en 't zingt en…

is het leven mooi en prachtig Als je dit maar onder ogen wilt zien Ben blij en gelukkig met wat je hebt En waardeer het kleine bovendien Wat ben ik blij om wat ik nu ben Dat ik bewust op deze aarde besta Draai de radio gewoon wat harder Zodat ik swingend door het leven ga Zal het wel uit willen schreeuwen Mensen er is teveel opgekropt verdriet…

Als mijn ziel langzaam van de aardbodem wegzweeft voel dan slechts blijdschap dat je eindelijk een mens zonder vleugels vliegen ziet…

Ik weet niet wat ik denken moet. Ik weet niet wat ik missen moet. Ik weet niet wat ik voelen moet. Eén ding weet ik zeker dat leven zonder jou pijn doet.…

ik voel haar tranen, de onmacht vervlogen hoop in gebroken ogen ze heeft dagenlang gezocht, geroepen om haar lief, haar hartendief als een kind was hij voor haar ze heeft hem gevonden, een plek kunnen geven, zijn laatste ....…

Oh, zegt zij quasi verwonderd Dus je hebt mij bedonderd Ach, ik wist het al lang Met jou word ik geen honderd En als zij zich verslagen afwendt Ver van mij gaat staan Zie ik haar tedere schouders schokken Van haar kin drupt een traan Maar als ik haar aanraak Trek zij zich terug, als is zij bang Dat moment heeft mij nooit verlaten Het…

Ze gaat verhuizen zegt ze Ze gaat buiten wonen Ik vind het een gek idee Ze loopt er al op vooruit met haar rode konen Ze wil een tuin met kruiden Ze heeft horen verluiden dat de lucht er zoveel schoner is Ze zegt dat het zal lonen Er is m.i.natuurlijk niets mis met verhuizen maar haar verdriet verhuist mee.…

Vandaag bekroop mij een verdrietig gevoel, vreemd...een mooie blauwe lucht, de zon. Begrijpt iemand wat ik bedoel? geen reden dus..zoals de dag begon. Ik heb zo veel, zou je denken, te eten, een dak boven m'n hoofd. Zo veel liefde te schenken, wat heeft mij van dit alles beroofd?…

Zoekend in de nacht op de tast naar je gelaat is het slechts leegte wat ik voel geen teken van aanwezigheid maar een muur van intens verdriet niet door heen te komen afgesloten van jou, lief kind iedere nacht zoekend naar jou blijven tasten in de leegte van de nacht mijn dochter, ik mis je zo mis jij mij ook raak mij dan aan…

Ik zag in die twee mooiste ogen een onmenselijk groot verdriet de tranen die van haar wangen rolden vergeet ik heel mijn leven niet Ze kon het leven zonder hem niet aan en nu was het liefste haar ontnomen 's morgens ging hij opgewekt de deur uit om 's avonds nooit meer thuis te komen Een mens met twee promile achter het stuur had hem op…

En toen was er verdriet, In één klap, Plotseling, uit het niets Stond ik daar, Een traan rolde over mijn wang, Ik begreep het niet. Waarom deed je dit, Wat ging er mis Dat je dit besluit nam? Duizenden vragen tolden door mijn hoofd, Ik stond daar maar En keek naar jou Maar al mijn vragen blijven altijd onbeantwoord...…

de zachte huid van jeugd beetje bij beetje afgepeld en toch weer overwoekerd gevormd tot een harnas doorploegd van littekens toon ik mij jou trotseer bijtende winden ruw als beton het oppervlak enkel nog in ’t verborgene bloeien wat bloemen pijn doodt de mooiste vogel gebarsten door het vuur de aarde in verdroogde voren wacht zaad…

je kunt met je ogen stralen maar het helpt niet als ik allang heb gezien dat verdriet je lichaam in bezit heeft. je kunt praten alsof je de gelukkigste bent van allen maar als ik toch doorheb dat het niet gemeend is wat je doet - wees dan eerlijk en buig voor je zorgen.…

Aleen de rust vinden, niemand wil bij me zijn. Kan me nergens aan binden, de drukte maakt me klein. Door mezelf ontweken, nog nooit zo leeg geweest. Eenzaamheid begint te spreken, nu mis ik mezelf het meest. Gedachten hebben mij verlaten, maar de rust vind ik niet. Zodra mijn mond stopt met praten, spreekt mijn hart verdrtiet.…

het verdriet is er pas uit als ik je in mijn armen sluit lieve gijs, het ga je goed het is papa die je groet…

de scherven liggen nog steeds op de grond in elk van de duizend stukjes zie ik jou je vroeg me je te vergeten iedere dag neem ik een stukje weg om daarin voor het laatst jou gezicht te zien terwijl ik je naar de glasbak draag de stofzuiger staat verlaten in de gang staat al drie maanden stil bij mijn verdriet geen ander die het hem na zal…