’t herhalende verdriet

de zachte huid van jeugd
beetje bij beetje afgepeld
en toch weer overwoekerd
gevormd tot een harnas
doorploegd van littekens
toon ik mij jou

trotseer bijtende winden

ruw als beton het oppervlak
enkel nog in ’t verborgene
bloeien wat bloemen

pijn doodt de mooiste vogel

gebarsten door het vuur
de aarde in verdroogde voren
wacht zaad op ‘t levenbrengend vocht.

Zie ook: http://sunset.deds.nl

Schrijver: sunset, 6 juli 2008

summerset1110hotmail.com

liefde verlangen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 23 stemmen 1.272