Alle inzendingen over Waal

over België waar de politiek afstraalt op het publiek ( en omgekeerd ) et pour les Wallons la même chose … tweedracht in Brussel maakt macht aan dezelfde tafel luisteren ze niet naar elkaar en voor de Vlamingen hetzelfde ……

in memoriam sororis meae 23 januari anno domini l998 jij kruipt naar haar toe jij schaart haar in jij weidt haar af tot op het bot heer en meester ben jij kreeft van haar liefde echter niet het laatste vertrek een kist en wilde ganzen uiterwaardenwaarts hellouw door tot aan de waal waar de veerman niet meer vaart in de tocht een wak…

Chaos was hem vreemd Onrecht maakte hem kwaad Niets of niemand Steeds opnieuw Telkens weer Altijd Nietszeggende Tegendraadse IJsschotsen Nihilistisch Kruipend Aan d'oever Hij was dichter Diplomaat. Geleerde en componist Vereerde de muze Altijd Een tacticus Spelend het spel Muzikaal Vol van inzicht Slim. Kien Geen snoever…

Samen dansend, iedere wals op muziek ieder opeenvolgend nummer, nummeriek. Wanneer je het eindelijk vind hou het vast, laat het nooit meer gaan wat je ooit aan liefde vind en...eigenlijk.... zo (hebt) bemind.…

Voor Conny en Henk kijk hoe ze dansen met het leven rond en rond hoe ze cirkelend en draaiend zo vanzelfsprekend vloeiend samen zo onophoudelijk licht en dan hun ogen zoals zij in elkaars ogen alleen daar alleen zij hun wals in driekwartsmaat zo tot de rand van 't leven tot het uiterste en verder nog tot aan 't sterven…

Waar ooit geallieerden overstaken Ligt nu een extra brug over de Waal Een reuzenboog van spanbeton en staal Om aan het fileleed een eind te maken Wie nam de brug als eerste met de auto? Uw maandagdichter: kijk maar op de foto…

Rivier, kerk en Hollandse lucht mooie contouren van toren Decennia terug, leg- de men hetzelfde plaatje vast. Hoe- wel de Dijk niet was opgehoogd bomen stukken klei- ner waren kribben nog in ontwikke- ling en jij en ik samen vloeibaar…

De taal geeft vele redenen tot twisten De Vlaming zegt Verviers, de Waal Verviers Agenten zijn er, maar ook policiers Hun pakken liggen thuis bij jihadisten Wier taalproblemen helemaal ontbreken Die laten hun kalasjnikovs wel spreken!…

hield mij bij haar sprongen in een greep gekneld En tot het einde toe bleef zij maar uit de maat Tenslotte was de marteling dan afgelopen M'n beide enkels en m'n knieën lagen open Ik had een bloedneus en een pijnlijk apparaat Kijk nou, riep Greet Ik heb de striemen in m'n hals Wat kan een mens zich toch verliezen In zo'n fijne Weense wals…

weemoedig poëtisch lispelend walst schilderend hij met ouderdom en verval glasscherven zijn het die verlokken tot kijken in spiegels van het leven het bladert wapperend in hoofd en hart melancholiek en troost berusting ook in het onvermijdelijke dat ooit ons venster is luisterend en geraakt laat ik telkens weer mij tot zijn wals…

Op liedjes van troost dansen we de wals van verdriet Ik ken de stappen net zomin als jij maar huil voor ons de maat en we dansen op je tranen…

Mariken en Moenen, Havana aan de Waal. Nimwegen, ge bent de mooiste van allemaal.…

zoon, je lacht herkenning je doet me denken aan mezelf, toen maar ik ben slimmer verder ontwikkeld of ben ik eigenlijk vooral jouw onschuld kwijt? je maakt zoveel in me los je maakt me los van alles wat vast ook belangrijk is, maar pas na jou ik ben ook geboren toen jij hier kwam, Bram, heb je de vader in mij verwekt…

wij keken wij lachten wij dronken wij huilden (als onze glazen) wij liepen wij zweefden wij praatten wij zwegen (als de dood voor onzinnen) wij fietsten wij vielen wij aten wij zaten en daar zat ik dan.…

het dobbert in gedachten binnen het dwarrelt het kabbelt en dan plant het zich voort het versterkt zichzelf tot het je onvermijdelijk overspoelt een onkeerbare gedachtenstroom die als kokende lava de gezonde gronden onder je onzichtbaar laat en het contact met je wortels dood heeft verklaard…

daar ligt ze dan te wachten op haar dood (te smachten al) ik voel dat ik schrik de kleur in haar gelaat en die gelaten blik vredig maar ik ben totaal buiten zinnen de weg kwijt God weet waar het is dat kruid, het mineraal dat haar weer vitaal maakt en haar voorgoed terughaalt als U voor Moeder Natuur de zevende…

als er een God is dan is hij dichter een dichter naar mijn hart dan weet hij dat in de poëzie die het leven is rijmen geen gegeven is…

tijdens een harde zit een levensles voor kleine Jeroen over grootse zachtmoedigheid: ‘en zij keerde hem de andere wang toe’ dus dat was wat mama deed als papa weer thuiskwam met peperkoek in zijn adem…

in de ochtend van haar glorie gaapte ze de euforie in wolkjes weg het had bijna iets werelds dat goddelijke happen van een boterham met pindakaas…

terwijl die zondag vooraan in de kerk een Gucci-vrouw de ring van de rechterhand van God aan haar linkerpink droomde zag hij twee hoog achter in de ogen van zijn dochter dat God bestond…

in één van de zonnestralen één van de regendruppels één ademstoot van de noordwestenwind zat een sprankje een spettertje een zuchtje geloof hoop en liefde maar veel meer heb je ook niet nodig op zo’n dag als vandaag…

sestanta mirraza martessa vindella boscollo baresa domapi dizalo stollari zo onbegrijpelijk mooi dat je zou emigreren en je linea recta laten bekeren maar deze taal vertelt alleen een klankenverhaal hoewel dat weer precies is waar duizenden gelovigen in geloven…

net toen de auto stil viel de vaatwasser de keuken spoelde en de kat een enkele reis overburen maakte gaf u niet thuis God, u bent niet echt geloofwaardig, zo…

de dj profeteerde tussen twee nummers vanaf zijn altaar: ‘je kunt net zo goed een kruis door geloven zetten, want vanavond is muziek de enige religie’ en de beminde gelovigen luisterden naar de eerste lezing door de apostelen van Faithless: ‘tonight, God is a dj’…

mijn hemel er is een god, want de trein kwam die dag net als ik te laat…

je snelt mijn gevoel voorbij zo ongeremd maak je mij ontstemd en terwijl ik daar sta en staar naar het zoveelste wegwuifgebaar: je rug keert zich steeds verder van me af ik sta besta en ik zeg: ontzeg mij niet wat je bij me achterliet want dan is het net zo weg als jij kom hier kom terug en keer je rug naar wat komen ging kijk hoe…

wat vindt de wind van mijn tegenzin? briest hij me tegemoet of stormt hij me tegen de haren in? hij zegt: kop op, jongen sterk je spieren en maak van je ziel een zeil…

in de snikkende stilte zijn het woorden van belang die het gevoel weten te vangen die omarmen de stilte verstaat zich het beste met veelzeggende blikken met knikken of schudden en neergeslagen ogen die achter leden terugblikken…

gevoel Vóórkomen van 't dorp Zijn kerk(en), zijn kassen, Waal Met (voormalig) Van Oord voor staal Beslist de tournure Aardbeien 'n champignons Uit de beste grond…

Maar 't volk wil Gerets en de Waalse pers hoor 'k in gedachten al fulmineren.…