Alle inzendingen over Wallace Stevens

(mijn vertaling van Snow Man van Wallace Stevens, 1923)…

ja, een thriller of ergens toch ook aan een gedichtenbundel of aan een klassieker uit de top 100 thriller kan van alles zijn, hier geen reclame gedichten zijn van de Amerikaan Wallace Stevens klassieker is Nostromo van Joseph Conrad 2,50 in de ramsj Alle drie zeker, denk immers aan alles waar je van houdt, zoals en alles wat je ziet, bijvoorbeeld…

haar adem begaf zich de kamer uit en traag bewogen de gordijnen haar contour haar schema schim ging over asfalt heen het donker in ik pak de gitaar van blauw en sprokkel de morgen rood ------------------------------------------------------- woensdag 16 januari 2002 zonneleen 47 www.abelstaring.tk…

Hij heette Steven Demetre Georgiou en toen Cat Stevens, want hij werd een zanger. Maar in Amerika wordt men steeds banger en daarom laat men Yusuf daar niet toe. Met naamsveranderingen is niks mis, maar zou hij nu nog weten wie hij is?…

het eerste vale goud van de rijzende zomerzon die zich traag ontvouwt aan de vage horizon kleurt het leeg zwart van een schaduwloos, de nacht; een onhoorbaar smart als bloeit de rode roos alsof doornloos dankbaar onder een vochtig deken van dauw ochtendklaar over de wind haar streken vinden wij geluiden van de zingende natuur gestuwd…

"ik heb lekker geslapen, papa" stamelt mijn kleine rakker gevolgd door een mondwijd gapen hij is nog niet helemaal wakker "goedemorgen knappe zoon, het wordt een prachtige dag" zegt papa op liefkozende toon met een knuffelende glimlach "ik maak je een boterham klaar maar ga je eerst maar wassen" tegenpruttelend zegt hij bijna "maar…

Een zuchtje wind, geruis, geritsel van de bladeren. Het is stil. Golvend water, stromend, in een riviertje. Het is stil. De zonsopgang, de warme gloed, belicht de savanne. Het is stil. Plots... De vogels ontwaken, gefluit, een melodie, bij het ochtendlicht. Een kudde buffels, stormt voorbij, opgeschrikt door leeuwen. De…

Normaal gaat de tijd vooruit, maar voor sommigen gaat hij achteruit. Het persoonlijke verdwijnt, het is iemand anders die achterblijft. Het is niet te begrijpen, zelfs niet voor iemand die het meemaakt. Veranderingen zijn altijd moeilijk om te aanvaarden, te doorstaan. -Het leven kort- Geen beslissing, het lot heeft al beslist voor jou.…

Ik wacht op zon in de winter, oases in Alaska, regen in de woestijn, water in een dal. Ik wacht op perfectie. Mijn appel mag nog niet geplukt worden van de boom der liefde. Ik ben nog niet rijp. Eenzaam als de nacht, heb ik zolang op jouw aanwezigheid gewacht. Nu ben je er, nu ja, dat dacht ik toch, en je wil me niet. Ik wacht weer…

Tranen glijden langs m’n wangen, een laagje zout bedekt mijn lippen. De druppels lijken wel te schitteren in het overwelmende zonlicht. De zachte wind streelt m’n huid. De kille leegte in m’n hart wordt opgevuld door de warme zonnestralen, die me lijken te doordringen, te begrijpen. Een niet te beschrijven gevoel dwingt me toe te geven…

De dood overvalt je altijd te vroeg. Je kan je er niet op voorbereiden, als het gebeurt ben je er nog niet klaar voor. Het 'lot' maakt alle beslissingen voor ons, over dit onderwerp is geen discussie mogelijk. -Geen inspraak- Geen dokter die je wonden kan verzorgen. Het enige wat je er tegen kan doen is aanvaarden en verwerken dat iemand…

Mijn denken strekt niet verder dan woordlengtes, woorden lijken vast te zitten aan m'n gedachten. Mijn denkwereld is niet groter dan mijn kleine teen en m'n toekomstvisie heeft slechts de omvang van m'n pink. Ik probeer mijn hand uit te strekken naar verruimende gedachten, maar kom niet verder als m'n ringvinger. Ik zit geblokkeerd in…

met mijn stil schrijven schenk ik jou elke kleur waar elk woord vloeiend op gelijnd wit zou drijven het zachte blauw van een zomerhemel het natte grasgroen in een ochtenddauw een rode roos zonder doornen wat goud en zilver in een hartendoos met de kleur van liefde…

de illustere raaf spreidt zijn vleugels over de dampende mist die de afgrond verbergt en ik graaf, ik graaf op zoek naar de teugels onder mijn doodskist die mijn leven tergt tot ik met de eenhoorn de nachtmerrie verleid zal ik elders verdwalen in het nergens van ooit bloeit de enige doorn in het oog van mijn tijd als het de droom…

grijp wat groen van dwarrelende bladeren tussen kalende bomen in een herfstseizoen Schraap een beetje blauw van de stapelwolken hemel versierd met slaande vleugels in de parelende ochtenddauw proef wat geurig lippenrood van jouw knuffelende vrouw met die ongesproken woorden van liefde intens groot pluk elke dag kleur haar onuitwisbaar…

ooit misschien zal ik jou strelend lezen met mijn vingertoppen over heuvels en dalen dan zal ik jou anders zien als jij niet meer zal vrezen terwijl ik zonder stoppen over jouw lichaam zal dwalen ooit misschien zullen wij elkaar ontdekken hou ik dan ook mijn adem in naast jouw kloppend hart dan zal jij mij anders zien als ochtendstralen…

Pasgewassen stevenen de wolken door het kraakheldere blauw. Wind morrelt zachtjes aan de hemelrand, waar kerktorentjes hun piek boven de bomen uitsteken, gezien zullen ze worden. Men zou zijn God vergeten als er niet voortdurend aan werd herinnerd.…

hemelsblauw wonder Duizenden lijntjes lopen Van rechtsboven naar linksonder Haar tweegespan beweegt In het door ouderdom aangetaste Met hier en daar een kale plek In het verbleekte uitgewaste Spelonken onder het zitvlak Sierlijk openend met elke tred Witte strengen strekken zich als tralies Derrière achter een bewegend net Haar slanke stevenen…

Bedreven stevenend op de thermiek Door een bries kwiek voortgestuwd Mediteert hij als het ware laconiek Op wat hem onzichtbaar aanduwt En geen kik die zijn blik niet betrapt Zoals mijn kippen die voor galg en rad Scharrelen in het grasland onoverkapt Waarop hij zit te azen als een kat En moeiteloos zwenkend,draaiend Achtjes makend zonder…

alle luchten waren blauw uren schreden voort in kerks groen de paden op met zachte demping spelden in gebroken witte knop oeverloze zwam het hoofd loodzwaar vol voos bezinksel stevens recht vooruit moe en klam een bord zei dit is natuur gevallen bomen gaan gewoon rotten er kwam een paard met mens voorbij soms een hijgende trimatleet…

hoort hoe kraakt het spant dapper waait de vlag met alle winden mee ziet haar vanaf het land in volle glorie stevenen op niet voorziene verten een gestaag verkleinen onder turen en kwijnen tot wit stipje op zee bestemming als immer onbekend voortjagend onder de zon in stijl ons gebed zonder end dat zij veilig over moge komen zonder…

vergezichten hij voer door zeeën grif recht toe recht aan op die ene bodemloze af om één tel er vanaf te zien klaar onder te gaan in een ruimtelijk graf de man is zo aquatiel dat ’n dagje doggersbank gister hem al teveel viel hij riep tij voor vertrek alle boenders aan dek pomp leeg de kamelen wind op die kardelen we gaan ankers lichten stevenen…

We stevenen af op de Goede Week: het zaad dat kiemt in de aarde... Er is een heuse omslag gaande. De planten doen voorbeeldig hun best. En wij? Wij blijven geloven in Kunstmest. Wéér wordt ons tuintje, ons lieve landje geconfronteerd met de judaskus...!…

Ze stevenen wat en leggen de aarde plat neer.…

Mezza, het magazine van het AD voor een goed weekend kopt: GUUS MEEUWIS: over stoppen met zijn liveshows zoeken naar een nieuw pad en het vaderschap: 'Ik heb vier kinderen, dus vier grote zorgen. Maar wel vier heel leuke zorgen' En de kop van de krant van zaterdag 20 en zondag 21 mei 2023 spreekt van: EEN NIEUWE LEVENSFASE 'Ik…

Onbegrijpelijk dat hier zo weinig belangstelling bestaat voor een eigen vertaling...dat zegt veel over...ach, laat ik er maar over uitscheien... Kijk, haiku's bakken en ellenlange, in strofen gehakte prozaïsche natuurbelevingen, dat kunnen we allemaal. Maar pak maar eens een Engelse songtekst van internet en zet hem maar eens om in ABN, of voor…

Jouw laarzenen stevenen voor mij uit door hoge vergeelde stengels, sporen een weg uit naar de kim. Jouw ogen schitteren vochtig als de waterigrode zon zich door de vochtlagen boort. Je praat en je lacht tegen me: strompelend door de kuilen houd ik je bij.…

Lampje ging weer branden in Eindhoven Met schutters kleumend in beeld voor open doel Eenzaam zonder bijsluiters voor klikgevoel Werd bikkel Huub ijskoud uitgewoven Alkmaar blijft bij wissels door bankbreedte Dirk zit er warmpjes bij moet je weten…