Alle inzendingen over Wegga

Wanneer Ik wegga, Ga Jij dan met mij mee? Zo maar ergens heen, Het liefst ver weg, Zonder dat ik over de reden iets zeg. Wanneer ik wegga, Ga jij da met mij mee? En samen zo nu en dan Naar de horizon turen, Tot het wachten op de laatste uren. Wanneer ik wegga, Ga jij dan met mij mee?…

ik ben naar de rotonde en weer terug ik leg altijd een briefje neer als ik wegga ik ben bramen plukken ik ben aardappels lezen ik leg altijd een briefje neer dan weten ze waar ik ben…

vraag niet waarom ik wegga de wind vraagt toch ook niet aan het gras waarom het niet op zijn plaats blijft denk niet dat je na een schipbreuk midden op zee land ziet afscheid is nacht dit is een verhaal stel dat het voelbaar wordt…

straks als ik wegga reis ik door tot aan de einder van het allerlaatste land verbonden door zo’n sterke band dat het zou knellen als ik bleef wacht ik bij bruisende fonteinen in het licht van zon en maan tot het kraaien van de haan mij laat voelen hoe ik terug verlang naar jou. -------------------------- uit: 'Gaandeweg…

ik laat niets achter wanneer ik wegga geen vrouw, geen kind geen boek waaruit men wijsheid kan putten in slechte tijden niet eens een spreuk die inspireert ik laat niets achter geen symfonie die een open hart tot tranen beweegt geen voltooid gedicht dat even doet stilstaan zelfs geen handig hebbedingetje, een flutding dat je cadeau kan geven…

Achter de deuren stelt zich de wet die hem aan mij bindt, maar achter het behang wacht wat blijft als ik wegga: hij hoort mijn stilte als een vonnis aan, langs mijn wang verglijden zijn handen als rimpels op stilstaand water: nooit blijf ik lang de zinkende stenen staan als avondkoffers gepakt in de gang. ---------------------…

Als ik ooit wegga, denk dan niet dat ik vertrek om jouw hand op mijn hart tot de pijn niet meer te verdragen is Zelfs de zachtheid van de fluweelboom houdt jou niet tegen en mijn verzoek om het los te laten, willig jij niet in jouw hand blijft om het hart gekromd Zwijgend naar elkaar kunnen kijken onszelf in een kader plaatsen hoe het…

je grote bruine ogen staren diep in mijn ziel ik voel me ontdekt in de eindeloze verte betrapt in de snoeptrommel van zinnenprikkelende lust het mes beeft in mijn hand mijn vork aarzelt voor mijn mond ik voel de angst nabij in woorden te verslikken in leugens te verstrikken in twijfel te wikken om je te vertellen dat ik wegga…

Sorry dat ik bij je wegga vandaag en nooit meer terug zal komen Sorry dat ik bij je wegga vandaag en je nooit meer zal zien in mijn dromen. Sorry dat ik geen tranen meer laat zien maar ik wens je een fijn leven Sorry dat ik geen tranen meer laat zien ik heb genoeg gegeven.…

Je wilt niet dat ik alleen wegga. Altijd wil je met me meegaan. Je kunt heel erg goed naar me luisteren. Mijn problemen kan ik bij jou kwijt. Het is alsof je me echt begrijpt. Voor mij heb je alle tijd. Velen hebben mij verdriet gedaan en altijd was jij daar voor mij.…

Niet dat ik als een dief in de nacht wegga bij jou, er zal altijd blijven mijn uitgestoken hand, tot de kast misschien eens opengaat en dan … wow!…

mijne legt verdwijnen al mijn diepe zorgen in mijn hart verschijnt een glimlach en ik ben niet bang meer voor de morgen in haar ogen kan ik zien hoeveel geluk dit kleine mens me geeft en ze zal ooit opgroeien, weggaan maar heeft dan haar jeugd met mij beleefd als ik er later niet meer ben hoop ik dat je dan altijd nog vindt dat ik niet wegga…

is kil, dik en onverschillig, ik moet denken aan een bepaald soort regen uit een bepaald soort grijze en laaghangende hemel en aan kleine, mismaakte engelen en een tot stikkens toe benauwde god op een ijzeren hobbelpaard, maar ik wil niet denken, ik wil weten, ik wil weten hoe ik mij omdraai en wegga…

Wanneer ik thuiskom danst daar die kleine ook als ik wegga staat ze te zwaaien op de stoel voor het raam Het is allemaal spel en elke vraag die zij stelt roept spelregels te voorschijn uit mijn eigen onwillige mond.…