Alle inzendingen over Wielewaal

heb een verenkleed dat helder is niet geel maar zwart omdat het mij staat behoef geen kleur bekennen zelfs niet op wangen die er toch wel is fluiten doe ik weinig zingen wel mijn lust in leven; van je oriolidae ondanks hoogtevrees duizel ik in hoge bomen waar mijn hooglied klinkt…

Ach dierbaar flierefluitend vogelkijn Meer dan van jou hou ik van 'n jubelduo Dat in de ochtend klinkt als dudeljuo Een wielewaal met zanglijster, hoe fijn! Als melomane melodie- nomade Geniet ik van hun morgenstond aubade…

Ik zou een jonkie willen zijn van wielewalen dat boven in de hoogste boom zijn liedje zingt er fluitend wacht op leven uit de eierschalen- een zomer lang in Neerlands bossen ademhalen tot de oktoberkou me weer naar elders dwingt.…

Excuses dat ik u ontrief Mijn jubelzang was anders lief En dulce voor uw oor bestemd Nu sta ik zingend in mijn hemd Favonius de alpenwind Joeg mij met chocola van Lindt En Toblerone in de maag Dus als ik weer eens zing als zaag Denk dan ach 't waait wel over zo Die wielewaal uit Dudeljo…

De kou die ze uitstraalt In warme streken Door ogen vertaal In vochtige bossen en glooiende beken Haar pracht en praal In sierlijke pirouetten Als ze op een takje neerdaalt Waar de wielewaal deunt in coupletten Zij kan swingen Als ze haar vleugels open vouwt Ogen openspringen Het laat niemand koud Een plek om eeuwig te wonen In het…

Dadelijk tien dadels Dudeljo klinkt luid en duidelijk Zij smakt, hoe smadelijk Doch de dekkers die verzaken Dóór te werken, liever staken, Steken dondervliegen In de duiventil terstond in brand Dendert daar een dovenetel Dromend van de waterplas Dadels van baron Van Dedem Doen wel tien dinar per tas Donderslag bij heldere hemel Wielewaal…

soebatten en sussen Hij streek de plooien glad, terwijl de mussen Van ’t dak vielen, dood, volgens Jan van Gent Dat weet hij aan klimaat en kampement Verkeerde dakbedekking, uitlaatgassen Van stinkdieren die zich niet wilden wassen Jan was een aanwinst voor het parlement ‘Wat doen we met de felle, zwarte raven Die niet meer willen dat de wielewaal…

Het koele zonlicht schijnt sereen naar binnen; de wielewaal zingt hoog en madrigaal, accoord met het Gregoriaans koraal; en ik wil vredig mijn ontbijt beginnen. Maar onverwacht dringt tartend animaal gegiechel van een vrouw tot in de zaal en als betoverd spannen zich mijn zinnen.…

Een zwaluw scheert met een Philipshave over het water, de specht trimt zijn vlecht en tokt om zijn Braun lader, een tortel koert boertig om een nieuw scheermes in zijn Gilette, de wielewaal wielt en waant zich de nieuwe Mondial vedette.…

Enkel het krassen van kraaien, doen de wielewaal vergeten. Zal bij vroege maan, de jeugd nog ontluiken? Het nest is nu verlaten en talmend valt de nacht maar ik hoor je nimmer praten! Hoe lang ik ook zoek en wacht, ik vind nooit de plek waar we samen zaten. Ik prevel aarzelend :”mijn broer rust zacht…”.…

Dus kappen nou met jouw carmína burána Van dudeljo wielewaal z'n hoogste lied Ga dan naar tirol, luister naar yo-yo ma Maar kom niet elk voorjaar de duizendste maal Met roze bril, boompjes- en beestjesgez*k Ik gooi je het huis uit, zet jou aan de dijk!"…

Makker, de dag is óp; lóóp, om je deel te halen Van 't bare zonnegeld, van dauw en ochtenddoop, En schater, sleetse zorg en nachtlijk leed ten koop, Om 't spoelen van de wind en 't lied der wielewalen. Makker, een open dag voor strijd en nieuwe hoop. Hij schuurt het hart weer blank, hij vult de lege schalen, Zó: heil de jonge dag!…

Een sijs en wielewaal klonken al in alle vroegte wellicht was dat even wat verheugde en bedroefde. Oude vriendschapsweelde is immers al voorbij vandaag proost ik i.m. denkbeeldig naast hun zij. Want kijk hoe toch die gouden bol weer fris straalt door hun blijdschap boven ook weer in mij nederdaalt.…

Hij maakt kabaal, 't is een schandaal, niet te aanhoren, de nachtegaal en wielewaal gaan aan de haal. Het was genant, zeer irritant en hoegenaamd niet meer plezant die arrogantie in het bos te verdragen. Men ving de vogel met een stok en bouwde vlug een koekoeksklok, men moet sindsdien naar het uur niet meer vragen.…

eeuwen waren klanken Als het oerboek van de mens Die, gestold in vaste vorm Voertuig werden van de geest Meer 'inhoud' kregen dan het beest Waar hij zich tegen moest verweren Om bij naderend tempeest Het nut van klank der stem te leren De habitat der primitieven Was continu met klank gevuld Van gutturaal tot labiaal Van chimpansee tot wielewaal…

van een raaf splijt tussen het ruwe marmer, zwart is met ons in kledij tijd om het spel te spelen van het spreken in een contrastrijke context, waarover wij nooit iets hebben gecomponeerd, jouw viool strijkt volkomen tegendraads een gebroken ochtend tot ongekende opspraak jij zegt het ene, ik denk en zeg het andere wij willen even geen wielewaal…