Op zon beschenen wegen kom ik hen steeds tegen

Het is iets vreemds wat mij vandaag bekroop
vanuit de ochtendstond van mijn wang afdroop.
Het voelde als een van heel ver verloren traan
op dat stuk naast bed waaruit ik was opgestaan.

Ik opende het raam voor teugen frisse lucht,
sprak mijzelf toe met even wat tucht.
Een sijs en wielewaal klonken al in alle vroegte
wellicht was dat even wat verheugde en bedroefde.

Oude vriendschapsweelde is immers al voorbij
vandaag proost ik i.m. denkbeeldig naast hun zij.
Want kijk hoe toch die gouden bol weer fris straalt
door hun blijdschap boven ook weer in mij nederdaalt.

Rank na rank timmer ik wellicht een boomhuis
een met een bed en ook met een mooie bank,
rust ik daar tot het komen van de avondzon al laat
lees en bekijk foto’s, neurie erbij op een mooie maat.

Het zijn slechts die kleine vingerafdrukken van verdriet
zichtbaar op diverse zaken maar je hoort ze bijna niet.
Ja het was echt iets vreemds wat mij eventjes bekroop,
door mijn zonnige karakter ook al heel snel weer afdroop.

... i.m. dierbaren ...

overleden i.m. liefde vriendschap blijheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 72