Resomerend...

De horizon is niet meer mijn limiet
Mijn existentie lost niet op in schimmen
Ook nu rust onvolmaaktheid in de dingen

Maar overdag, een onbewaakt moment
Van rakelings langs oude dikke bomen

Scheert vagelings een vlaag voor 't geestesoog
Zwevend uit het niets in 't nu naar niets

Naar een opgeborreld tweede leven
Verloren zijn dan woorden en gebaren

Leidraad in het tijdelijk bestaan
Waarin constant passanten zich verdringen

Hun stemmen nolens volens om mij heen
Beschermengel, mijn vox ex nihilo

Doch of dit aggregeren mij nu baat
Als onverdachte nieuwerwetse raad

Schuilt op de tong van schrijver's monologen
In dezelfde schuit met haak en ogen

Waar een bont gezelschap, stoet van dwergen,
Deus ex machina op het toneel

Plotseling en als bij toverslag
Een rol in deze truc krijgt toebedeeld

Na jaren waar ik mij ooit eens bevond
Bij Luxor langs de oevers van de Nijl

Althans de ene, da's ter linkerzij
Dat was destijds, maar nu komt er een eind

Aan mijn psychosomatisch calibreren
Vaarwel zeg ik, u mag mij resomeren...

... 'resomeren als nieuwe uitvaart' -
een surrealistische allusie
op het snelsonnet van 26 mei 2020
van Coenraedt van Meerenburgh ...

Resomeren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 53