Alle inzendingen over acceptatie. zelfkennis

Niets? Toch wel iets... Jij kunt het Niets benoemen. Dus ben jij Alles waarop het Niets zich kan beroemen. Wat leeft, heeft je geest er ingestopt. Wat hebben mensen al niet bedacht! Even is jouw Niets een ouwe sok voor je fladderende biljetten. Tot je een fraaie bouwval koopt...…

Mocht het ooit zover nog komen dat ik al mijn gasten welkom heet dan zou grijs mijn wereld kleuren zonder zwart of wit stramien geen gast zou mij bevreemden hun dossiers zijn mij bekend ik zou ze als mijn minnaars nemen in stil geborgen samenzijn…

Enkels in slingerplanten verward, door doorns geschraapte armen aan een brekend lijf Het steile pad te smal, stort uitgeplozen wortelwanden de afgrond in Diepte wenkt omhoog steelt tijdloos adem langzaam laat ze los en sterft de leegte in…

lief, de tijd is voorbij, er zullen geen stemmen meer wonen in mijn hart geen vogels boven het koren geen lam in de wei en geen onrustig waaien in mijn oogopslag geen kraaienest in de mast mijn dag om naar je uit te kijken geen golven breken nu meer aan het strand van je naam geen schelpen als lege open handen liggen aan het strand van mijn…

Iedere keer als ik mijn ogen sluit en begin te dromen, kom ik vast te zitten in dezelfde herinnering. Keer op keer diezelfde herinnering, die mijn leven zo deed veranderen. Wanneer ik even denk aan toen lijken alle kansen van nu simpelweg te vervagen en lijkt er geen uitweg meer. Maar dan open ik mijn ogen en verdwijnt de…

ik ken de pennen die vals schrijven in gif gedrenkt zie je hoe letters en krullen hun kwade genius onthullen zij schaduwen schoonheid breken met lompheid het speelse in zinnen die in hun optie nooit als kunst kunnen beginnen toch zijn zij welkom met hun pennenvruchten die nu nog zuchten onder de winterse kou acceptatie is lente kom…

Willem Nijholt (88), kan ik mij ook zeer wel vinden in de keuze van het thema voor het snelsonnet van Bart Adjudant (zie aldaar) _______________________________ DENNIS' DRANG Één ding zint me totaal niet aan die Dennis Die overcompensatie van zijn genen Door wat hij erfde moest hij veel gaan lenen Uit boeken, maar vergat daarbij zelfkennis…

(weet ik veel) acceptatie? Last van regen of van zon, want onder een capuchon is je gezicht niet te zien of heb je iets te verbergen misschien? Ongeschoren of moet je naar de kapper 't scheelt wel, ben je knapper ben je wel te herkennen? Of vast eh, de omgeving aan 't verkennen ...?…

Oude zelfkennis, oude angst voor bloedverlies, pas op voor roofdieren en droom van vampiers droom van heksen die het bloed drinken van ongeboren kinderen die het bloed drinken van hun moeders het zoete bloed dat ook steekmugeitjes voedt het bloed dat leven geeft aan alle dieren, een lichaam is een koffer vol bloed blauw bleek groen…

Voorbij dat punt van niet meer terug is leven plots licht achterblijven zwaar blijkt de kaars uit zonder op te zijn drijven zielen uiteen elk op hun eigen golf is het gemis nog vers zonder door te dringen vecht verdriet nog met voorzichtige acceptatie maar reeds geuren bloemen klinkt de afscheidsmuziek lijkt het leven door te gaan…

ik weet dat op een dag de mensen anders zullen zijn nog heb ik dat niet ervaren maar de essentie is het ontbreken van pijn door het niet begrepen worden van waar je existentie eigenlijk naar hunkert bevestiging van wie je bent in het herkennen van wat jouw zijn is door acceptatie van eigen gemis als wij elkaar echt gaan ontmoeten…

die ik in dank ontvangen mocht hoogstwaarschijnlijk het begin van langs mijn neus weg: acceptatie voor mij zijn schilderijen evenzo belangrijk als mijn schetsen ze bloeien om te sieren kom er zeker op terug!…

Wie is er nou bezopen, Die zwarte sinterklaas Die met helm op de Feestzaal vol kinderen Binnentreedt, of die witte piet Die misschien wel wat meer Acceptatie geniet omdat hij Koste wat kost problemen Voorkomen wil - In ieder geval zijn de kinderen Zoals verwacht de dupe, Want de pepernoten die ze Uiteindelijk krijgen aangeboden…

Het is vaak met gemak te traceren Een studie, systeem om van te leren Te zoeken naar een afgebakend gebied Een feest van kennis, logisch makend een lied Domein van hogescholen, universiteiten Gebouwen, gonsend van de aan te tonen feiten Centraal en stil, zo ligt een hoog terrein De faculteit van ‘t persoonlijke zijn De dromen, wensen van…

De mens is van nature goed Het leven is als eb en vloed Strijd heeft niet altijd te maken met bloed Mijn grootste vijand is mijn gemoed Het wijze geweten Door omstandigheden aangevreten Als een golf op de klip gesmeten Fluistert zachtjes dat ik beter hoor te weten Lange tijd in dienst van een ander Hoe ouder des te meer ik verander Stommiteiten…

Kleurverblindend Maagdelijk wit Één hap en al je zonden zijn vergeven Denk niet na! Doe het nu! Eet en kauw! Één hap en alles is voorbij Een nieuwe wereld ontvouwt zich In je herboren ogen Twijfel overmeestert de ziel Kaken weigeren zich te openen Een traan vormt zich in het oog Jezelf vergeven Eenvoudige opdracht doch moeilijk…

mijn spiegel is aangetast door de jaren waar ik nu in kijk is verworden tot doorzichtig glas, aan een loep gelijk, doch zonder dat hij de afstand naar mijzelf kan verklaren een schild dat niet meer weerkaatst en het innerlijke naar uiterlijkheden verplaatst door een filter die steeds grotere gaten vertoont opdat de werkelijkheid…

Het is niet te hopen Maar stel je voor Dat ik muteer Een stoere Henk Die kikker wordt Die scheten laat En nog veel meer De hele nacht De buurt hier stalkt Mijn kikkerslijm Op muren kalkt Met hardrockkwaak De nachten rekt Met kikkerdril Mijn kroost verwekt Miljoenen kikkers klein en dik Met net zo´n grote bek als ik Die slaan, net als…

Ons dat is toch ‘ik en jij’ Ons dat zijn wij allebei Maar ’t is nu zonder jou, alleen nog mij Ga ik te ver, wat snap je niet Bij hard lachen en verdriet ’t zijn de tranen die je zelf niet ziet Waar was je dan, toen je dat zei Was je er met je hoofd niet bij Was je mijn teleurstelling allang voorbij Je bent jezelf, wat ik daarvan vind…

Steeds formeert het wezen van de mens zich opnieuw Hij kan niet lezen wie hij wel / niet is Voorafgaand aan de openbaring is zijn daad getoetst, zijn doel verraden Onze waarneming verkeert in een waas van uitkomsten Ik bespreek mijn wetenschap liever gelaten……

De reuze held denkt aan voorbije en komende overwinning 't heerlijke zoeken naar gevaar dat vliedt weer nadert zwerven door het bos dreigende rovers neerslaan met een opgeraapte tak in 't eigen vertrouwde huis enkel woest kijkend nachtelijke draken verjagen hij verslaat zijn grootste beloerder de duivel van zoete verbeelding nieuwe…

Heer Bommel toeft in een gastvrije blokhut, hoog op de zuiv're besneeuwde bergen, waar een gedachte hem steeds komt tergen: slagen, meer worden, heel de wereld tot groot nut? Hij tracht vol tomeloos razende fut onbekende krachten van zich te vergen, maar wil zijn eigen wezen verbergen, zakt weg in een verderfelijke put... Tom Poes spreekt…

Geen fantasie, maar naakte feiten. Herkennen wie ons EGO is. Wat is daaraan fout of mis? Ons EGO onder ogen durven zien. Wie kan dat? Wie durft? Ken u zelf.... Dat leerden de oude Grieken ons wijs. Laten we die les opnieuw gaan leren, voordat we ziende blind worden, of gewoon te oud, en veel te grijs.…

Je kind weerspiegelt jouw fouten, kijk daar doorheen -- als je het wilt zien.…

Schone levenskunst: van het leuke genieten, eigen grens kennen.…

Jij huilt in je slaap, dat is een kant van jezelf -- die je nog niet kent.…

naar complimenten vissend vangt u telkens bot en zelfkennis missend verzuipt u in uw lot uw woorden zijn vergeten omdat u zich versprak tot op de draad versleten noemt u uw vodden, pak een overhemd vol gaten met vlekken in het zicht waar ooit de knopen zaten houden nietjes alles dicht uw adem geurt naar dieren - maar dan wel jaren…

in de baan van de laatste zonnestraal dansen de stofdeeltjes hun dodendans nog zijn ze zichtbaar voelen ze de warmte de kilte nog even ver weg dan komt de kou steeds dichterbij de zon verdwijnt de stofdeeltjes zijn weer onzichtbaar ze verlangen terug naar de zichtbare acceptatie van hun zijn tot ze moeten vluchten…

De KNVB wil de acceptatie van homo ‘s in de voetbalsport bevorderen. Ignace van Swieten was een scheidsrechter, die openlijk voor zijn homoseksualiteit uitkwam. De voetbalwereld volgens Frank de Boer, En Frank is zoals steeds verrassend open: “Ik denk toch niet, dat hier veel homo ’s lopen, Want homo ’s zijn niet macho en niet stoer.”…

Duizenden slaven van De Redder rennen gebukt naar een zitplaats, buik tegen bil neus in de rug, vakken vol lichtroze schouders onder de paarse kaalgeschoren kruinen om de hersenen onder zon en maan te openen naar de Grote Ziel en zelfkennis op te doen uit de spiegels om je heen de inwisselbare lichamen die onder de tucht van eenzaamheid…