67 resultaten.
Cocon
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 232 De bruidegom die je nu draagt
behaagt je meer want in je glimlach
ligt verlangen naar zijn koele hand
Treur niet meer, fluistert je lach,
ik ben niet dit albasten kleed
ik ben de vlinder in het verre land
In elk woord, in elk gebaar blijf ik je zoeken
de vrouw die liefheeft met jouw ogen,
het kind dat schatert met jouw lach,
maar al wat rest…
Ingetogenheid
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.914 Andren verkleven aan 't purper van knijpende, zuigende lipjes;
Leppen het tederste zoet uit een bekoorlijke mond:
Scheppen de brandendste kusjes van blozende, gloeiende wangen,
Tergen het zwoegend albast van een aanbidlijke borst:
Blijven op 't dons, door de wellust, aan poezele tedere leden Samengeschakeld, geklemd, boezem op boezem gedrukt…
O vrouw
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.763 totdat eindelijk zij rusten
als sluimerende lusten
albast blanke banen,
roerloze lianen
waaraan Uw handen dan hangen
als bleke bloemen, geuren zwaar.
De zon....
de zon is een lont,
die steekt in brand
de aarde, het land
de smachtende grond.
0, de zon is Uw mond
en Uw hijgende zucht
is de trillende lucht.…
Ik lag te slapen op mijn bed
poëzie
3.0 met 41 stemmen 3.704 Kom in mijn witte kameren
daar deed ik verzamelen
stilte en wit albast
licht voor een hoge gast.
O 't is daar stil stil stil,
wachten, alleen geril
van vlammen en vlamamandelen,
ruisende gaat te wandelen
het licht in het gouden gewaad
hangende in de luchtstraat.…
Ik lag te slapen op mijn bed
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.556 Kom in mijn witte kameren
daar deed ik verzamelen
stilte en wit albast
licht voor een hoge gast.
O 't is daar stil stil stil,
wachten, alleen geril
van vlammen en vlamamandelen,
ruisende gaat te wandelen
het licht in het gouden gewaad
hangende in de luchtstraat."…
Dood
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 373 confronterender was het albast witte gezicht van de vader van vriendje Simon
opgebaard in de voorkamer, de gordijnen gesloten, de stilte in hun huis
geen verdriet, maar meer het besef dat er iets onzichtbaars rondwaart;
net als toen bij die jongen, die ze uit het kanaal hadden opgevist en
koud en nat bekeken kon blijven, omdat geen laken voorhanden…
DRIE STUDENTJES (1853)
poëzie
3.0 met 40 stemmen 4.655 Een liedeken, dat is uw boezem
Alleen in kleur van albast,
Zijn glooiing met bangzoete dauwdroppeltjes
Van medelijden beplast.
Hun jonge harten klopten
Voor wat goed is en welluidt zo fier;
Voor waarheid en wijn, voor vrouwen,
Voor vrijheid en Beiersch bier.…