Alle inzendingen over ars poetica

Wat raakt is niet volmaakt. Een lichaam, niet het naakt. Een tijdje geleden hield ik mij bezig met een boek van de Franse filosoof en sinoloog François Jullien. (Cette étrange idée du beau: Dat vreemde idee van het schone). Het distichon is bedoeld als een subjectieve samenvatting van het hoofdstuk Du Nu ou de la beauté (Over het Naakt of over de…

Schort op verkorting en versnelling. Vervloek vervlakking en verzwelling. Zwelg niet maar zwijg in taalverstilling. Schrijf als het komt: ritme en rilling. (Met dank aan Ida Gerhardt en Lucebert)…

Na veel vijven en zessen schijnbaar zonder zin komt het moment - hij stuurt het de wereld in Een ander leest het en geeft meteen een vier, al na het eerste couplet - de dichter vindt hij een klier In het labyrint waar de geesten wonen slaat Poëtica met een deur Zij roept met rode konen: ‘dit is vloeken in de kerk,…

Poëtica is waanzinnig kieskeurig. Tja, bij kiespijn heb je geen trek in mijn gekonfijte toverballen. Allá, ik keuvel wel verder in Parijs. Daar draagt men mij op handen. Veel verkeer rond de Arc de Triomphe jaagt naar de bron van mijn verlangen: die Verschrikkelijk Sterke Open Deur... Heilzaam voor scherp-slijpende dichters!…

(She got ev'rything she needs she's an artist, she don't look back) Dichten is net als koken: je pleurt maar wat in de pan als je koken kan. ------------------------------------------- uit 'Verzamelde gedichten' (1985)…

voor Ton Luiting Ton misschien vertellen de door jou verzwegen verzen wel meer dan je lief is doch wat destijds begon als grap bleek een passie... ondanks die levenslange drang weet je nooit wanneer de man in 't zwart af zal blazen dus geven wij woorden gehaast zin en hopen op verzen met levensvatbaarheid Lejo van Kuijeren…

Woorden Te licht om te lezen Te dun om te drukken Te zacht om te zeggen Woorden voor het Fluisterwoordenboek…

voor Ton Luiting Ton misschien vertellen de destijds verzwegen verzen mij wel meer dan je lief is doch wat ooit begon als grap bleek later een ware passie... in dit aardse weet je maar nooit wanneer men jou eronder krijgt dus geven wij woorden gehaast zin en hopen intens op verzen met iets van levensvatbaarheid…

moord zoveel crisis zowel zuid zoveel noord als alles uitvalt haal je water uit de sloot bessen komen later in zuid waar het pad ligt als een kruin je wordt blank geboren maar de blues maakt je bruin de jazz opent je ogen op een donderdag kom je aan doe ze de groeten ze weten me naam daar waar jij en ik vrij zijn poetica…

Zij leest mijn versjes en ik huiver. Haar taalgevoel is scherp en zuiver. Ze legt de vinger op die feilen die ik probeerde bij te vijlen of te onttrekken aan ’t gezicht, maar niets ontgaat haar streng gericht. Ze laakt gemakzucht, rijmelarij: bij ‘n ander mag dat, niet bij mij! En je zult zien, als ik mij inhoud, verwijt zij mij gebrek aan…

'Bejaarde rijdt truckerscafé binnen.' Trucker rijdt bejaardencafé binnen. Het truckerscafé heet Treurenburg, een wegrestaurant aan een rotonde. Het bejaardencafé heet De Afslag. Het gebouw moest door de brandweer worden gestut. Dat alles gebeurde gistermiddag 14 december 2009. Dit gebeurde vandaag.…

Echte gedichten zijn soms zo - erg Veel beelden zo beeldend Kreten zo krachtig Rijmen zo rijk Decors zo prachtig Een trekker tuft voorbij Een fietser groet Hoi Goedemorgen De aprilzon Het platte weiland De A2 ruist mee als zee De grutto valt stil Baambrugge houdt zich van den domme…

Na uren schuren, schaven, snijden heeft hij genoeg van letterlijden. - Dag dichtertje, wat mag het zijn? - Doe mij maar een tierelantijn.…

Beste meneertje Groen als gras Koekeloeren en loeren Je kritiek als lege kas Ik zou nooit Met ik beginnen Ooit Poëzie eren en beminnen Op verbeterd worden door woorden Komt als zonnestralen Verhalen En weer dan opnieuw horen Deze echo Haec libertaris Ergo Leids zoals dit Poetica Nascitur Non Fit Dus jij creëert een gedicht…

Dan neem ik alvast de wijk De kortste route naar de bron der A Ter hoogte van de Drentse Hunzerug Op goed geluk - ik moet immers nog terug Van 't lustrumfeest der Light Poëtica We zijn er bijna, de l'Europe Allée Puur grootspraak!…

Sterven doe je niet hoogdravend. Sterven doe je op een avond. Doodgaan doe je op een morgen, in je krant en stoel geborgen. Doodgaan doe je op een nacht, ’s middags, anders dan gedacht. Dood is niet een hoger leven. Sterven is geen hoger streven.…

Ik zit daar en ben en voel me misplaatst en kijk maar wat rond en denk opeens aan de heilig verklaarde pastoor van Ars. Die zag elke dag een boer binnenkomen die achterin ging zitten en ook maar wat keek en nooit zijn lippen bewoog. Ter communie ging hij niet en na de dienst was hij doorgaans schielijk vertrokken.…

en al dient het zich vooraf te sterken (fortitudo) in de ars rectae rationis (kunst van de juiste rede) om het hoofd te kunnen bieden aan de grillen van het lot (fortuna) of aan de meestbiedende (maxChar exceeded), het voegt hieraan op eigen houtje toe: [/verbose] - g*ds uitdrukking van god - de schaafrots aan kusten…

Je fietst versificerend. Je rijdt allitererend - een blocnote bij de hand - door ’t lichte lenteland. Maar ’t raakt zo zwart beletterd dat je jezelf verkettert: geen gepoëtiseer! Fiets alles nog een keer!…

Zes distichons onder elkaar? Gedichten punt vond dat maar raar. Tja. René Char of Dickinson dichtten toch graag één distichon. Je vraagt je af: Kan dat dan wel, in netgedichten punt en el?…

Gulzige ganzen in het gras, wolken weerspiegeld in de plas, een fietser, zon in zijn gezicht, die vraagt: “Weet u waar Vreeland ligt?” Kasteel van lucht, bergen van goud, aa, bb, het rijm is oud. Een kind dat rondfietst op een erf, een boot die klaar ligt op een werf, en dan de zuivelboerderij: daar is altijd een kamer vrij. Bergen van…

Regel bruin of regel geel, Mutsaers schrijft geen woord te veel: 'Zelfs een haas van chocola poept wel eens vanieljevla.'…

De dichter pleegde aan zijn tong verraad: hij had zijn hoorders naar de mond gepraat.…

Het is Gerrit Achterberg, dat zie ik aan zijn bril, hij is vermomd als bisschop Nicolaas en speurt naar kinderen van goede wil, met zwarte poetica als knecht Lokaas. Zijn vader was koetsier, dus die rijdt de heilige rond.…

Hij stak zijn dichtwerk in de fik: te weinig het en te veel ik.…