Alle inzendingen over autoruit

En dan Voor de zoveelste eerste keer Wolkjesadem, witte daken In vervoering raken Voor de zoveelste eerste keer Autoruiten krabben Een geluksgevoel Zondagskind in warme kou Voor de zoveelste eerste keer…

kijkend door de achterruit zie ik niet wat ik verwacht op panoramisch glazen huid is een sprookje aangebracht door kunstenaar natuur met scherppuntig koud penseel een onvoorstelbare structuur een ingewikkeld ritueel ijzig blauw gemengd met wit schept elfjes-achtige ijsfiguren ik die gewrongen op de autozetel zit probeer er dwars doorheen…

Herfst in wintertijd De klok een uur terug Zomer zijn we kwijt De kou hangt in de lucht Vorst op autoruiten Vogels op de vlucht Blaadjes van de bomen Oktobergloed in het bos Laat november komen December komt eraan Maand van vele feesten Denk er nog niet aan Herfst in wintertijd Laten we dat vieren Met een uur respijt !…

Lente in zomertijd De klok een uur vooruit Winter zijn we kwijt De kou nog in de lucht Vorst op autoruiten Slaak een diepe zucht Blaadjes aan de bomen Bloemen in het gras Laat zomerzon maar komen Pasen komt eraan Een mand gekleurde eieren Die wij zoeken gaan Lente in zomertijd Laten we dat vieren Een uur vooruit in tijd!…

niet zonder zonde wierp ik toch de eerste en enige steen dwars door z’n autoruit heen er klonk een vloek en in de verte hoorde ik klootzak!…

Moeder tikt, met haar sleutel, putjes in de autoruit. Ze wil eruit, maar drinkt zichzelf als boerensnol de zolder op. Vader kijkt verdwaasd naar buiten. Zijn kinder- en kattenwens met schimmelstank verdrongen. Regendruppels op de motorkap.…

een flard gesprek uit een open raam verwaait de jazz een trompet geeft weemoed aan de bas dreunt huizen verder weg en uitgelopen teer verhindert het verkeer te razen de lucht is zwaar van zomer en geel stof de bomen stuiven luizen lekken vocht dat plakt op autoruiten ik voel de hitte zinderen er spelen nu geen kinderen…

een flard gesprek en uit een open raam verwaait de jazz een trompet geeft nog wat weemoed aan de bas dreunt huizen verder weg en uitgelopen teer verhindert het verkeer zijn snelheid uit te razen de lucht is zwaar van zomer en geel stof de bomen stuiven luizen lekken vocht dat plakt op autoruiten voel de hitte zinderen er spelen…

waarin ik in jouw handen gesmolten ben er nooit meer af kunnen wassen zij plakte niet maar bleef ons verrassen je handen kenden mijn huid als geen ander vingers heelden cellen en vaten waarbij schade door het leven werd opgeheven nooit ben ik zo zacht geweest als bikkel kon ik genadeloos stuiten een gevaar voor ramen en autoruiten…

‘t Maakt jou niet uit jij dondersteen, jij kleine guit En ’s avonds zit ons kleine blonde bolletje achter de autoruit, dan zwaait ze als ze weer vertrekt; we zien al naar haar uit.…

Een veelpleger tikt een autoruit kapot loopt weer vrij, na een nachtje achter slot. Een puber steekt een mes in zijn klasgenoot, het ging om "niks", hij is nu wel dood. De juweliersvrouw laadt haar wapen door, na zeven keer beroofd is zij er klaar voor. De "politiek" is verbijsterd en ontsteld, na het vernemen van dit geweld.…

Eerst komt een groene aangereden, blonde dame stapt eruit, verschikt haar haren, spiegelend in de autoruit Dan een wit klein geval, daar stapt ze in, duurt ff voor ze wegrijden, begroeting valt natuurlijk niet te vermijden.…

Dat deze gevarieerde druppels nog even blijven hangen op menig autoruit, dak, muur tot vensterraam om te allen tijde te kunnen landen waar zij harmonieus naast elkaar liggen Op sommige plaatsen hoor je fracties heimwee tot melancholie van een voorbijganger.…

Dat deze gevarieerde druppels nog even blijven hangen op menig autoruit, dak, muur tot vensterraam om te allen tijde te kunnen landen waar zij harmonieus naast elkaar liggen Op sommige plaatsen hoor je wat gemor of gemopper van een toevallige voorbijganger.…

Ik liep voor zijn angstruit toen en dwaalde tegen een autoruit aan. Wat een enge man met zijn ladenkast vol watten, naalden en diamanten op boorhalzen. Kanker kreeg hij als van de man met de hoed die werkt met lood. Dood ging hij. Ik bid voor zijn zieltje Op mijn gekneusde tenen zat ik te bidden.…