Alle inzendingen over barry white

Mijn hond is lief en mooi en trouw en hij is slim en grappig en snel. En hij is van mij en ik ben in rouw want hij zit niet lekker in zijn vel. Hij is aanhankelijk en energiek maar hij is oh wee, zo ziek. Je voelt en ruikt het niet,maar zie het is toch echt wel Leukemie. Nou laat dat Leuke er maar af.... Een geluk is, dat hij het niet…

Godallemachtig binnenkort wordt ons ma tachtig. Da's op zich heel goed te hebben. Maar waar ik niet goed tegen ken is dat ik verdorie ook al vijftig ben.…

Ik wil zo graag alleen jouw armen om mij heen. Natuurlijk niet de hele dag maar wel heel vaak als het mag.…

Wachter in afwachting van vragen vragen over straks een straks in het verschiet of niet het voelt nu dat alles wat je bent afhangt van het moment wanneer de uitkomst het antwoord zal zijn van nooit meer in afwachting mogen zijn omdat het nu de tijd van straks gestopt heeft.…

ik kijk omhoog en de wolk is groot en wit en prachig en allemachtig kijk hij lijkt op mijn ongeboren kind een foetusafdruk in de lucht en ik voel weer de pijn nog steeds als dolken nu komend via de wolken in mijn nietmoederzijn zucht ik kijk nog en zie alleen nog nevel…

Vriendschap in je doen en laten. Vriendschap in je manier van praten. Vriendschap in het kijken naar schoonheid. Vriendschap in de doelen waar jij naar strijdt. Vriendschap in de ruzies die je maakt. Vriendschap in de dingen die je afkraakt. Vriendschap in het gevecht. Vriendschap in de nare dingen die je zegt. Vriendschap in de liefde…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

White…

Niets is zuiverder dan gitzwarte asresten – van een liefdesbrand.…

als jij naar mij lacht voel ik me even zonder zorgen, jouw huid zo zijdezacht mooier dan het begin van een nieuwe morgen als jij naar mij lacht lach ik altijd terug, wetend dat ik je nooit zou krijgen slaak ik ook tegelijk een zucht jouw lach, mooier en feller dan de felste ster al het goud bij elkaar straalt nog minder ver, met jouw…

Ik was altijd bang voor het vergif Het vergif dat wordt verspreid onder ons Nu heb ik het vergif en ja het was pijnlijk maar dat is nu voorbij het hoort bij mij Ik was altijd bang voor het vergif Het vergif dat wordt verspreid onder ons Maar het is niet het vergif dat hoort bij mij waar ik bang voor ben Maar het vergif…

Het rondemissje schikt haar pronte tietjes, ‘tie-tietjes’ zou de Witte Reus bewoorden, de hoogste boom van heel het Hoge Noorden (die nu een zaak heeft in gedroogde sprietjes) De dag voor ’t racen was Wil aan de race … (zijn darmen trainden reeds het bochtenwerk) Van Barry Sheene kreeg Hartog toen een sterk- e drank die dra zijn paardenkracht…

stofwolken benemen het zicht op zandgeschuurde bergen toch ziet hij de verte zingen van wilde bloemen in het land tussen bijbel en banjo klopt Doc zijn pijp en Sara wakkert het vuur aan, speelt de rimpels uit zijn lijf onvervalst klinkt daar als echo van een waterval een stem, white blues Jimmie klatert in het schrale dal hij verjaagt…

vannacht liep ik schuin door mijn dromen losgelaten stukken vlogen in leegte en in lichte bewegingen onverstoorbaar gaven ze mij plaats om mijn leven uit te bouwen al was het geen night in white satin nieuwe wegen werden geschept in geest en ben ik mens in nieuwe studies des levens unieke feiten voltrokken zich als kind luisterde ik naar…

het verschil tussen land en lucht verdwijnt op de kaart alleen een witte vlek en nu op deze loodwitte dag wacht ik op een teken van je marmeren gesloten ogen het was een witte witte dag toen sneeuw en wolken elkaar raakten en jij het verschil niet zag je reisde voor eeuwig af…

He’s wonderful and won from Joe, but bravely leaves the big White House. Of course that’s creepy culcook, truth is quite revers’d: as president ánd loser T-Rump is the worst!…

Op de heuvel staat een paard van krijt Ik luister naar herinneringen die niet meer om mijn vingers passen Raak ik ze kwijt of verliezen ze mij Met mijn oor tegen de aarde hoor ik het naderen Het gaat niet voorbij ------------------------- uit: 'Bunker Hill', 2001.…

ach wat de liefde vertel mij niks of zeg mij wat in Barry's jordaanse nachtcafé van de rauwe versier boem boem muziek de flipperkast van je-weet-wel de miljonaire alles in de fruitkast tot de laatste cent we gingen naar die zweefteef vier hoog boven ramses steeds aan de neurie hikkend van de lach ééns in de honderd jaar jij dan jij…

Liefde is niet verplicht alleen maar lief, zeggen ze als je ruig en zacht maar in evenwicht houdt en je fantasie gebruikt Wij doen dat wij houden van fantastische films met een beetje horror diepe kloven, hoge bergen het fijne smeken naar meer meer, naar een happy end Wij zijn aardig en zacht zeggen ze, dat zijn we ook maar thuis…

je maag overvol gevuld met overheerlijke fruits de mer sluit een sierlijk vaarwel uit maar een aanloop bevrijd je van al het aardse gedoe nu je aan één stuk 13.000 kilometer over eindeloos water van de grootste diepste zee vliegt uitgeput en licht verdwaasd misschien strijk je in Nieuw-Zeeland neer 4Blue Blue Red and White…

ik raak in vervoering ik waan mij god Pluto, betoverd geraakt door jouw stralende blik wat een hemels geluk moet jij hebben gevoeld als Demeter zwierend in haar white satin peplos zwaaiend in de wind mit goldenen Augen verras je mij, dear voor mij ben je warm en liefdevol Asel... kon ik je stem horen kon ik jou aanraken...…

Zij drinkt white spirit uit een soepterrine, slurpt cyaankali met een rietje of propt zich tussendoor met ijzervijlsel vol. Waarna één boer, en opgelost! Zij zingt ook zelf de lof van heel haar lijf. Zij hinkt met stoere kuiten door het dorp, bezit de elegantste kromme neus, het sterkste kunstgebit.…

wat vindt de wind van mijn tegenzin? briest hij me tegemoet of stormt hij me tegen de haren in? hij zegt: kop op, jongen sterk je spieren en maak van je ziel een zeil…

wij keken wij lachten wij dronken wij huilden (als onze glazen) wij liepen wij zweefden wij praatten wij zwegen (als de dood voor onzinnen) wij fietsten wij vielen wij aten wij zaten en daar zat ik dan.…

zoon, je lacht herkenning je doet me denken aan mezelf, toen maar ik ben slimmer verder ontwikkeld of ben ik eigenlijk vooral jouw onschuld kwijt? je maakt zoveel in me los je maakt me los van alles wat vast ook belangrijk is, maar pas na jou ik ben ook geboren toen jij hier kwam, Bram, heb je de vader in mij verwekt…

het dobbert in gedachten binnen het dwarrelt het kabbelt en dan plant het zich voort het versterkt zichzelf tot het je onvermijdelijk overspoelt een onkeerbare gedachtenstroom die als kokende lava de gezonde gronden onder je onzichtbaar laat en het contact met je wortels dood heeft verklaard…

daar ligt ze dan te wachten op haar dood (te smachten al) ik voel dat ik schrik de kleur in haar gelaat en die gelaten blik vredig maar ik ben totaal buiten zinnen de weg kwijt God weet waar het is dat kruid, het mineraal dat haar weer vitaal maakt en haar voorgoed terughaalt als U voor Moeder Natuur de zevende…

als er een God is dan is hij dichter een dichter naar mijn hart dan weet hij dat in de poëzie die het leven is rijmen geen gegeven is…

tijdens een harde zit een levensles voor kleine Jeroen over grootse zachtmoedigheid: ‘en zij keerde hem de andere wang toe’ dus dat was wat mama deed als papa weer thuiskwam met peperkoek in zijn adem…

in de ochtend van haar glorie gaapte ze de euforie in wolkjes weg het had bijna iets werelds dat goddelijke happen van een boterham met pindakaas…