Alle inzendingen over bochten

In een volle bus, knietje aan knie en daar tegenover elkaar gezeten Voor de blote benen dé inspiratie om er eens heerlijk van te vreten Zij bekeek hem, hij bekeek haar woordloos geschiedde het en stil In bochten raakten knieën elkaar en hij vermoedde haar..moedwil Flink rap reed hun buschauffeur en scheurde woest door bochten Haar knieën…

mijn hart bonkt in mijn borst de kamers gooien de deuren los kunnen haast niet verwerken zo groot mijn angst, doodszicht hoek na hoek en bocht na bocht dring ik verder door onafzienbaar doolhof van mij met in het middelpunt… de afgerolde levensdraad, mijn houvast geliefde, verlaat mij niet!…

Slingerend langs kronkelwegen vaart onbekendheid mij iedere bocht tegemoet mist tilt gestaag haar rokken op lisdodden leunen tegen de wind tot de zon ons goedemorgen kust…

Een kikker die een auto kocht, reed gierend door elke bocht En stoppen was er echt niet bij 'Ik zie geen stoplicht,' kwaakte hij 'En trouwens,' zei hij brutaal 'Ik heb geen rem, alleen maar een gaspedaal.'…

Daar sta ik dan Op dat spoor Turend naar die bocht Zoekend naar wat je dacht Die laatste momenten Flitste je leven aan je voorbij Dacht je aan je vrouw Je kinderen Aan mij Of dacht je aan niets Was je gewoon bang Voor die klap En dan…

de bal in een bocht naar zijn voeten wacht geduldig op het kind nooit bang als de moeder kijkt naar de krant die schudt en wappert niet wil vouwen van de man met het been wit een lijk…

Zwevend op de stille wind Een zwak lichtspoor achtervolgt Scherpe bochten naar link en rechts Hij wil het zelf aanschouwen Het is net alsof hij zijn eigen lichtspoor Wil zien vervagen Tijdens zijn vlucht…

Als je verliefd bent kun je alles je spat en bruist als champagne Je voelt Vergaat Probeert te sturen Maar vliegt volledig uit de bocht de wilde haren glanzen mooi tegen het licht van de overgave…

wringen in bochten duistere krochten tierelantijnend soms wegkwijnend kreunend, steunend een brevet naar onvermogen woordenbrij, onvertogen neen, da's niks voor mij ik houd het liever simpel…

voor altijd in de schaduw van lijkt er geen ontkomen aan het opgedrongen stigma in wat voor bochten je jezelf ook wringt, lijkt vluchten zinloos daar één blik of woord je genadeloos aan de grond nagelt door hen die geen scrupules hebben…

Vaak is het bij dit soort zaken Al genoeg als je je dik wil maken, Of in allerlei bochten wil wringen. Je moet niet zo overdrijven, je boosheid zal wel overdrijven.…

Anderhalf kilo in gewicht, Zo veel slangen, gangen, Kronkels en bochten Kraamkamer van mijn Gedachten die met zichzelf En elkaar in de knoop Zijn geraakt - Knoop in mijn eiwit, En het is nog maar De vraag of ik er Ooit in slaag hem Te ontwarren…

Onlangs ging ik mijn meidoornhaag te lijf, Ik wrong me in onmogelijke bochten. Het leek of ik met tijgers had gevochten, En denk maar niet dat ik hier overdrijf. Een meidoorn knippen is bepaald geen pretje, Maar gun een meidoorn ook eens een verzetje.…

Beleidsmakers, lagere en hogere overheid is het niet de hoogste tijd om voor de gezelligheid te denken aan een bocht in het kanaal ?…

Als een rivier Die nooit stilstaat En altijd bochten kent Als een rivier Die onregelmatig Zijn regelmatigheden toont Als een rivier Die eindigt In een zee van gedachten Als een rivier Die stoppen wil Maar dat niet kan Als een rivier Is mijn liefde voor jou Oneindig en pijnlijk…

Het ging mis op de tienduizend meter Naar de verkeerde bocht werd hij gestuurd Daar is een coach toch niet voor ingehuurd Het debacle kon echt niet completer Zo treurt de natie om zo’n stomme fout Voor de schaatskampioen dit keer geen goud…

de bocht waaruit ik vloog behoeft geen betoog ik heb aanvaard letterlijk, oog om oog ik ben het waard, uitstekend uiteindelijk ongerijmd zo komt iedereen aan zijn eind, treurend om de dag die nooit meer komt…

Toen jeugd onmerkbaar In toekomst vergleden was, De ergste uitstulpingen Als molshopen vermomd, Waren deze bij terugblik Niet meer dan rimpelingen Op een verder glad oppervlak, Met hier en daar een flauwe bocht - Ik zie nu wat mijn leven Geweest is, het was niet meer Dan een zucht, Hooguit een ademtocht…

De weg -als 'n lint- heb ik afgelegd bochten en slingers ik ken ze Vergis me niet als ik achter het stuur zit De weg die me voert naar jou waar je thuis bent Je woonstee me onbekend nog niet... bemind.…

Eenzaam de terugweg moeizaam de obstakels steeds na iedere bocht volgt weer een nieuwe te veel afgedaald in jezelf te veel afgedwaald van je ik toch het doel nog steeds voor ogen je wilt hier uit nooit meer die heenweg naar beneden…

Een pijpenla met deuren op een rij, Een gang in een hotel is vaak voorspelbaar, Maar wat wij zagen was echt onvoorstelbaar, De architectenmoeder praat ons bij: Mijn zoon is één brok creativiteit, Alleen kan hij nooit goed zijn balkjes kwijt.…

jij kijkt naar mij vanuit jezelf enzo twee ogen ik heb er één maar zie jou heel en velenmalen eender iedere avond hebben we daarover gelezen gleden we langs manestralen door de bocht jij man ik vrouw samen naar beneden dan weer omhoog ik vrouw jij man door de bocht langs manestralen samen naar de top langs de bolle zijde dan…

Tot in een bocht een tak de weg verspert "en 't schip te pletter slaat op deze klip". Dit schijnt een beeld te echt en groots voor een scheepje van papier. Maar denk aan 't kind dat in zijn boot de wereld zag.…

vergeet het leven het is tijd om de fiets te pakken de school gaat uit de kinderen wachten daar staan ze spelend met hun springtouw en zonder aarzeling ik spring in spin de bocht gaat in uit spuit de bocht gaat uit…

mijn weg loopt niet dood hij gaat door de mist de kilte het duister de bocht ik zoek een afslag een inslag geen uitslag ik kijk niet achterom in de spiegelwasem zet mijn tranenwissers aan en zoek beeld sneeuw maar sneeuw…

Wie hem beschrijft komt in zijn web, die houdt hij aan het lijntje, totdat hij 'uit' de bocht verlaat.…

Het glinsteren van de wind als veel mensen samen met gelijke tred die bocht nemen is dat het moment van ommezwaai tijd van veranderingen fluistert de wind met een glinstering er wandelt liefde klinkt het wolkenzacht en ik nam een hapje…

er zullen meerdere atleten zijn geweest maar ik zie enkel Zatopek het hoofd altijd scheef alsof hij reeds de bocht overziet & verder de marathon lenteblaadjes boven het Wenceslaplein een rookgordijn - Jan Palach of hoe een lichaam spreken kon…

Op het congres vloog Eurlings uit de bocht Toen hij zijn steun verklaarde aan Verhagen Of het ook rustig kon, hoorde je vragen Dat hebben ook zijn buren hem verzocht Want ruiten breken, muren storten in Wanneer hij 's avonds werkt aan zijn gezin.…

In raceauto's of op een rennersfiets Als Hollanders op helden moeten lijken Durf ik al haast niet meer naar ze te kijken Wat alles lijkt, draait meestal uit op niets We hebben onze Goden weer verzocht En vlogen daarom kansloos uit de bocht.…