158 resultaten.
'K weet dat vlak bij me, in 't hart van God gedoken
poëzie
3.8 met 23 stemmen 1.686 Voor mij, wiens twijfel wegdacht, wat 'k bezat,
Was 't diepste van de wereld veel te heilig;
Maar 'k weet: daar, waar mijn hart is, is mijn schat;
In Brahman is mijn hart: mijn schat is veilig.
In dromen ben 'k mijn rijkdom mij bewust;
'K zie, stil, mijn anemonen. - Ik heb rust.…
En 't is alsof, gekazuifeld met statie
poëzie
3.8 met 8 stemmen 1.264 'ge konstellatie
Van zaligheid en trots en adoratie,
In 't wereldcentrum 't eeuwig Zelf zag tronen;
En 't is alsof, in vroom trillende handen
De Melkwegvaan, bestikt met sterguirlanden,
Om 't Heilig Hart ik mijn processie leid,
Totdat mijn ogen, schemerende ekstazen
In één gevoel het heelal zien verwazen -
O, O, de glorie van mijn Brahmanheid…
‘k Rij Trabant
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 561 'k Rij Trabant maar dat zeg ik zonder spijt
Ik tuf naar huis als eenling door het land
'r Loopt wat koelwater weg, er sist een band
Maar 'k heb geen handboek en geen vaardigheid
Men zegt dat dit geen wagen is van stand
Maar 'k maak in auto's echt geen onderscheid
Als men mijn lang verwende onpraktischheid
Verwart met het ontbreken van…
'k Hoor, hoe met gouden lijst de schilderij
poëzie
3.7 met 12 stemmen 1.851 'k Hoor, hoe met gouden lijst de schilderij
onhoorbaar zegt, terwijl ik sta te kijken:
'Ik hang in 't niets, zelf niets dan schijn van eiken,
van weiden en van wolken, zee en hei;
Brahmans gedachte heeft bereikt in mij,
wat in uw werklijkheid hij wou bereiken.…
Jou gaf en ernst en scherts mijn amphitheater
poëzie
3.4 met 12 stemmen 1.089 Jou gaf en ernst en scherts mijn amphitheater.
Eerst 't passiespel: uit doop in de oceaan
Zag je mijn zonneheros zeg'nend gaan,
Een heerser over lucht en land en water;
Dan voor wat zilv'ren sterren deed zijn hater
Hem op bebloede bergen ondergaan;
En wit van smart en eerbied stond de maan;
En 't donderorgel speelde Stabat Mater.
Dan…
Ik ben geen wereldmacht, die loont en straft
poëzie
4.1 met 21 stemmen 1.297 Ik ben geen wereldmacht, die loont en straft;
Mijn eigen Doper, maak 'k mijn paden recht;
Ik leer: Wie zijn geluk in liefde legt,
Vergaat; weg spoelt de tijd hem, vlucht'ge haft.
Wat Lenau's Faust tegen Mephisto zegt:
'Zu schwarz und bang, als dasz ich wesenhaft,
Bin ich ein Traum, entflatternd deiner Haft',
Dat Godsbesef heb 'k voor…
'K hoor wat je denkt, al spreek je 't, kies, niet uit
poëzie
3.9 met 9 stemmen 1.479 'Smart'lijk is 't niet-DAT',
Orakelde ik als zalige brahmaan.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- -
Sonnet XXII in de cyclus 'In de Hoogte'…
Ik, die met bossen ruis en, meisje, lach
poëzie
4.1 met 13 stemmen 1.509 Ik, die met bossen ruis en, meisje, lach,
Die zonnig vink en schem'rig nachtegaal,
En tot nocturnes aai met manestraal
Mijn lier, de hei, besnaard met herfstdraadrag,
Ik, die uit orgel, zwart voor blauwe dag,
Smijt over de aarde mijn donderchoraal -
Jou koos ik, dat je op 't orgel van je taal
Eert Brahman, mij en jou, ons beider Bach.…
Spreek nooit, door mij verrijkt, met domme spijt
poëzie
3.5 met 6 stemmen 1.230 Spreek nooit, door mij verrijkt, met domme spijt
Van cirkus, slappe koord en akrobaat:
'T is of nog nevelige dageraad
De zon zijn stijgen, dat hem draagt, verwijt.
Bedenk ook dit: je zou tot literaat
Verworden zijn, had ik je niet geleid:
Jou leerde mijn Natuur natuurlijkheid,
Die boek'rig versgepruts als leugen haat.
Hierover zeg 'k…
Met 't vlossig deksel was de wind aan 't spelen
poëzie
3.1 met 16 stemmen 914 Met 't vlossig deksel was de wind aan 't spelen;
En nu de weefsels losgeplozen zijn,
Wijs ik je met mijn stok van zonneschijn
Dwars door de ring van drijvende kastelen,
Hoe 't vasteland ligt als een open schrijn,
Vol blauw gefonkel van gletscherjuwelen,
Behoedzaam vastgelegd in groen-fluwelen
Kussens met stralig zilverfiligrein.
Ja, straks…
't Is nacht. 'k Zit op de hei. Nergens geluid
poëzie
3.7 met 17 stemmen 1.765 't Is nacht. 'k Zit op de hei. Nergens geluid.
Over me staat, als transparant kristal
rondom een oude berggod in zijn hal
een halve bol van stilte, die me omsluit:
'k hoor, hoe heel ver een lang gillende fluit
een tunnel boort; mijn berg kraakt overal.
Een blaf, ginds, hakt een gat; en recht en smal
knapt een spleet open, tot mijn oor hem…
Hoog op de kaap
poëzie
4.1 met 17 stemmen 1.898 Hoog op de kaap, waar zich te pletter stoot
De storm, staat 't kustlicht; en zijn rondblik glijdt
Ontzaglijk over zwarte oneindigheid,
Vol hoorbaar hunk'rende, onzichtbare dood -
Een heerser, wiens rustige zekerheid
Tegen zijn gunsteling, de verre boot,
Dwars door kanonnades uit wolkenvloot
Schertsend knipoogt om hun vergeefse strijd.…
Stuk gruiz'len, 't strand op, van de horizont
poëzie
4.9 met 9 stemmen 992 Aan 't wereldoppervlak stormen de dingen:
Zelfs geen gedruis zal tot in de afgrond dringen,
Want stil de ziel aan 't hart van Brahman kleeft;
Al kan het oud verdriet niet meer genezen,
Hij weet: gezonken naar zijn eigen Wezen,
Nu bloedt hij verzen, waar Zijn licht op beeft.…
Mummie
poëzie
3.9 met 20 stemmen 1.496 Statig, tijdeloos triomferend, ligt
Vlak bij me, en ver, 't egyptisch koningslijk;
Ik voel me schuldig, dat 'k nieuwsgierig kijk
Naar mysterie van vreemd-vermomd gezicht.
Heerser van sphingisch wich'lend wereldrijk,
Die uit verre gebergten had gesticht
Ongenaakbaarheid tot het laatst Gericht,
Buiten heiligschennend mensenbereik,
Diep op…
Door raam van dorpskerk
poëzie
3.9 met 21 stemmen 1.536 Door raam van dorpskerk teek'nen beukentakken
Schaduwen op 't verlicht, te smal gordijn;
Door twee helblauwe spleten naast 't kozijn
Scheren twee evenwijd'ge, gele vlakken.
Ginds op de muur ligt fel de zonneschijn,
Verdeeld door lijntjes in rechthoek'ge vakken:
De ronde schaduwen kruipen op, en zakken
Plots'ling, alsof het grote vliegen…
Fel wou, niet mocht, niet kon, toch moest hij 't uiten
poëzie
4.2 met 12 stemmen 1.395 Fel wou, niet mocht, niet kon, toch moest hij 't uiten,
* Midas' barbier, Midas' beschaamd verdriet:
Hij groef een afgrond ver van 't stadsgebied,
En borg 't geheim onder een berg van kluiten.
En gluips kroop uit de duisternis naar buiten
'T bedrijvig knikkend, gniff'lend, gich'lend riet,
Dat aan blij boodschappende wind verried,
'…
In 't meer, hier blauw als lucht, ginds groen als weiland
poëzie
3.8 met 11 stemmen 1.417 Zoals van wijd geflikker rustig centrum,
Diep zalig glanst 't eiland van rhododendrum,
Juwelen as van 't blauw-en-groene wiel,
Zo ligt in wereldcirkel, groen door bossen
En blauw van lucht en nacht vol sterrentrossen,
In Brahman's Licht het eiland van mijn ziel.…
Groteske kunstenmaker, opgestegen
poëzie
3.9 met 15 stemmen 1.915 Groteske kunstenmaker, opgestegen
In 't cirkus Wetenschap naar slappe draad
Van logika, danst ijv'rig en kordaat
De mensengeest om Waarheids liefdezegen;
En, gracelijk jonglerend akrobaat,
Houdt hij aan puntige apperceptiedegen
Het kennisfruit, het voze, aaneengeregen,
Of zich Haar sterrentrots verbidden laat.
Telkens in lege wanhoop neergezogen…
De mensengeest, zei 'k? Ja, was dat maar waar
poëzie
4.0 met 23 stemmen 2.130 De mensengeest, zei 'k? Ja, was dat maar waar!
Iedere geest danst op zijn eigen koord;
Dat de een, rechtlijnig eenzaam, de and're stoort,
Die kans is klein; voor botsing geen gevaar:
Ze dansen naast en om en langs elkaar,
Elk door zijn eigen gratie zo bekoord,
Dat hij de roep van de and're artist niet hoort,
Die aandacht vraagt voor zijn…
Die stond, klaar, op een zolder van mijn geest
poëzie
2.9 met 15 stemmen 1.232 Die stond, klaar, op een zolder van mijn geest:
Hij stond te wachten, voelde ik, al heel lang.
'K wist, dat ik 't kon: toch was 'k een beetje bang:
Ik dacht: In sport ben 'k nooit een held geweest.
Maar vierde schoonheid in mijn ziel haar feest,
Dan trilde 't in zijn vleugels als gezang;
Ik leunde er tegen bij zonsondergang:
Dan gonsde…
Maar 'k danste 't liefst volgens wiskund'ge wet
poëzie
4.6 met 7 stemmen 1.020 Maar 'k danste 't liefst volgens wiskund'ge wet:
Door 't x-y-vlak zwierde ik horizontaal,
En dan met lucht'ge sprongen, vertikaal,
Zweefde als een mug ik op en af langs z;
Zich weven zag 'k uit schimmig lijnennet
De oneindigheid tot kronkel van spiraal:
Het teken van de almachtige integraal
Heb 'k, toov'naar, steeds met trotse krul…
Wie ooit in zee zwom, en over hem goot
poëzie
3.3 met 23 stemmen 1.790 Wie ooit in zee zwom, en over hem goot
Een storm ontzetting; en de golven slaan
Over hem; maar hij - hij wil niet vergaan:
In hem stormt 't leven, en hij wil niet dood;
En met zijn armen mokert hij de oceaan,
En met zijn benen trapt hij weg de dood.
Hij voelt zich zelf voor 't eerst in 't leven groot;
Zij beide, klein, laten hem levend gaan…
Ben ik het zelf? Moe evenwichteling
poëzie
4.1 met 12 stemmen 1.775 Ben ik het zelf? Moe evenwichteling,
Kroop uit tricot mijn vergeefs len'ge geest,
Zoals naar 't donker kruipt een oud, ziek beest,
Naar druipsteengrot van koele herinnering:
Vol echo's was 't, metalen tinkeling;
En wat ik hoopte als jongen, daar herrees 't,
Zodat 'k vergat, wat 't leven was geweest
En zijn zou, als 'k weer naar de wereld…
Zoals een fijn schommelende balans
poëzie
4.1 met 18 stemmen 2.136 Zoals een fijn schommelende balans,
Even zich richtend, evenwichtig staat,
Als voorzichtig in spiegelende plaat
'T prisma te rusten legt zijn stalen glans -
Hij staat, aandachtig. 'T juk, plotseling, slaat
Door, links, rechts, in rechtvaardige kadans,
Want de ene schaal ving op een muggendans,
Of onder de and're woei een spinragdraad -…
Zo, jongen, ben je daar? 'K heb lang gewacht
poëzie
3.9 met 14 stemmen 1.408 Van Brahman's wereldrijkdom houd ik boek:
Geen Algol, geen elektron is ooit zoek;
'K zie steeds - Laplace - ze elk cirk'len langs hun baan,
En als 'k een Brahmanperiode sluit,
En Zijn nieuwjaar begin, komt alles uit
Tot op een Melkweg en een kindertraan.…
Wie mij gevonden heeft, kan niet vergeven
poëzie
3.5 met 15 stemmen 1.235 Wie mij gevonden heeft, kan niet vergeven,
Te groot, dan dat hij 't toegebrachte leed
Misbruikt tot wraak, als vergiff'nis verkleed,
Te klein tot oordeel over Brahman's leven,
Dat, hier tot Christus, Bach en Kant verheven
Zijn diepte in daden, kunst en denken weet,
En ginds door laagheid, zelfzuchtig en wreed,
De top van tere Zelfzucht leert…
Jouw zenuwen, spieren, pezen, botten, knurven
poëzie
3.2 met 11 stemmen 1.282 Jouw zenuwen, spieren, pezen, botten, knurven
Trilden, waar vals uit de afgrond van 't verdriet
Waanzin de half gewilde val bespiedt,
Maar ik, ik greep je stevig bij je lurven;
'K zei: 'Wat? Zou je niet kunnen? Of - niet durven?
Schaam jij je dan voor Plato's gletschers niet?
Vooruit! Ik maak tot straatweg van graniet
De draad!' En grac…
Nog eens, toen je oud werd, zag je de Alpendalen
poëzie
3.4 met 19 stemmen 1.507 Nog eens, toen je oud werd, zag je de Alpendalen
Van 't leven jou met late idylle lokken;
Je zag, hoe bergop lange schaduwen trokken
Onder een mist van scheve zonnestralen;
Nog hoorde je over lichte hoogten dwalen
'T elegisch tink'len van verspreide klokken
Nog zag je, wit door zwarte dennen, brokken
Van 't sneeuwveld, nu niet meer bereikbaar…
Lang rolt, een bol van klank, de knal van 't schot
poëzie
4.3 met 20 stemmen 1.346 Lang rolt, een bol van klank, de knal van 't schot,
Bonzend van wand tot wand, 't gebergte rond:
Het dier, door 't vals onzichtbare gewond,
Kruipt, om de rand, in scheef verlichte grot;
En pijnlijk trekt hij met verbrijzeld bot,
Hinkend, een smal rood streepje over de grond;
Diep, ver van 't bos, waar hij zijn voedsel vond,
Daar gaat hij…
Beweeglijk bloemperk op stil blauw kanaal (1919)
poëzie
3.5 met 13 stemmen 1.059 Beweeglijk bloemperk op stil blauw kanaal,
Flikkeren, fel, hupp'lende zonnestippen,
Soms plotselinge lisch met gouden slippen,
Soms gouden pijlkruid, plots'ling vertikaal:
Magisch onzichtbaar zijn ze, als ze overwippen
Van top naar rimpeltop; een enk'le maal
Zie je, als een slangetje, een rankende straal,
Glinst'rend en glad, tussen twee…