Alle inzendingen over buiig

Hoe het ging Vroeg de Gedragstherapeut Aan de depressieve - Buiig, zei deze Die met dat ene Woord niets te Veel had gezegd…

Geluk zit tussen twee wolken; verschijnt een poosje en zo vluchtig als het moment dat alles samenvalt uiteenvalt in buiige bewolking.…

waar groen het blauw bewegend bedekt groeit de natuur onder het gemêleerd wit van buiige wolken nog laagden de laatste zomerbloemen de vlakten met hun specifiek volle rijp kleuren die oplichten onder een nog warme zomerzon…

ik heb je haren met wind geborsteld gekruld door een stevige bries je lippen en mond gekoeld en gevuld met het zacht van de regen je lach en je ogen braken als zon door de buiige wolken heb je met woorden gekleed frivool en pikant mijn godin op haar allercharmants…

over het heuvelende zand groeide weidse geurigheid zacht paars uit dorre grond ingetogen veluws zomerfeest onder de verre schapenwolken de herfst regeert nu in buiigheid van regen en van uitbundige kleuren bedekt de grond met ritselgoud ademt een nevelse vergankelijkheid tot de stille inkeer van de winter…

ik wist bloemen van de wind te flitsen voor ze verwaaiden zij bloeien totaal onverwacht aan een buiige hemel kleuren hun spanning in moment van ontlading vrijheid vertakt tot de aarding altijd volgt applaus na deze machtige apotheose vastgelegd in meerdere poses nog waait de wind maar het bloeien is over tot schik van het kind…

ik was in de wolken maar meedogenloos brandde de zon op mijn nalatenschap tekende verstrooiing in een buiige lucht maar het feest was een regenboog verder schreef donker betrokken over wereld en waarden op een zichzelf vernietigende aarde het weer zat mij tegen de zon won een heldere hemel mijn testament heeft niemand gekend…

zacht dalen de vlokken uit buiig wit het losraken van de kristallen haken geeft hen gewicht de zweefvlucht op minimale wind is een en al rust waar stilte weer woorden hoort is aarde nabij een groene wei met spelende kinderen wordt plotseling verblijd met ruimte voor het sneeuwprettig bewegen in onverwachte wintertijd…

heb de wolken zien kleuren tot een buiig geheel de frontale wind zette hen het mes op de keel de zomer school achter sluiers met regen frivool doken nog vogels de omslag hield ze niet tegen het zwart is verwaaid tot het rafelige wit zij geven oplossend de zon weer zijn lichtend gezicht…

noorderlicht valt buiig je hand penseelt rumoerig haar lucht schaduwen zuchten in de luwte van donker en grijs mengend schuift het mes de wind langs je geuren tijd om palet en je zinnen te keuren want wolken gaan breken in olie en kleur door het licht dat de zon met hen speelt…

noorderlicht valt buiïg je hand penseelt rumoerig haar lucht Winden neigen toch naar luwte dwarrelen een zucht het mes schuift scherprechterlijk langs kleur wolken breken zacht in olie dampen verdrijven nevelend hun geur tijd om je palet en zin te keuren er moet nog veel gebeuren met het licht dat de zon voor…

je kleumde kou in luchtige zomerdracht wij schuilden voor het buiig blauw een klein kapelletje waar in het donker warmte huisde van vele kaarsjes op het altaar was maria neergezet versierd met vaasjes bloemen in gebed stilte maande ons tot rust met vleugjes wierook in de eeuwenoude lucht in vervoering zijn wij blijven staan…

ik zag in regenbogen jouw stukjes energie hun kleuren stralen zij lieten zich niet verwaaien door de buiige wind en donker jagende wolken in ontlading zorgde bliksem voor vuurwerk op grote hoogte zonder donder te gedogen ogen schitterden een lieve lust terwijl je handen met zon halfronde banen klaarden waar bogen soms…

stapelde wit rondde met groen en zwart het blauw van de hemel waarschuwde mensen met donker gerommel voordat de donder knallend brak maakte het zwerk tot toonbeeld van sterke krachten in het altijd zo rustige weer zelfs mijn vriend vlaagt en stormt niet meer als ik mijn regenboog toon en zon de lucht weer verschoont van het buiige…

Een jonge tuinman kweekte teder Een roosje, dat zijn bloembed droeg; Behoedde 't wel voor buiig weder, En gaf het warmte en vocht genoeg. 't Was eindlijk zeldzaam schoon ontloken, En menig had en kocht het graag: ‘Het is voorlang mij reeds besproken’ Was elk bescheid op elke vraag.…

Maart, Maart, Toch ben je ons waard: Omdat je zwijgend een wenk in het leven Aan ons wilt geven, Wenk, die het kinderhart dankbaar bewaart, Buiïge Maart! Maart, Maart, Roer vrij je staart: Want je leert ons: na het kwaad komt het goede; 't Zeegnen nooit moede, Schept God de vreugd uit het lijden der aard, Leerzame Maart!…

Buiige neerslag, spetters hebben hun afdruk nagelaten op het vensterglas waar het vaal licht van ontwakende zon en mistig ochtendgrijs ook blijven plakken Het slechte weer met zijn beperkte zichten loopt de hele dag mee.…

Buiige neerslag, spetters hebben hun afdruk nagelaten op het vensterglas waar het vaal licht van ontwakende zon en mistig ochtendgrijs ook blijven plakken Het slechte weer met zijn beperkte zichten loopt de hele dag mee.…

men vindt hier op den akker Geen vogel meer die zingen wil, Niets schijnt er levendig, niets wakker, Maar alles is er dood en stil Alleen, op bomen hooggewassen Zit eenzaam soms een raaf te krassen; Alleen, bij ’t windrig, buiig weer, Hoort men van verre een jachtroer knallen, Of ’t rundvee loeien op de stallen; - Hier is op ’t veld geen vreugde…

O gij weeldige* vloeden* , Brooddronken*, licht*, en neetlich* vol beroeren, Wil met dit buiïg woeden, Des noorden winds geen strijd noch oorlog voeren: O Zuiderzee, Van liever lee* Laat toch uw rug doorsnijen, Wat zij doorzeilen Zal weer zonder verdeilen* t’ Samen vleien*.…