Alle inzendingen over clematis

Clematis?…

pimpelmeesje in roze clematis waant zich onbespied…

Onzichtbare draden verbinden jou en mij doorzichtig als ijle wind zuiver water uit een beek stralen van zonlicht glans van maan teer als kristal in kleuren van zirkoon met zachte fluister als briesje door blad streling door windvlaag over teer jong gras. Stil is de luister mooi als engelenstem vanuit het paradijs en verre vlakten…

Je bent mijn Epsilon Lambda en Phi De schaduw van je nachtelijk parfum Is ayurveda afrodisiacum O Elphi, Epsilon Lambda en Phi Odeur in ons gezamenlijk ontwaken Een wilde roos besprenkeld met mijn rum Mijn muze, Epsilon Lambda en Phi Elphi Clematis, liefde's lentebode Je paars gewaad voor zoete merelzang Ligt klaar…

mijn oogleden zo zwaar van geplengde tranen wilde ik kijken wilde ik proeven van toch de lente toch het ontwaken van de natuur oogluikend, steels wierp ik een blik in mijn voortuintje de clematis staat in knop bijna barstensvol kale takken geen enkel blad toch tel ik vijftig knoppen mijn vingers reiken strelen en een glimlach is er…

fortuin och ja, mijn inkomen is geen vermogen ik heb destijds gewikt en afgewogen hield bij die aankoop zelfs de beurs nog schuin maar dat is niet hetgeen me nu nog boeit ik kan alleen maar naar de kleuren staren en zwijgende bewondering ervaren voor de natuur die broeide in de knoppen waaruit de levenspracht zich kon ontpoppen van de Clematis…

Langs 't meer schitterde 't vuurwerk, knal na knal: De plots'ling blauwverlichte bergen schrokken, Toen om hun scherpe toppen donderblokken Versplinterden tot klankbonken naar 't dal; En gouden-regens klommen naar 't heelal, Naar de aarde wierp clematis paarse klokken; 'T leek of apotheozen samentrokken Om ons, brandpunt van dubbel hol kristal…

een waterig zonnetje belicht met haar stralen het roze van het laatste roosje aan de stam wat restjes boterham op mijn rondje liggen er te wachten op bekjes die het op komen halen een merel staat met schuine kop de snavel gericht op de nog natte aarde zijn pootjes trappen plots omdat hij wat ontwaarde aan de clematis hangen nog wat pluizen…

Zonovergoten de wolken Traag drijven bedenkelijke stemmingen Mee met sneeuwwit in hemelsblauw Scarlatti tracht vergeefs te troosten Over de schutting steekt lila Clematis Behulpzaam een groene hand toe In slow motion komen zij tot leven Rekken zich moe gezworven leden In staat weer te nemen de sporten Van Jacobs ladders Een geschenk…

maar bij het openen van het raam stroomt frisse lentelucht binnen en dan zijn er dromen die worden aangedragen dan is het of het fluisteren van de wind me zoveel beloftes doet ik zie de bomen bloesemen de vogels vliegen met twijgjes in hun bekjes, anderen zingen lokkend ze bouwen nestjes in het voortuintje krijgen struiken knopjes de clematis…

Maar éénmaal de laatste hagel is gevallen de rozenstuiken vol met knoppen staan de viburnum pronkt in witte ballen en de clematis klimt grillig langs het raam haar bloedrode sterren gaan de gevel bedekken waar ook een klimop woekert tegenaan een sterke klimroos die zich wijd en zijd zal strekken zo’n levende schilderij kan je alleen in mei…