Alle inzendingen over deeltjes

warm glijdt zand door mijn handen op het eindeloze strand zag bergen rotsen en rivieren in trage stroom passeren deeltjes kwarts door zee gedragen en aan land gebracht nog vol herinnering aan hun bestaan de vroege vormen vergaan stukjes uit de scheppingstijd opnieuw geboren delen in dit tropisch paradijs…

in nevel uiteen ongrijpbaar verleden voorbij de gedachten van toen in mist vervallen verdergaan in heden ontastbaar is de toekomst onbekend wat komen zal gedachten worden angsten in deeltjes uiteengedreven langs het barre bestaan dat leven heet toch zullen we verdergaan de ondenkbaarheid voorbij en onze zielen laven in hoopvol bestaan…

Vandaag op de honderdste dag het elfde uur dat je mij verliet om een patatje zonder te halen bij 'Venetiaan' gedenk ik jou en huiver Hoewel aangegeven als vermist vond men geen spoor van jou zelfs geen deeltjes DNA terug Uit het buurtonderzoek bleek dat je verdween onderweg Nu om kwart voor twaalf zou ik als jij willen gaan opgaan,…

je zei nooit liefde is sterker dan wind alleen maar dat toekomstwoorden niet uit te leggen waren het waaide maar ik sliep zacht en warm want met wie kon ik anders praten dan het houtskool dat hellend de bloemblaadjes brandde vier deeltjes voor elk seizoen licht als witte kant jij bewaarde jouw nachten en zag losmakend…

zwart donkerde het verre blauw in ijle muziek jouw hoogste tonen verloren hun fysiek in de oneindige ruimte ioniseerden samen in golvende banen rond sterren en planeten lichten af en toe op speels als een kind stralend in de zonnewind nooit zal jouw geluid verdwijnen maar in deeltjes en golfjes overal verschijnen…

Zondagmorgen vroeg ze ademde muziek langs het raam trok stilte binnen fluisterend ochtendlicht verdreef de nacht van zijn dromen kwam met stralen mijn huis binnenspoelen die toon die geur die tinteling diep in hun spectrum verborgen kon het blijheid zijn in onzichtbare deeltjes fotonen geluk?…

Tergend langzaam wordt de horizon begaanbaar, verbleekt de zwaluw van de tijd, zwemmen deeltjes van de regenbogen in een kortstondige toevalligheid, zo die bestaat en smeekt boven de graven van de herbezinning.…

Vandaag op de honderdste dag het elfde uur dat je mij verliet om een patatje zonder te halen bij Snack Vander Laan denk ik aan jou en huiver Hoewel aangegeven als vermist vond men geen spoor van jou zelfs geen deeltjes DNA terug Uit het buurtonderzoek bleek dat je verdween onderweg Nu om kwart voor twaalf zou ik als jij willen gaan opgaan…

ik voel hoe jij de keuzes groter maakt waardoor de ene in de schaduw van de ander staat stabiel in samen komen met grote dromen over het sturend energetisch vermogen sneller dan licht het is niet ons gezicht maar wel de aan en uitknop van hersendelen die zich eindelijk niet meer vervelen met majorana’s in deeltjes en golfjes…

ik heb alle stukjes van mijn leven een plaats gegeven deeltjes vroeger en nu van jou en mij geregen aan een rode draad die kenmerkend is voor mijn uniek bestaan en onderscheidend gaan naast de kleur bindt ook synthese in specifiek vergelijken ik heb al jouw selfies bij elkaar gelegd jouw rode draad heeft het paradijs gehecht…

Het schijnt dat deeltjes sneller dan het licht Laatst door een lange tunnel zijn gegleden We kunnen straks terug naar het verleden De wetenschap betwijfelt het bericht Ik vind het dan ook tijd om toe te geven Dat ik dit in de toekomst heb geschreven.…

De atomaire deeltjes waaruit wij bestaan hebben altijd al, eonen lang, geleefd. Ze namen deel aan de big bang. Ze nemen deel aan vandaag. Ze zullen deelnemen aan de toekomst. Als deel van nog ongeboren kinderen. Eeuwige zwervers zijn onze genen. Wij mensen zijn niets, alles en altijd. Waarom dan zo angstig zijn mijn ego?…

leven gelopen op zoek naar de mooiste bloem het liefste woord de intrigerendste zin voor een excellent gedicht om dat jou als verrassing aan te bieden om zo de ultieme verbazing op je gezicht te zien jij die al zoveel van mij wist jij hebt al de mooiste stukjes van mijn ziel gezien daar waar wij samen opengingen om ook onze deeltjes…

De ochtend ontwaakt door nevelig licht ben ik aangeraakt mijn blik is gericht op het wolkenland waarachter ik mijn schepen verbrand kleine deeltjes as,door de wind verjaagd, stukjes verleden verdwijnen vertraagd, tot zwarte stipjes... aan de horizon als in een film die langzaam vervaagd nu ik zie ze nog staan maar kom ze denk ik nooit meer…

je hebt het huis verlaten maar de muur schreeuwt nog je kleur de trap kreunt in haar treden jouw litanieën van gezeur stofjes dansen in het middaglicht tot deeltjes van je streng gezicht jij legde met je blik en hand ieder het zwijgen op wij waren als verlamd jij bent gegaan maar je ziel is thuis gebleven en doet ons weer naar…

zagen hem duizenden jaren geleden de heldere reuzenster Betelgeuze 600 lichtjaar van de aarde verwijderd twintig keer zo groot als de zon nog honderdduizend jaar leven voor de boeg eens volgt een supernova explosie hij zal imploderen diep in zijn binnenste sterft hij bij zijn afscheid stuurt hij regens van licht en deeltjes…

ik ben geen hemelpaard weet als geen ander wie jouw bewaarder is de engel die steeds op je schouder zit stukjes geluk vergaarde jij draagt ze aan met kleine deeltjes in een goed gevoel van verder gaan opent klavertjes van vier papavert de bloemen ja bloei en kom maar hier jij voorop mijn hemelpaard in groen en rood geef ik mezelf…

de matjes die we vlechten met draadjes van elkaar de kleuren die wij kiezen, ze zijn nog lang niet klaar het patroon in onze ogen is een harmonie van twee we vlechten aan de toekomst nemen zo verleden mee wat draadjes zijn gevallen verkleurd nog niet gebruikt deeltjes uit ons leven een kans misschien verbruid die draadjes zijn herinnering…

verzoek om medelijden, gewoon uit elkaar vallen, barsten als een oude kruik Ik heb teveel meegemaakt teveel geleden, voorlopig gaat het langzaam maar toch steeds sneller Ik houd mezelf niet meer bij elkaar, het zij zo ik laat het je weten dan kun je het ook gaan accepteren Ik zal binnenkort ongeveer 630 miljoen onpersoonlijke deeltjes…

reik mij je hand in niemandsland wordt niet gelogen we zijn gevlogen naar dit gele strand en daar pardoes geland ik lach vijgen uit de boom en droom jouw liefdeslied je glijdt iets onderuit zon bruint witte deeltjes huid vogels klinken goddelijk luid golven murmelen zacht hun koren tot zwijgen wij geven elkaar wat we…

het was niet de eerste blik die overweldigend was het vonkte meteen waar geladen deeltjes mij raakten en hun energie een miraculeus zachte landing maakten mijn huid veranderde in een eindeloos verlangen naar meer waarbij de intensiteit warmte kleurde naar rood wij zij gaan lopen op blote voeten in het gras waarbij wind…

Over haar die niet meer worden wil, eeuwig jong kan blijven en verstrooid over het water nog even drijven blijft, in licht- deeltjes teruggaat naar de zon retour naar de moederschoot het grote niets waar elke ster begon Zij hecht zich vast in woorden tekening van een paard dat te glimlachen lijkt de grote tanden wit en bloot…

snaren trillen als golfjes energie worden gehoord in schitterende loepzuivere akkoorden zongerijpt verwarmen zij atmosferen en sprankelen blijheid in menselijk verkeren het zijn geen deeltjes uit de bloktheorie die een gestapelde waarheid geniet juist daar waar de natuur muziek ontlokt aan het snarenspel golft energetisch…

zij neemt mij niet meer af het patiné verdiept zacht onder deeltjes van stof van wie eens beweging was en slijt de verse dna in fijn tot zeer fijn mocht er een methode zijn zij bouwt zichzelf op van microscopisch klein tot een reuzin, zeven voet lang en voor niemand bang wiegt zij haar liefste zij zegt: wie spaart heeft wat aan…

ik had je naam in zand geschreven een afdruk van ons twee zag toen de golven komen ze spoelden deeltjes van ons mee we gingen door de vloed trotseerden hoogopspattend water we dachten niet aan later het samenzijn voelde zo goed tot ik de kentering in je ogen zag het maagdelijke strand weer las je hand heeft losgelaten in teruglopend…

Maar weet ge nog de snelheid van mijn trillende deeltjes (zoiets noemen ze hartslag) En weet ge nog hoeveel woorden vloeiden. Doorstreep als ge het nog eens nostalgisch wilt nalezen. Giet er als het moet een potje gitzwarte inkt over. Jij en je sterrenhemel. Ik zou zo graag een teletijdmachine hebben.…

vuurwerkshow maar er was niets te zien en even weinig was er te horen het moet geweest zijn als een plotselinge onhoorbare en onzichtbare uitdijing van niets inmiddels staan we er met onze verrekijkersoren bovenop en hoe meer we er van zienhoren reiken we naar het onhaalbare begin men gaf het in intiemere tijden maar de naam 'God' nu 'deeltjes…

bij ons thuis aan de fluwelen burgwal heerst de huismijt vooral rond de matras waart zij en masse baart echte schijt voor prikkelbaarheid men kan de kont niet keren of er is voeling met haar fijne deeltjes gehoest geproest in slaap gesoest ze blijft komen tot in noeste dromen vluchten kan zeer wel met een sterk gestel slaapt…

Mist begint waar je kijken eindigt, in de lucht zwevende deeltjes water, maar je ziet daardoor maar weinig, het meeste zelfs enkele seconden later. Je leeft voor even in een kooi van ongeveer zeventig meter doorsnee, je zit gevangen als zijn prooi maar wel reist hij met je mee.…

Daartussen niets dan flarden, vergane deeltjes van de ziel. Daarbuiten enkel barsten, alles voelt onstabiel. Een nacht, de vlek die voor de zon kwam te zitten, en vervolgens wegsloop. Een kracht, energie die mij wou verhitten, en daarna binnenkroop. Ik zal het woud doorkruisen!…