Alle inzendingen over diana ozon

De eenzaamheid duurt echt te lang Gaat de tijd van afzondering echt voorbij? Voor vriendschap ben ik echter bang Is dat niet weggelegd voor mij? Er zit nog veel verdriet en pijn Verwerking kost mij tijd Waar nu dan toch mijn vrienden zijn Ik was ze zomaar kwijt Wat is dat toch, dat bij een verlies Er nog meer volgen moet Alsof ik dit verdriet…

Afstand neem je stilte om je heen ik weet dat dit niet goed is je laat mij straks alleen. Dit was de laatste keer ik ben alleen met mijn verdriet ik voel de pijn en huil alleen jij ziet het niet.…

Vannacht in mijn droom heb ik je dan ontmoet Je kuste me zacht bij wijze van groet Je raakte me aan streek zacht door mijn haar Je hand langs mijn wang de passie was daar Je lippen zo zacht kusten mij intens Je stralende ogen zochten naar een grens Ik geef me over verlangen doet pijn Vertel me, allerliefste wil jij mijn minnaar…

Afstand neem je stilte om je heen ik weet dat dit niet goed is je laat mij straks alleen. Dit was de laatste keer ik ben alleen met mijn verdriet ik voel de pijn en huil alleen jij ziet het niet.…

het ging zo snel trillende rails falend stoplicht een trein…

Alweer boze woorden, stemmen die schreeuwen. Tranen die over mijn wangen stromen Waarom hoor ik dit? Het moet gewoon stoppen, dit gaat fout. Alweer boze woorden, slaande deuren Het is weer zover. Ik verstop me, niemand mag me zien Mijn oren doen zeer van wat er wordt gezegd. ‘IK LOOP WEG!’ IK VERMOORD MEZELF’ Waarom kan niemand aardig…

Daar sta je dan Voor mijn ogen na zolang geleden. Weet je nog wat je me hebt aangedaan? Weet je nog wel wat je me hebt laten zien? Te veel! Het laatste wat ik mij van je herinner zijn sirenes Ik zie nog hoe ze je meenamen, Hoe ze je vast pakten en hoe ze je in de auto zetten. En dat allemaal voor mijn neus Ik keek je vol ongeloof aan Ik wist…

je was een engel op aarde, te goed voor deze wereld vol met met pijn. op het podium was je zelfverzekerd, stoer en ging je los, maar als je niet op het podium stond was je verlegen. mijn grootste droom was jou te mogen ontmoeten; dat is nu onmogelijk want je bent nu bij de sterren. maar misschien in een ander leven hopelijk. je bent nu in gods…

je hebt nooit gezegd dat je weg ging je hebt nooit vaarwel gezegd je was weg voor ik het wist en alleen god wist waarom. een miljoen keer had ik je nodig, een miljoen keer heb ik gehuild. als liefde alleen je kon redden was je nooit dood gegaan. in leven hield ik zielsveel van je, in dood hou ik nog steeds van je. in mijn hart heb je een…

Elke keer als ik je zie lopen Kijk ik stiekem achterom Ik hoop dat je terug kijkt zodat ik je weer diep in je ogen aan kan kijken Maar wat gebeurd is, is gebeurd. ik mis je zo Ik kan je maar niet vergeten De herinneringen aan jou zijn vers De mooie tijden, De mooie dagen elke dag, elke minuut, elke seconde. Kon ik maar bij je zijn. Maar…

Het was een Griekse speer, twee steken onder mijn spirea Een item - volgens een expert- van de godin Diana Als honden werd er op ’t fameuze wapen jacht gemaakt maar ik had gladweg niets met oudheidkunde of musea dus ruilde – speer voor vrouw – met Bosjesmannen uit Botswana.…

ook jij hebt die lach in jeugdig verschijnen dat vleugje magie zal nooit uit jouw ogen verdwijnen ben verliefd op dat tikkeltje drama het mysterieuze van ondeugd dat sprankelt in leven en vreugd vandaag diana gezien na tien jaar weer liefdevol afscheid genomen toch ben jij mijn prinses naar jou wil ik komen voor een levenlang…

er hangt stof in de lucht onzichtbaar, misschien een oom of tante met een boodschap uit het hiernamaals dat Hij gelijk had en niemand anders ik bind de strijd aan een rode doek met witte bollen houdt me wel in het hiernumaals en smijt het vege lijf op de autotraagweg vandaag geen overuren de afstand wel dezelfde maar de files ongebreideld…

Ach Mrs Peel zo vaak de dood ontkomen Als partner van de stijve Mr. Steed Uw catsuit was bijzonder expliciet En vulde ook mijn prille jongensdromen ‘n Hint vast, voor de allerlaatste spreker: “Het leven kent helaas één echte wreker”…

Het strevend beeld mijner jacht naar gouden, hemelse zin: God is einde, Diana mijn begin. O, de spannende smart van de menselijke boog, de pijl-parabool, grote vlucht van mijn hart. Maar God is hoog.…

omdat het morgen is, omdat het regent en omdat ik graag de rest vergeten wil de vingers in de oren en de ogen sluiten de oren volgestopt met proppen was een zieke schaduw van mezelf zal zich vertonen het dennenbos is bruin en niet meer groen de zon gaat nog mooi onder ‘net een plaatje’ maar de bescherming van de ozon…

de metro ruikt naar die van londen maar frisser dan – niet zo fris als die van boston met ozon – en er is televisie – en wind en proksima statsion met koneksion en geen dief die ons humeur bederft we zijn waakzaam op deze tocht…

“Weer boog Hij zich voorover en schreef op de grond”(Joh. 8,8) Toen de man in het zand schreef, schreef hij het verleden weg en in zijn gebaar verzamelde hij het spreken en lijden, het zachte zwijgen: dimensie van tederheid je zag het aan de glooiing van zijn rug een vreemd verdriet lag in de schaduw van zijn schouders hoewel het licht…

wie raapt hier de nagelaten woorden op het sprakeloze wit van zoveel duizend graven zie, kou groeit als gestolde tederheid op de zere huid van het landschap heeft aarde een geheugen en wie vindt hier dan ooit zijn eigen handen weer wie het weerloos hart ogen waarin de woorden naar de lippen groeien, voeten vastgelopen in de waanzin-klei…

Ik wil die zin is moeilijk dus spreek je 'm ernstig stil hij kan een berg verzetten die ene korte zin Ik wil!…

Vertel ons, weergodin Diana Woei Wat ziet u in uw fraaie glazen bol Slaat ginds een oude weergod weer op hol Als vader van El Nino zonder boei?…

ijlheid schiet door gaten ozon zonlicht laag vertraagd de lange bergen kruiend ijs spanning kraakt als stilte decibellen vreet anonimiteit zijn naam vergeet in desolaat strekt tijd in eenzaamheid de rekbaarheid het onderkoelde traag beginnen van het leven dna dat zich weer splijt met dood ten spijt…

De Spanjaarden Ze praten hard, keihard De Britten Die schreeuwen, brullen Weinig Koninklijk Maar in de paleizen Die van Madrid en Londen Converseert men ook bepaald niet stil Gezien de grove schandalen in verleden en heden Van vooral hun grensoverschrij(n)dende gedragingen Gaat hun spreken met ongetwijfeld grof geweld gepaard!!…

Zie hoe d'inflatie stijgt met rente 'k Verwijl thans in de put op 't Ganzenbord Daar zweeft zij voor mijn geestesoog, Diana Onverschrokken dalwaarts op de latten 'k Gooi dubbel zes om haar te zien en daarna Gaan wij ons in een après-ski bezatten Geheel alleen met haar in een châlet Zonk ik half laveloos tussen haar benen Tot zij…

Eindelijk mag Charles Camilla trouwen. Want ook al waren ze al lang een paar en hielden ze al heel lang van elkaar, ze mochten nooit een liefdesnestje bouwen. De jonge prinsen hebben geen bezwaar. Prins Harry's uniform ligt alweer klaar.…

Van der Laan stopt en ik hoef niet te huilen dat komt nog wel als hij overleden is en als zijn begrafenis die van Diana zal evenaren in Amsterdam met tienduizenden op straat de stad die hij liefheeft en dan had de randstad die hij vormgeeft en dan gaf de Nederlanden die hij zo lief heeft en dan had Laten we vooral even in gedachten zijn…

vluchtig mensbestaan In 't onderzonse ondermaans waar zomerzot en zomertaling 's winters koning winter paaien in de lente lissen laaien met trompet en narcissen Daar richt men spotlights op het water eerst op scylla en charybdis dan op aquarel malenka zondoordrenkt licht zij haar voile Wijl phaeton zijn paarden ment dwars door diana…

geluid der stilte Ik luister aan de waterkant Regen slaat stof uit de lucht het land lest gulzig z’n dorst wast het groen, koelt m’n lijf spoelt het rag uit mijn brein rimpelt ‘t water, wiegt ‘t riet De hengel is slechts rekwisiet voor m’n verblijf aan ‘t water ik wil de sfeer uit m’n jeugd in dreven na onweer herbeleven Ruik ozon…

Stond iemand er wel eens bij stil, hoe Diana zich voelde? Stond iemand er wel eens bij stil, dat beroemd zijn, niet alles is? Stond iemand er wel eens bij stil, dat eens geschreven woorden, nooit meer kunnen worden teruggenomen, tenzij vergezeld van een enorme bos bloemen en een net zo’n groot excuus?…

Het kamerbesluit stond vast Het kruitvat behoefde geen lont Ministers in betutteling vereend Roken verbieden het is ongezond Na de koffiepauze het donor codicil Maar in de kamer bleef het angstvallig stil Griezelig onderwerp om over te debatteren Hoezo, verplicht melden, de tijd zou het leren Dan het milieu C02 gat in ozon laag De linkse…