Netgedichten

netgedicht (nr. 31.083):

Ik proef de aarde

Na de warme stoffige dagen
valt regen in het polderland
regenruis weert de geluiden
wordt zelf ‘t geluid der stilte
Ik luister aan de waterkant

Regen slaat stof uit de lucht
het land lest gulzig z’n dorst
wast het groen, koelt m’n lijf
spoelt het rag uit mijn brein
rimpelt ‘t water, wiegt ‘t riet

De hengel is slechts rekwisiet
voor m’n verblijf aan ‘t water
ik wil de sfeer uit m’n jeugd in
dreven na onweer herbeleven
Ruik ozon en gemaaid gras

Een reiger staat stil in het riet
z’n borstdons rilt in de wind
ik loop de oranje gloed van
de ondergaande zon tegemoet
De reiger vliegt met trage slag