Alle inzendingen over dröge

ik geloof in een rivier die stroomt van zee naar de bergen ik vraag van poëzie niet meer dan die rivier in kaart te brengen ik wil geen water uit de rotsen slaan maar ik wil water naar de rotsen dragen droge zwarte rots wordt blauwe waterrots maar de kranten willen het anders willen droog en zwart van koppen staan werpen dammen op en dwingen…

ik geloof in een rivier die stroomt van zee naar de bergen ik vraag van poëzie niet meer dan die rivier in kaart te brengen ik wil geen water uit de rotsen slaan maar ik wil water naar de rotsen dragen droge zwarte rots wordt blauwe waterrots maar de kranten willen het anders willen droog en zwart van koppen staan werpen dammen op en dwingen…

om alles te kunnen volgen wil je soms meer paar ogen maar wat als je die allemaal tegelijk drogen moet kom je weer handen tekort…

Als 't varken gewassen is, piept 't onder moeders vleugels ‘k ben nog niet droog achter de oren!…

wat moet ik nu ik weet dat je nu eenmaal doodgaat en waarom is dat niet eerder tot me doorgedrongen het is alsof je in de regen loopt en denkt dat het droog is…

Genietend rondgaan in het schoongewassen bos; zelf blijven we droog, maar onafgebroken klinkt blader- en druppelgetik.…

de tranen die stromen als het verdriet niet stoppen wil drogen op mijn wangen waarna aan jou de herinnering ze wegveegt met een lach…

Eéns per week droog ik beha's én zie ik de buur...…

met het water aan mijn lippen dicht ik dijken meters hoog hopend dat later zal blijken "zijn geliefden hield hij droog"…

Droog je tranen op mijn schouder voel mijn handen door je haar nee mijn lief - je lijkt niet ouder de belichting valt wat raar…

langs de vloedlijn ligt mijn uitgestrekte leven als het eb is droog maar als water helend is sta ik op en grijp naar kracht…

Als de cynici huilen konden en de optimisten dit verstonden, dan komen zakdoeken op de bon en moeten tranen drogen in de bron.…

de tranen die je krijgt bij het afscheid van een vriend die je niet wilt laten gaan laten zich steeds opnieuw drogen door de herinnering…

ik geloof in een rivier die stroomt van zee naar de bergen ik vraag van poëzie niet meer dan die rivier in kaart te brengen ik wil geen water uit de rotsen slaan maar ik wil water naar de rotsen dragen droge zwarte rots wordt blauwe waterrots maar de kranten wllen het anders maar de kranten willen het anders willen droog en zwart van koppen…

't is steeds 't zelfde liedje in de schemer van dit stukje leven : 't regent, 't zegent de pannen worden nat van mij mogen ze als ik maar droog blijf nu even geen droge draad meer aan m'n lijf want wind en regen hebben een verbond zo draait 't wiel van jaargetijden rond en zal na regen wel zonneschijn komen laat…

iets heeft ze uit elkaar gedreven maar wat het is, wist ik het maar Ze had haar leven voor hem willen geven en weet weer, liefde doet pijn ik lijd in stilte met haar mee droog haar tranen, en zal er voor haar zijn.…

als ik omkijk en vergelijk zijn mijn wangen nat om geluk van droge voeten…

Liefste lief, droog je tranen. Ik veeg de bladen van ons pad. Laat helen wat bindt, zodat de liefde ons hervindt.…

hoe droog een mond kan zijn bij hevige regen doornatte kleding doorlopen schoenen bij angsten die het lijf regeren zodat men verder moet…

het zal wel zo zijn dat wij te weinig woorden aan de waslijn hangen de vaatwas staat in de keuken wij hebben nu meer tijd en drogen niet meer af.…

je naam verstomt in mijn mond gelijk je beeld verstilt in mijn ogen ik zal slikken en mijn tranen drogen vergeten hoe je in mij geschreven stond…

Volgens de hydrogeologen gaat het fameus beginnen drogen. Uw tuin vraagt verteerd geen putemmer meer maar pompen met een hoog vermogen.…

Vrouwtjes in Stavoren Zijn droog achter de oren.…

Wie wil niet vluchten als de regenboog bommen regent kogels kermt alleen maar zwart en vloeiend rood terwijl het niet meer droog lijkt te worden…

De man -hij had nog steeds een droge keel- bestelde weer een pils op het terras. Een dametje -geboeid door ’t tafereel- hield bij hoe ver de man gekomen was. Hij had nog steeds last van een droge keel en pakte nog een pils op het terras.…

Alles kan ik verdragen, het verdorren van bonen, stervende bloemen, het hoekje aardappelen, kan ik met droge ogen zien rooien, daar ben ik werkelijk hard in. Maar jonge sla in september, net geplant, slap nog, in vochtige bedjes, nee.…

Uitpuilende ogen, Wanhopig spartelend In onnavolgbare kronkels, Lippen die in het duister Tasten op zoek naar Uitsluitend levend water dat De dood nog voorkomen kan - Hier ligt een mens Als een vis zieltogend Op het droge, En geen visser die hem De genadeklap durft te geven…

Dry January viel me weer niet mee De hele maand was ik in abstinentie Het voelde als een jaar in penitentie Ik zat zelfs met mijn vrouw soms aan de thee Maar nu laat ik het bier weer vrolijk schuimen Die droge sherry was niet om te pruimen…

Ik loop geheel ontbloot Over zandige paden Door een droge sloot Langs kadavers vol maden Het bruine, droge gras Is reeds lang verdord Een uitgedroogde plas Bewaakt een verlaten fort Een oneervolle naam Siert dit dorre oord Een twijfelachtige faam Waar de natuur wreed ontspoort Het woud van de dood Een woestijn vol ellende Die elke…

Krom gegroeid door lange jaren staat gebogen in de koude wind de oude eik met kale takken te staren naar zijn afgevallen bladeren die dor en droog de grond bezaaien, geen kleur meer hebben vertrapt door mensenvoeten, droog en krakend tot verpulvering en zelfs zijn stam voelt koud waar bast al afgebrokkeld is nu buigt hij 't hoofd, en…