Alle inzendingen over elfde

O rijpe boezem wit die voor mijn ogen stadig Zo liefelijke zweeft, gelijk de wederschijn Van d'allerwitste sneeuw aan d'oorsprong van de Rijn - Maar uwe schimmering, o zwakke ogen schadig! Met maagdelijke melk verschijnen daar beladig Twee zilver dopkens rond, op elk staat een robijn, 't Zijn appelkens gelijk…

Uw elfde jaar vervloog. Een nieuw is ingetreden! Wat toeft ge? doe de keus, twaalfjarig maagdelijn! Zij word' niet uitgesteld, maar uitgebracht nog heden: 'ik wil der wereld niet, maar JESUS eigen zijn.' Rebecca, dier kind! die Heiland opgedragen, en in Zijn Kerk op aard door 't doopbad ingelijfd!…

(de helft terug) Een dag als geen ander rond het eind van het elfde en de start van het twaalf- de uur.…

Maurits Hendriks heeft in Rio gefaald. Nederland is er door het ijs gezakt. Ambities werden niet waargemaakt. Doelen niet gehaald. Vier brons, zeven zilver, acht goud. Méér werd het niet. De zwembadzwemmers vielen tegen. Judoka's huilden hete tranen. Velen wonnen niets en zwegen. Maurits heeft zijn doelen niet gehaald. Grote winnaars…

Gewaarwordt hij - die grotendeels uit reukorgaan bestaat, gestoken in een dwingender materie dan de wetenschap dat de mystiek er niet om liegt, al zou ze graag willen - dat ook-bekend-als-neus is afgezet, op die plek bevindt zich nu een modieuze tennisarm conform de allernieuwste toegevoegde waarde - dezelfde die hij op z'n elfde al had…

Borden "Welkom in de Elfde" hebben nog geen gasten verblijd Haar schichtige inwoners lossen op Verspreid over 10 provincies Velen zijn door hun toestand getroffen Weinigen komen even aankloppen Toch vult men licht een ferme hoofdstad vol lui met dak noch vooruitzicht De gure wind der achterstelling luwt niet achter pokdalige deuren Sjofele…

voelde aan als de kus van zon en maan, op mijn nog slaapdronken wangen overal het gejubel van vroege vogels nu de meeuwen nog niet vanuit hun aankrijsen kwamen kermen voor mijn ogen ontwaakte Den Haag een schitterend schouwspel een muzikale ode en ik wandelde dankbaar voor de gift van Moeder Aarde aan mij zo heel vroeg op deze morgen de elfde…

als klein jochie uit de stad woonde ik vanaf mijn zevende tot bijna mij elfde levensjaar zeer tevreden en onbezorgd in een klein bergdorpje als de lente was begonnen vond je overal op de weilanden resten van de baard van Koning Winter sneeuwklokjes waren de voorbode van ‘s voorjaars volle bloemenpracht sleutelbloempjes, vergeet-mij-nietjes…

Het Presidium van de Hoeksche Taalkamer houdt kantoor op het hoogste niveau de lift zwiept aldoor naar de elfde verdieping je stapt meteen op de galerij transparante railing zesenzestig centimeter hoog Stormt er altijd gelukkig buig je met flat en luchtaanvallen soepel mee Zonder of misschien ook met zeebenen moet men er zich dan…

Gelderland Stephanus van Heyendael, oud achtenveertig jaar met hoed in de hand en grijzend haar, van beroep kanunnik en schepenaar die verklaarde dat zijn wederhelft douairière Josephine Marieken hooggeboren van Lent tot Ooyen filantropische eega in bonis Dinsdag den zeventienden Oktober jongstleden, des voormiddags te elfde…

Dromen vertellen een waarheid die je nog niet weten wilt, maar op een divan kun je vrijuit spreken tot een buitenstaander die jou begrijpt en jouw geheimen uitlegt die iedereen kan zien en velen fluisteren er schande van Rijkdom wordt verspild, en wie er iets van zegt, krijgt klappen in dubbeltaal en verdwijnt als straf voor zijn…

hooghartig als een gigolo langs benen strijkend verleidt hij kopjes gevend laatdunkend het voetvolk zijn stokpaard rijdend tot aandachtig kroelen eens de schoot veroverd nestelt baarden likkend hij tevreden snorrend zolang het hem bevalt hautain vertrekkend weer omdat het hem verveelt de mens verwijtend kijkend met donker felle ogen…