Alle inzendingen over fluweel

O wat is het zwoel vandaag dansen de vingers gracieus en traag haar lichaam naar omlaag lippenrood fluweel gordijn laat zwieren zwiere zwier zwie zw z zwiezwiezwwzwwwwahaha…

Het droombeeld waar ik Zo lang naar verlangd heb, Dat mij nachtenlang In haar fluwelen greep hield Zonder ooit dichterbij Te komen, is langzaam Uit het zicht verdwenen - Uitvaart zonder bloemen, Zonder sprekers, alleen Een ik dat zielloos achterblijft…

Sluit me op in een donkere kille nacht Hou me met je lichaam in bedwang Zet je nagels in mijn huid en verberg me achter de fluwelen tralies van je haar Kijk me aan en geef me levenslang want dan pas liefje, dan pas ben ik vrij…

dan slaat mijn metro een half uur over en schop ik de kou uit mijn benen de man met de kop van Kanis en een hoed loopt rond - er lijkt een vrouw bij hem te horen - ze draagt fluwelen oorkleppen en volgt hem overal…

Zonnestraal en water toveren een schitterend geheel van flonk'rende juwelen op zijzacht groen fluweel mijn vingers tasten naar de paarlen maar de zon gaat heen en druppels spatten op en in mijn hand uiteen…

op hoge hakken en strakke borsten kwam je mijn gedicht binnen de loop van mijn vers veranderde mijn zintuigen in balsem van fluweel woorden veranderden tussen mijn lippen je had grootse plannen maar ik werd wakker in hijgdruppels…

Jij geurt mijn leven zwoel zoet, fluweel fris zonder jou een zwaar gemis.…

zij zweepte hem op tot verzet in zijn huid groeide droogde hem af boeide zijn macht met een verleidelijke lach streelde met fluweel tot wellustig genot een opening zocht nog voor haar ogen braken wist hij de hemel te raken…

Fluwelen vlinders fladderen voort Slechts bezige bijen zijn aan het werk Er is niets dat de rust nog verstoort.…

ontblote huid wijst vingers de fluwelen weg een strelen dat aan velen is ontzegd voelt hoe zinnen wolken in het onderhuids vertolken de strofe zonder woorden is het hoogtepunt begrijpen is alleen diepzinnigen gegund…

ze zeggen zoveel kondigen met hun bestaan het einde van een seizoen aan geven de herfst vrij baan bekleden al wat stervende is met kleurig fluweel laat dat wat ons verlaat nog eenmaal vlammen voordat ook hun tijd vergaat laat de paddenstoelen maar zwammen…

Vingers die zoenen strelen fluwelen snaren. Ze kleven niet maar zullen warme vlinders geven. Vingers die zoenen knijpen niet. Ze zullen zachtjes verdwalen en geruisloos zingen en dansen tussen geurende wolken.…

in de fluwelen duisternis, waar kwetsbaarheid tederheid wordt lag je in mijn armen, innig geborgen nagloeiend we zwegen in veelzeggende stilte en luisterden hoe de tijd tot rust kwam en stolde tot tijdloosheid niets was er nog behalve wij…

je kon zoveel een vakman was je met handjes van fluweel je had een goede naam met je handen vergaarde je zelfs enige faam en alles wat je kon en in je leven (over)won wordt je nu uit handen genomen je hebt meer dan alleen de P in wat is verdorie toch de zin van die genadeloze parkinson…

Op houten bedden ijzersterk en hard Zijn zacht de kubuskussens van ikea Fluweel als purol met een laag nivea Dat u die twee niet met elkaar verwart De kussens en de kubussen, de kast Rek dertien A, eenvormig opgetast…

Ik zie steeds hetzelfde droombeeld donker en nooit compleet twee lichamen, verstrengeld fluwelen adem streelt je warme huid een matte glans verraadt het beetje licht dat van duister schemering maakt…

Bekleedt hen met een doorzichtige mantel van fluweel.…

de melkweg in flonkerende kristallen op zwart fluweel dan een trage zon voorzichtig stralend door zilveren ochtendnevels jouw dag was geboren om je te ontvangen in een wereld van gouden herfsttinten je kleurt ons bestaan elke dag een wonder…

mijn lief dicht niet hij opent mijn ogen als dichters ze toe willen schilderen ik lees ze graag de fluwelen tongen maar proef toch het allerliefst mijn eigen talend kunstenaar aan zijn lippen blijf ik hangen tot de laatste zin geblust is…

~~~ mijn lief dicht niet hij opent mijn ogen als dichters ze toe willen schilderen en al lees ik ze graag de fluwelen tongen ik proef toch het allerliefst mijn eigen talend kunstenaar aan zijn lippen blijf ik hangen tot de laatste zin geblust is ~~~…

Een snelsonnet, bij voorkeur actueel Computerscherm, een toetsenbord, een stoel Een glimlach op ’t gelaat: verheven doel Soms spottend, bijtend, dan weer van fluweel De vraag is niet of het nog béter kan maar wél, wat vindt Ton Hettema ervan?…

Haar vrouwelijkheid, Zacht als fluweel Ik zou haar daar willen kussen Haar borsten, Lonkend als het struweel Waarin ik mijn hartstocht Zou willen blussen Ogen, die flonkeren En zich verdonkeren Bij zoveel intimiteit Schaduwen die flakkeren Handen die aanwakkeren Een geest, Die danst en die lijdt!…

Haar vrouwelijkheid Zacht als fluweel, Ik zou haar daar willen kussen Haar borsten, Lonkend als het struweel Waarin ik mijn hartsstocht Zou willen blussen Ogen die flonkeren En zich verdonkeren Bij zoveel intimiteit Schaduwen die flakkeren Handen die aanwakkeren Een geest Die danst en die lijdt!…

rode hibiscus in je haar een fluwelen mooie mond mijn hartenlief ben jij warme handen strelen mijn zinderwarme lijf voel mijn kelk gloeien huid vindt zich in huid onze passiebloem bloeit zie, zij draagt vrucht…

neem dat gevlinder bij de spijsvertering je bent er mooi klaar mee lieve hemel bewaar me let eens op de dames met teer gevoelsleven veel liefde te vergeven die krijten 't weer uit de eerste heeft er één tegen Allerzielen zie je de laatsten erg laat aan de rups gegaan geven doorgaans vrij baan aan de fluwelen dagpauwoog de vrouw…

Hij heeft de passie meegenomen om elders uit te delen in zalen vol fluweel.…

Deze twaalfde nacht droom ik van champagne niet in glazen maar over een bruin lijf fluwelen vingers in teder samenzijn strelen zachte huid en donkere haren mooie ogen benemen mij de woorden die ik fluisteren wil en laten duizend vlinders los…

~ liever, veel liever dan nachtschade in mijn bed heb ik jou, mijn lief in het groen ernaast onder de blauwe sering die de grond sierlijk begroet spelend met de schaduw van de toverhazelaar waar het gras is geknipt voor wat losbandig verzet en bloesem ons bedekt als fluwelen regen ~…

als mijn mond een appel was zou ik pitten praten je verleiden met ogen als wolken de straatlantaarn zou mijn fakkel zijn bladeren zouden rillen in hun nerven als de honkbalspeler een schildpad neerhaalt een landschap zou zich verschuilen achter een rood fluwelen gordijn - enkel als mijn mond een appel was -…

En je ogen wil vragen wie ik mag zijn als je mij tekent wanneer mijn gedachten blauwe golven zullen blijven en jij ons moment weer verstoppen wil met je fluwelen blik.…