Alle inzendingen over gaan OR bed OR alweer

te gaan…

'k Zie de eerste sterren verschijnen en een bleek opkomende maan het is alweer bijna tijd om naar binnen, naar bed toe te gaan. Nog even het late journaal en de sloten controleren dan heerlijk gaan slapen onder een donsdek van veren. De dag is weer voorbij en de nacht begint nog even samen kijken naar het lief slapend kind.…

vergaard Geen vogels die nu fluiten Slechts een merel die jouw broodkorstjes spaart De warmte van binnen beleven Als het buitenspook door de lucht rondwaard Een extra aai aan de poes gegeven En haar mand voor de kachel staat Het ontbijt ben je aan het voorbereiden Terwijl zij boven slaapt In de wacht naar andere tijden Totdat hij voor haar bed…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

in bed in de winter bezweren we de dood en de duivel dan verrassend elke week de zondag lopen we in korte broeken en jurkjes zijn we blij en gelukkig zwevend in het warme licht van het leven, uiteraard ook van de vergetelheid begint maandag alweer en kijken we naar de maan…

in dat heerlijk warme bed van mij…

Het is tegenwoordig alweer licht als ik naar bed ga. En het is al bijna donker als ik dan weer opsta. De nachten zonder jou, daar komt geen einde aan en thuis, daar hou ik het niet uit. In de middag sigaretten koppen koffie. Bij de bakker zijn de broodjes vaak al op.…

Daarnet stond ik nog aan de kop Maar net bij een blik op de vliering Dacht ik na over kerstdagenviering Het jaar zit er haast alweer op Vandaag niks actueels van uw verteller Dan gaat de tijd tenminste niet nóg sneller…

Je ziet het gaan zo mooi en alweer ver weg Enkel niets is voor altijd.…

We liggen in jouw bed, alweer is het verlangen sterker dan wij samen. Het zweet parelt in heet beamen de natheid naast ons naakt zijn neer. En weer is elke ruit beslagen, wentel ik mijzelf in de overdaad die met jouw lichaam samengaat in tijdloos wederzijds behagen.…

Nog een krappe twee weken te gaan, dan gaat ook dit jaar er alweer aan, een jaar van vreugde, maar ook van verdriet, een jaar van verliezen dan zijn de winnaars er niet! Nog een krappe twee weken te gaan dan is 2014 klaar om van start te gaan zeker weten, dat ook in dit jaar, er mensen winnen, maar ook verliezen, helaas!…

Gegroet...dit is de eerste keer Dat mijn sonnet hier wordt geplaatst Het is echter niet voor het laatst Want morgen ziet u mij alweer Van Keeren moeten we helaas gaan missen Hij heeft het veel te druk met zich vergissen.…

zie ik die pracht van toch mijn allerliefste wijfie Wacht maar op mij..in ons bed vanavond kom ik terug bij jou Straks is de passie weer aan zet maak ‘t bed nu warm en gauw…

Ik had je, maar ik liet je gaan. Ik had tranen van geluk, maar ze droogden op. Ik had een hart, maar het brak. Ik had je, maar toch liet ik je gaan.…

Vragende vingers volgen lachende ogen die veranderen waar de spiegels niet wachten op de kermis van schuld en zonde en kijken elke liefde blind maakt.…

Een gans is een waker, maar bijt ook veel vaker. Schuw hen als het moet, want ze zijn niet zoet.…

Ik zat nog even na, ongemakkelijk Op een Berlage-bankje, gevat In bijhorend gebouw Passanten passeerden mij Met gieters, bloemen en planten, heen Met gieters en lege handen, weer Voor de zoveelste keer De laatste eer, bewezen Terugkerend naar huis Meegenomen verdriet Dag pap, dag mam Het voelt goed, omdat ik kwam…

ik weet dat ik eens niet meer zal bestaan treur niet, vloek niet laat mij gaan…

Zon valt op de gevel een zoveel duizenste tegel verlicht door een ster aan de hemel Wij verven de wolken blauw zingen op die steiger dansen door tot de dauw De zomer komt eraan een groot feest hier ver vandaan Dans dan mens en laat je gaan ver weg o maan o maan waar komen wij vandaan waar gaan wij naar toe toe het toeval bestaat…

staart reizen geeft u vleugels en stilstaan een staart ik hoop dat men inmiddels wijs is een gids in de nacht een lichtje met de kracht om door te varen onder de sterren door het gaat over de liefde de reis des levenslessen die jij wist door te geven wat doet het licht in u ogen leer te leven te bestaan realiseren oceanen wij gaan…

Als ik mijn vleugels wil gaan spreiden dwing me dan niet te blijven, laat me gaan. Als ik moe ben van het dwalen en vliegen kom ik weer terug zal dan naast je staan.…

alles en iedereen verzamelt zich in een kring om je heen ze laten ons niet vallen bloedbroeders nooit was jij opgegeven of voor dood achtergelaten het is echt maten bloed moet soms vloeien botten breuken geweld is zinloos alleen niet zonder reden wat is geoorloofd wat is schandalig wetten verdwijnen het is rechtmatig zonder stigma…

Wanneer het je tijd is dan moet je gaan of dat je dan jong bent of oud het is met je gedaan Het is helemaal niet leuk voorgoed gedag te zeggen mensen, dieren, dingen die je dierbaar waren je kan het niet uitleggen Wanneer het lijden de overhand gaat nemen is het einde nabij afscheid nemen is onherroepelijk je leven op aarde is voorbij…

Moeder de gans, het wordt al laat en gans uw gebroed loopt over de straat wie zal er thans uw kinderen hoeden hebt gij dan zelf geen flauw vermoeden.. Kijk, de ratten zijn hitsig, hun magen zijn leeg Zie ze al loeren daar achter de steeg Ze likkebaarden geheid en lusten wel pap van zo’n klein lekker gansje, zo’n ranzige hap.…

Hier komt alwéér die zin: Hoera, dit is een triolet! Ik zei 't al aan 't begin.…

ik heb het reuze naar m'n zin lig in bed, verroer geen vin laat de wereld verder draaien ik haal haar strakjes wel weer in…

Ik zie de lijnen van je leed je als kind reeds aangedaan. Hoe je niet gewenst was in een veel te druk bestaan. Maar ik voel ook de lijnen die ons verbinden, kijk keer op keer naar het toeval dat geen toeval meer kan zijn. Waar wolken verscheuren, stortregens ophouden te bestaan, dáár breekt onze zon door, in wel duizend kleuren. Kom…

'waar is de waterput waar vogels zich kunnen laven met vrolijk gefluit' ik probeer te kijken naar bergen, naar blootgelegde zeeën, zoiets als lucht, woordenblauw naar weggebrachte pijnen tussen dikke boeken lege kamers, steeds krommer in armen leg ogen, onbekend, in volzinnen in weerkaatsende verzen die niet verder kunnen gaan…

Ik kwam uit bed, dat ging nog goed Deed de dingen die men altijd moet Zoals douchen en naar de w.c. Ach, daar deed ik het niet mee.…

Dat bed, dat heerlijke warme bed, mijn zijn, naar mijn gevoegde lijf, dat bed, waarin ik stap als de dag ten einde is, om ’s morgens die heerlijkheid te verlaten, noodgedwongen, omdat er een soort van plicht roept, een plicht die ik liever zou verzaken, omdat dat heerlijke naar mijn lijf gevormde bed als het ware mompelt, blijf toch gewoon hier, dat…