Alle inzendingen over gedachtenis

[Wijding-sonnet ter Gedachtenisse en Ere mijns vaders] o Gij, die kommrend sterven moest, en Váder waart, en míj liet leven, en me teder léerde leven met uw zacht spreken, en uw strelend handen-beven, en, toen ge stierft, wat late zon op uwe baard; - ik, die thans ben als een die in de avond vaart, en moe de riemen rusten laat, alleen…

Ik ben blij in mijn verdriet je laatste wens is nu vervuld mama, je bent er niet maar je gedachtenis heb ik omhuld ik heb het wel eens meer gevoeld het witte van het niet meer zijn als twijfel door mijn zinnen woelt het grijze zich vertoont als pijn maar wit is ook de som van kleuren verdoken onder huwelijkskleed met onverwacht heel sterke…

cohorte de Hijaz alsnog weer kwijt Aan respectievelijk de Franse en Engelse vlag Door het Sykes-Pycot verdrag En in de kronieken die hij later pende Bestreed sir Thomas de vertekende legende Van zijn vermeende heroïsche overhand In een Arabisch geleide opstand Strekte de zinderende woestijn Met zijn verblindende zonneschijn Wroegend in zijn gedachtenis…

Waar Opa hem gehangen had Hij was warm maar ook zo somber saai Heel anders dan mijn Opa meestal toonde Samen met mijn Opa maakte ik lawaai Ik herinner mij de laatste blik toen hij nog bij ons woonde Voordat hij daar spierwit en lijkbleek lag Was hij weer kind en speelde net als ik Spelletjes die ik niet meer met hem spelen mag In mijn gedachtenis…

in de verte een verlaten strand bijeengehouden door wat pijn zeeblauwe, tranende ogen en een leeg, wit gezicht vastgebonden starend naar zijn lot de kogel op hem gericht achter de rotsen zit ze daar alleen, een bruidsbloem in haar haar starend naar de blauwe zee de golven dansen mee hij had haar belooft te trouwen te trouwen aan het strand…

Tenzij er, ter gedachtenis, 'n Portretje in een glazen doosje, Een engeltje, of een kralen roosje, Of zo een 'monumentje' is. - Ach - werd de mens maar eindlijk wijs En stoorde hij zich aan geen praatjes, Dan kwam hij - met wat vijgeblaadjes - Wel weer terug in 't paradijs!…

Dat kruis , die gezichten, die markeringen ja dat wat nog spookt soms in gedachtenis, het weten hoe die dagen mistiger werden, ook in die tijd trof doof houden vele derden. De oorlog heeft destijds engelen gemaakt, in de oost en west rampspoed niet gestaakt.…

Dat kruis , die gezichten, die markeringen ja dat wat nog spookt soms in gedachtenis, het weten hoe die dagen mistiger werden, ook in die tijd trof doof houden vele derden. De oorlog heeft destijds engelen gemaakt, in de oost en west rampspoed niet gestaakt.…