Alle inzendingen over geheimenissen

herleeft onze passie voor de alomvattendheid des levens Ja, tussen vuur en haard tussen verloren geheimenissen zal ik verlegen staan...…

Veel raadsels En geheimenissen Kom ik tegen In mijn leven Weet niet meteen Het hoe en Het waarom Toch weet ik Dat ik alles Wat te duiden valt Niet nauwkeuriger Kan omschrijven Dan met de hulp Van mijn poëzie - Beter, en nauwkeuriger Kan ik het niet zeggen…

mijn ogen richten zich op jou als felle lichtflitsen in de lucht schrik ik op uit mijn gemijmer probeer je zoete geur op te snuiven waar ik mij relaxt in laat vertoeven het maakt mij één zonder een richting op te gaan van sluipweggetjes pendel ik voort in de fluisterboot van jouw geheimenissen...…

De warmte der laatste kamers klampt zich vast aan kliffen, de morsigheid van hun geheimenissen wordt de voorbijgangers ten hoon getoond. Hulp zoekend zwerft de vuilnis door de straten. ------------------------------------------ uit: 'Het geduld van de dingen', 1996…

vlij mij neer in jouw schoot in je verblindende zachte bos van dromen van alle glorie en geheimenissen deze weg leidt me tot een existentiële waarheid van liefde en openheid jij brengt mij thuis waar ik bij hoor aan jouw oever daar voel ik mij verenigd de andere helft van m’n andere immers ja, ‘kweet het volg je hart, volg je gevoel…

haar sprankelende lettertonen uitstrooit in het hart van een vergrijsde man de viool, uit verguld hout gesneden trilt van vreugde onder de vingers van deze blanke lelie; een meisje met een nog pril aards verleden de schepper schonk de oude meester van de klank ook geduld: wachten op een wonderlijk rijpen is aldoor in geheimenissen…

Met een koffer in de hand Een rugzak vol verleden Zegt hij zijn huis en thuis vaarwel En begint met reizen Van werelddeel naar wereld Via hoofd en hart Gebruikt hij podia en publiek private stromen Zo waart hij rond al wekenlang Langs eindeloze maanden Door sluiers vol geheimenissen En in nevelen gehuld Doorbreekt hij grenzen en gedachtegoed…

Zij zoekt het land, de stad, de zee, de kracht van Zoete aarde, het milde ochtendlicht dat beschijnt De marmeren gedenkstenen met regels uit gedichten Weerspiegelt in grafmonumenten; innige bloemen Treden mijn verdriet binnen, spreken geheimenissen Diep bewogen herken ik de taal dat het geheugen Doet herleven door een zee van schaduwen reiken…

onder de hemelbogen van maanlicht en luchten vol met geheimenissen verzet je bakens als een wiegenlied de nacht kent ontelbare vertakkingen benadert de mens via het klimaat van het hart droom je dromen afstanden worden kleiner wordt het gefilterd als glashelder water stilte zocht zich niet in zwijgen in momenten van verlatenheid…

(voor Roelienke) Eens verscheen jij als een prerafaëlitische prinses vanuit het verstikkende duister naar voren, waardoor ik jouw talloze geheimenissen en occulte wijsheden als de mij zo geliefde Chardonay-wijnen inhaleerde. Jouw pure schoonheid genaakte de ziel van de Godin.…

Teerder voelt ons hart zijn vader Neigen naar zijn innger missen; Zachter trekt zijn liefde ons nader Aan zijn harts geheimenissen - Lief, het hart van welk een vader! Immer sterker en gezonder Waakt de ziel met klaarder ogen Tot zij straks het louter wonder Zien aan nevelloze bogen, Niets meer dan het louter wonder...…

Hoe luisterden nog straks* uw oren, Die onverzaad ’t Orakel horen, Dat, in uw koninklijk paleis, U zijn geheimenissen meldde; U in de dag der Wijsheid stelde, En toonde d’ere van de Pais*: Dan zag men Pais uw hart bewegen; Zodat gij de geschaarde* degen Scheen op te steken*, op zijn woord, En met uw heren* af te trekken, Die nu de Kriste wereld…