Alle inzendingen over gemis

ik denk als het regent laat ze niet nat worden en als het stormt vat ze geen kou en ik denk ook dat dat denken niet helpt want je wordt nooit meer nat noch vat je een kou want het regent noch waait ooit meer voor jou ----------------------- uit: 'De deur', 1972.…

Zwijgzaam plukt zij prille klokjes uit haar tuin, wiens ongereptheid teer belofte van de lente luiden. Ze vlijt de bloempjes neer tegen mat glanzende woorden en hoort de stilte galmen in de klanken van zijn naam. Pas als de leegte in haar naar de diepte van het missen vraagt, vindt zij kracht om uit te spreken: “Omdat hij zo bijzonder…

Ze was maar een droom, maar wel een dagdroom Ze droomde constant, in woord, daad en blik Ik droomde haar lach, haar lokken, die benen Toch droomde ik niet vaker doordat ik niet sliep Ik woelde, het stormde dan ook in m'n hoofd Ik heb nooit durven stappen op dat mooie pad Van mijn droom die stilletjes aan mij is ontglipt Ze was mooier en echter…

Nu jij niet meer bij mij bent wacht de nacht met vreemde stilte ik was jouw stem zo teder gewend omring het duister nu met kilte ben ik alleen, o nacht zo lang hoor ik slechts in tranenzang hoe dwaas ochtend zal aanbreken zonder jou in mijn vizier eenzaam is het wachten hier dat mijn hart niet meer zal hopen.…

“De tijd heelt alle wonden”wordt gezegd Maar toch, voor mij, blijft het gemis Ik zie dan naar de foto, zijn beeltenis Wij waren zo enorm aan elkaar gehecht. God, wil mij weer lust en kracht geven Om toch maar verder te kunnen gaan Zodat ik mijn verdriet kan doorstaan En ook nog wat vreugde mag beleven.…

je grafsteen oogt nog nieuw al is hij bijna 25 jaar oud de zon glanst in het marmer waar het verleden rouwt dieper en verder, steeds verder ligt de horizon van jouw leven toch is mij die horizon nabij welk schip vaart zonder steven in stilte lees ik je naam het jaar waarin je gestorven bent een vaderdag zonder vader een leegte die nimmer…

Overal reclame van kinderen lachend, spelend met hun vader. Ik slik en glimlach bij de foto's van vaders en kleine kinderen verbonden door het leven. Ik slik en huil bij de foto's van mijn vader en ik, zijn grote kind gescheiden door de dood.…

optimisme lieve kind is waar je kracht en steun in vindt bij alles wat soms tegen zit heb je dat dan even niet stuur je je zelf met een kluitje in het riet hoop ik voor jou dat je dan heel snel merkt dat optimisme echt werkt wil ik je dit mee geven sta positief in het leven zonder stress angst en beven pas dàn kun je je grenzen verleggen…

een warme zondagmorgen, die vijfde juli draaitollen in bed, kussen opschudden, oprollen van de ene zij op de andere zweetdruppels op huid en in haren half acht, het alarm van de kat, Pino gaat luid miauwend af in de voorkamer aleer het gekrats aan de deur gaat beginnen spring ik mijn bed uit , richting keuken eten voor die harige schobbejak…

een warme zondagmorgen, die vijfde juli draaitollen in bed, kussen opschudden, oprollen van de ene zij op de andere zweetdruppels op huid en in haren half acht, het alarm van de kat, Pino gaat luid miauwend af in de voorkamer aleer het gekrats aan de deur gaat beginnen spring ik mijn bed uit , richting keuken eten voor die harige schobbejak…

De boerenzwaluwen teruggekomen van de donkere kant van de maan hun tri-riet, tri-riet, tri-riet, tri-riet knierpt de ochtend aan pierementen De koele wind komt door het raam vertelt van verre bliksem en regen schenk mezelf groene thee en kom mezelf weer in de spiegel tegen Een wenkbrauw trekt borstelig omhoog even later volgt de…

In je ogen zie ik woorden die je niet met mij kunt delen omdat je niet geloven wil dat horizonnen zullen veranderen je gezicht spreekt dat de dag gefaald heeft, weer begon met pijn er niet in zat wat ooit waarde nog kan hebben de taal van je lichaam sprak hier wil ik niet meer zijn het kan me niets meer schelen ik vraag je of je nog…

Betover mij verover mij Met de kleur van de sleur op je gezicht en een aanwezige schaduw dag en nacht lig ik naast je en denk betover mij verover mij maak mijn hoofd licht streel me lief en zacht je lijkt tevreden, maar dat is schone schijn aan het kloppen van je slapen zie ik dat je niet kunt slapen, er is iets stuk betover mij verover…

waar zijn zij de door weer en wind en hard labeur vereelte handen zo hard, zo zacht voor mijn kleine hand verweven in de jouwe geruststellend gevoel een baken in de immense mensenzee de vijandige wereld kon mij niets ik mis ze sinds lange tijd zij boden mij rust en bescherming…

jij bent mijn held door storm en regen, jij bent mijn redder uit mijn verleden, jij hebt mijn hart sneller laten kloppen en geeft mij een reden om te leven. je bent mijn held in de nacht, je geeft me je liefde en je warmte. de redder in de nacht, je schijnt je licht zo fel aan de hemel dat ik mijn weg weer kan vinden. jij bent mijn reddende…

Ook hier waren sterren in een koude nacht voorbodes van een Elfstedentocht Snurken en schurken eindelijk voorbij een warme douche wacht, nadat bokalen met vloeibaar goud zijn gevuld Wat de dag verder nog brengt hij kan niet meer stuk Hoe afwezigheid van slaapgeluid een nieuwe morgen vult Ik hoop dat jij nog slaapt het is hier zes uur drie…

Ik mis je omdat je me niet wilt begrijpen ik vergis me als ik zeg het moet nog rijpen ik had liever niet dat het begon ik vergeet je maar ook vergeten is begrijpen ik weet alleen niet hoe.…

lieve kind ik hou van jou laat mij toch niet zo staan in de kou dag en nacht denk ik aan jou omdat ik verdomme van je hou laat me nu leven met de man waar ik van hou die mij liefde geeft en ook nog eens zijn trouw. lieve ramona, mijn lieve kind, gun mij dit geluk dat ik nu eindelijk vind...…

voor mij in verdwazing maar iedereen verder leek te leven alleen jij was dood zo vaak liep ik huilend in jouw voetsporen terug stond voor jouw venster stil maar je wachtte er niet meer op mij je huis behoorde een ander nu rest een foto op het tafeltje toont jou nooit verder dan je warme glimlach maar toch is er dat knagende gemis…

Als het gemis te groot wordt schrijf ik je een brief, lang of kort met de bedoeling die eens te sturen te laten merken dat ook aan mij de tijd niet ongemerkt voorbijging maar voor de zekerheid leg ik hem op de stapel van één, twee, zeven Gelukkig bestaan er van ons twee geen foto's, voorzover ik weet wel de beelden in mijn hoofd de koude…

Hoewel het alweer een aantal jaren geleden is sta ik er élk jaar bij stil, want het is en blijft een gemis. Mijn Vader met zijn altijd gulle lach werd begraven op vijf december. Ja, juist op die dag. Mijn Vader, zoals een Vader hoorde te zijn. Hij hield zo van dit soort familie feesten. Iedereen bij elkaar.…

Lieflijk lachende oogjes Kosten een zee van tijd Te koppig om te denken Ik maak haar geen verwijt Het wachten slokt mij op Extase doet mij drinken Zullen onze monden één zijn? Liet ik het maar bezinken…

Het voelt raar "haar" zo te zien staan. Ze rommelt in kastjes ik laat haar begaan. Het voelt zo vreemd "zij" in "mijn" huis samen met "mijn" kinderen of ben ik abuis ? Het maakt me haast gek dat ik ben blijven proberen in m'n "rol" te blijven : "glimlachen en gevoel negeren" . Het doet zó'n pijn om daar "plaats…

Op het hoogste punt een bank hier rust men uit en laat de blik over de bomen gaan, vangt het blauw van een rivier, spiegel van de lucht De bladeren orakelen voort hun vorige voorspelling kwam slechts ten dele uit want de dames van het noodlot kwamen tussenbeide, naar hen luistert zelfs een god Men fluistert brokkelzinnen in…

Als ik het dan niet meer weet kom je in een droom en legt uit in woord en gebaar waarom het mis moest gaan waar het breekpunt lag dat al jaren eerder begon toen de barsten hielden we nog praatten met elkaar…

Drenkelingen zijn we die wanhopig over schemergrenzen reiken naar het licht dat werd geroofd uit ogen van een mens wiens zien zo lief had tevergeefs de dood heeft elke sprank gedoofd en laat ons achter in een leven zonder tastend zoals de horizon die voor zichzelf ongrijpbaar lijkt maar vaag een stormzee nog in het oneindig voert…

Wolken kondigen jouw terugkeer aan zuidenwind in de zeilen van de boten tegen de stroom in naar mij Herfst kwam, winter ging voorbij Jouw gewaden hangen te luchten vangen de lentegeuren uit de tuin waarin alleen jij mijn gedachten nog steeds gevangen houdt…

De esdoorn houdt in zijn wintertakken de wassende maan op haar plaats Een late gans vliegt door de nacht Het onvermoeibare water van de rivier draagt een boot naar de zee, die wacht Takken wijken, maan slaat op de vlucht…

kijk naar mij uit als de lichten doven 'k zou moeten zweven op de toppen van de wereld voel me meer eenzaam in deze menigte mits ik op mezelf ben wetende dat dit mijn plaats is ben ik liever thuis sommigen zeggen dat ik een ster zou zijn niet begrijpende wat dat betekent klinkt alsof ik iets mis ben ik niet wie zij denken dat ik…

Twee witte meeuwen liggen op je schoot Rein zonder verdriet Je gezicht is een aangeschoten vogel Die verdwijnt in het riet Zwervende in de nacht Waar ik op je wacht Maar dat weet je niet…