Alle inzendingen over gestopt

Praten is gestopt teruggebracht tot zinloze regels waartussen de waarheid zich verschuilt het wezen sluimert in doofstomme harten stil gekneveld en ontluisterd uit verschrompelende klieren verdween het vocht nee, haar ogen prikken allang niet meer…

Wees niet bang ik heb jouw hart in mijn hand jouw verstand heb ik verscholen het hoeft niet meer te dolen ik heb heel je lichaam in dat van mij gestopt je hebt het ver geschopt maar je mag nu rusten geef mij maar je hoed in mij zit je goed…

Op dinsdag kunt u mij hier voortaan lezen want Ko de Laat is met die job gestopt - die bofkont heeft het aardig ver geschopt.* Ik ben als plaatsvervanger aangewezen. Ik moet u, lezers, wel iets laten weten: mijn dichtniveau stijgt door úw jubelkreten ;-)…

is achter de bank gevallen grote handen haakten het los daarna werd het vergeten later wordt het opgevist de cups weer overvol gestopt van levenslust en liefde kan zij het helpen dat het de volgende dag alweer uit andere handen valt?…

Tja, vogelgriep, om daar wat aan te doen laat men het best die beestjes snel verdwijnen en dus ben ik acuut gestopt met lijnen en vreet me lens aan kip, fazant, kalkoen. Nu lees ik: ’t is al opgerukt tot Beieren! Dat wordt vanavond weer gebakken eieren ….…

Het vuur dat kunstig, over trappen door gangen dwalend, uiteindelijk met benen op de tafel met de sokken wordt gestopt. Cappuccino. …

Een agent vraagt (want vragen staat vrij): 'Waarom bent u niet eerder gestopt?' 'U bent zeer onbescheiden,' zegt zij, 'maar er is er maar één bij van mij.'…

Als dan ineens zijn hartje niet meer klopt, Dan is hij op zijn hoogtepunt gestopt.…

Ik telde mijn zegeningen en ergens halverwege raakte ik de tel al kwijt Ik telde mijn uitdagingen pas toen ik klaar was zag ik dapperheid De uitkomst was gigantisch Ik telde mijn aandeel en mijn vlijt Mijn zegeningen groeien Ik ben gestopt met tellen bij zoveel wijsheid…

Eindelijk kwam er witte rook uit de schoorsteen De schoorsteen van mijn 'rookige' avondleven Ik dorste het verslavende vuur Ik maakte al wat ik had aan tabak nat Ik had er meer dan tabak van Vooral van het kopen van zo’n pakje Vooral van de schrijnende verpakking Vooral van de stijgende kosten Ik brandt me er niet meer aan Ik brandt…

De trein was gestopt. Maar met het aankomen, was het haasten gestart. Hij had een taak, die zij hem toevertrouwde. In een plastic tas. Zij wist nog niet, wat ik daar zag: Dit was niet haar man. Misschien kon ze het voelen, toen haar ogen de mijne raakte in de bus die op tijd vertrok.…

Het leven van een snelsonnettendichter: Adepten, fans en vrouwen om je heen (Ik heb er minstens 3 aan elke teen), Het maakt het leven aangenaam en lichter. Nou geeft Arjan hem 's maandags van katoen, En hij weet nu wat poëzie kan doen.…

En blij zijn als ze iedere dag toch weer op je deur klopt dat ze nog niet is gestopt? Het beste er maar van maken en het enige wat dan nog resteert is hartzeer…

ik dropte schaduwen je fladderde er dwars doorheen boomde wortels groende bladeren en vond je toch weer heel alleen jij sprankelde in kleine zonnestralen lichtte leven warm op ik was wit in zwart aan het vertalen tot jij kleurde toen ben ik gestopt…

Gedachten zijn gestopt Zo stil in mij... Niet meer denken Het is stil... Het is stil... Zo stil... Hoeveel kun je hebben Zo stil in mij Dieptepunt gekomen Het is stil... Het is stil... Zo stil... De lange weg terug Zo stil in mij... Waar de stilte het wint De stilte het overwint... Het is nu zo stil in mij...…

Hij was pas laat gestopt met roken.…

Ik ben de lucht voor mijn ouders In een hoekje gestopt en vergeten Ik ben niks Ik, ík ben niemand nergens toe instaat Dan te huilen in mijn slaap Zie mij, kijk maar goed van voor, van achter Ik spring in het rond Maar daaronder... Koud en kil warmte ken ik niet want ik ben de lucht Die ik adem niet waard…

Want het jouwe is al 2 maanden geleden voor altijd gestopt.…

zag het schot gestopt stilstand ritselt in beweging de eerste witte vlag uit dood ontwaakt wat niet meer was de lach van overleving er zijn geen groene luisterrijke bomen wel gloort er hoop ebt langzaam angst uit boze dromen er zal weer vrede komen…

Waar in de strip Kick blijvend schopt en kopt, Is Dirk mooi op zijn hoogtepunt gestopt.…

ik heb het proces van vervlechten gestopt door onthechten rustig pluis ik mijn netwerk tot rafels zonder iets te vergruizen weet dat ieder contact nog bruist van emoties in bloot komend gevoel waar oppervlak lacht huist onderhuids nog altijd onzekerheid want ook vandaag sluit geen enkele toekomst definitief uit…

Hij had haar zien kijken en was gestopt omdat alles het nog deed: haar ogen, haar aandacht, haar zwijgen.…

Op de bodem van het bestaan De lichaamstaal die spreekt Zingend en jubelend De realiteit verbleekt Alleen nog maar willen dansen Op de toppen van genot In trance geraakt Gestopt Explosie van gevoel…

De zorgverzekeraar kampt met verlies, Er wordt ook economisch flink gekrompen, Je voelt het dus al aan met beide klompen, Het wachten was nog slechts op dit advies: Gestopt moet met voor “Pompe” uit te keren, En verder kunnen ze gewoon creperen.…

wilde pluisjes blazen naar de toekomst vragen maar ze bleven haken waren nog niet rijp genoeg om uit de bol te gaan laat nu mijn gedachten vrij ze moeten vliegen maar ik heb ze niet meer op een rij alles uitgeplozen gestopt in oude dozen maar kan ze niet meer kwijt laat het mij niet overkomen dat onvolgroeid gedachtengoed ik…

blauw strakt de hemel in noordoostenwind zie de rietkraag wuiven hoor schaatsen schuiven ruggen diep gebogen in gedogen tegenwind langs het wak waar je de vogels vindt ben gestopt heb mijn maal gedeeld zij waren met zo veel in samen overwinteren ben ik gegaan nog wakken zij in overleef…

het centrum van ons leven pompt bloed door ons lijf rond en rond door aderen van topje tot aan teen elke dag opnieuw werkt alles naar wens totdat het stopt met kloppen dan is ons hart gestopt dag noch uur kennen wij van onze laatste hartslag…

Nu je ademhaling is gestopt sluit ik jouw mooie ogen. De dood klopt aan en neemt je mee. Geeft mij de wanhoop, pijn en angst als bewijs van jouw ontvangst.…

Wat voelde het toch goed Het kon ook niet verkeerd Het leven is soms wreed En hard als je niets leert We waren zo verliefd Het klikte bij elkaar Als eenheid vreselijk hecht We pasten als een paar Ik snap dan niet Waarom het is uitgeraakt Dat uitgerekend jij Tussentijds bent afgehaakt Gestopt bent zonder mij Je was er zo dichtbij…

Langzaam aangelopen, snel weer weggegaan Nog één blik aangeworpen, nog één keer een laatste traan Nu ben je hier opgesloten, hier in mijn ziel, een eigen cel De tranen gestopt met vloeien maar de pijn die blijft nog wel Hoewel ik nu niet meer kan huilen, dit wil niet zeggen dat ik haar niet mis Ik kan je vertellen, ik kan je zweren…