Alle inzendingen over gewei

straat Soms een Beer tegen het lijf lopen Pas dan op voor zijn klauwende poot En haast je twee zalmen te kopen Mocht je onverhoopt het pad Van een losgeslagen Olifant kruisen Wees dan waakzaam voor zijn slurf Verschrik hem met wat witte muizen Mocht je geheel tegen de verwachting in Tussen een groep Elanden belanden Let dan scherp op hun gewei…

. _______________________________ SEPTEMBER SONG Ze heet Luna, Shika Sembei Hennegenderhert met Ankh-gewei Ze zei me, als we zouden kunnen Dan gaan we naar 't Meer van Genève Heen en terug in de tijd, nine eleven Woordloos samenzijn, contactmoment Morgenstemming in de jaren vijftig Willen weten wie we nou zijn In poëmen als…

roestbruine bladeren die vallen… Vreugdegevoel stemt zich door somberheid af doch de schoonheid is te zien in natuurlijke zin het jong gebloeide verliest het eerst ontsproten blad mulle aarde verstijft door de kou die wordt aangediend… Een zacht wit tapijt domineert over het vlakke land rijp in aanslag, kristalliseert het gras en knokige geweien…

Ik wens je fraaie bladeren die pronken met een rand, streelzacht en gaaf, soms speels gegolfd, soms scherp of diep getand en ed'le takken, majestueus en sterk als een gewei, dat,ongesnoeid, naar boven groeit, heel trots gracieus en vrij.…

maken zwarte sneeuw plooibaar, hier zou ik wel willen liggen mooier dan ‘n bosrand kan ze niet zijn een frulleke aan haar kleedje, sjarpe zo sprak ik met haar, kuste haar stillekes tranen in sneeuw glinsteren als diamant daar rijzen de dieren omhoog uit takken, klinkt de vlakte voor hen als een lied trots en groots, geweien…

1 in een roodbruine mantel met een melkvlek op de buik een staart in room gedoopt zo staart en rent en staat hij tussen veen en kleimoeras tussen bos en gras het log gewei als een kroon die zijn jaren verraadt zich plechtstatig vertakt zwellend in een basthuid hij schraapt de schilfers weg het kriebelt als oud zweet de lente plukt…

"Ik die bij sterren sliep en 't haar der ruimten droeg als zilveren gewei, en 't stuifmeel der planeten over de melkweg blies en in de maan gezeten langs 't grondeloze blauw der zomernachten voer, ik ben beroofd en leeg, mijn schepen zijn verbrand, mijn stem verloor haar gloed en vindt geen weerklank meer in 't dode firmament, niets dan…

Het hijgend hert, een springbok eerste klas hangt al een halve eeuw boven 't biljart met wijdvertakt gewei dat dreigend prijkt bij Jouke aan de zoldering, verstard Als elanden en hinden eender lot gesneven onder hagelvuur en schoten een damhert en een reebok die bezwijkt onder 't gewicht aan één muur in zijn kot Bij zomertaferelen…

me met dezelfde ogen aankijken ik huiver slechts alles is van glas schud wat leven in het stilstaande betraande zilveren, behoud je speel buiten als het windekind in de frisheid van je ogen het kleine het gave wonderlijke en spontane sprankel je vrij met het schuwe diertje in mij de vogels vliegen boven mijn hoofd en splitsen hun gewei…