Netgedichten

netgedicht (nr. 9.442):

hert vindt hinde

1

in een roodbruine mantel
met een melkvlek op de buik
een staart in room gedoopt

zo staart en rent en staat hij
tussen veen en kleimoeras
tussen bos en gras

het log gewei als een kroon
die zijn jaren verraadt
zich plechtstatig vertakt
zwellend in een basthuid

hij schraapt de schilfers weg
het kriebelt als oud zweet

de lente plukt zijn borst en kop kaler
de vacht vervliegt in vlokken

2

hij spaart zijn adem
in de oksel van een berg
daalt af in de vroege schemer

hij graast in een groen bekken
maalt knoppen en sprieten en scheuten
tot een prop voor zijn vier magen

de roedel van mannen verkruimelt

één hert snuift het spoor van de hinde
met bronstig vertoon spert hij de muil
en perst een brullerige snik uit de longen

de wolf loert al naar zijn tragere tred
de jager houdt zijn nek in het vizier
rasters en wegen weren hem

terwijl zij hem wenkt
hoort hij scharnieren knarsen
de hemelpoort staat op een kier