Alle inzendingen over geweld

Ze rijden wel op duivelse motoren En oefenen terreur uit in de straat, Maar dat ze dus verstokt zijn in het kwaad Zult u van mij niet lezen en niet horen. Ik kijk wel uit – maar stiekem denk ik wel: Hoe kwamen deze angels in de hel?…

"De eerste les die ik je nu ga leren", Zo sprak de oude Bush tegen zijn zoon, "Is dat je net als ik met machtsvertoon Zo af en toe Irak moet bombarderen. Zo'n bomtapijtje uit een vliegmachine Noem je gewoon een kwestie van routine."…

Uw naam wordt geschonden, Uw koninkrijk betast. Wormen volgen het spoor, gieren gillen om de resten, van de volgende held. Geef ons meer! Uw wil geschiede? Amen.…

De zwart-witte kat van de buren van onze buren is een ware plaag voor alles wat vliegt en fladdert. Het jagende beest roeit gestaag de merels in onze tuin uit, neemt tussendoor een spreeuw te grazen, bijt het winterkoninkje dood, zit genoeglijk, terwijl ik sta te razen. Getergd, gewapend met een vol glas water, laat ik de vierpotige furie…

Van jongs af leer je: neem geen snoepjes aan Wanneer een vals bebaarde manspersoon Of als een nicht geklede allochtoon Je iets wil geven laat je dat graag gaan Dus tegenwoordig schreeuwt de Wapenpiet Neem aan mijn lekkers hier, snel, of ik schiet!…

Aardse geesten vechten om geschillen en de macht Duizend mensen sterven door granaat en kogelregen Waken duizend engelen aan gene zijde Brengen vriend en vijand naar de overkant Zijn de dragers van het licht en vrede wonen in een hemels land Dictators knechten volk en natie lang Zijn bezeten van hun rijkdom heersen ijdel en meedogenloos…

Haar hand smoort droge snikken in smeken strekt de arm zich uit kreten sterven zonder geluid in de wanhoop van haar blikken Knikkend zoeken de knieën grond het lichaam buigt voor het geweld moe van het strijden en geveld door 'n schrijnende diepe wond Verzwakte handen weggekwijnd vangen nog even 't vol gewicht voordat ze in d'r neergang…

vuurwerk af het oude jaar afsluiten om het nieuwe in te gaan het is toch eigenlijk maf met tranen in onze ogen denken we aan alles wat is gebeurd vreugde, verdriet of heel bewogen om gestorvenen getreurd hoe dan ook tranen gelaten geschreeuwd en gehuild ontroerd door al dat haten waardoor de wereld wordt vervuild door het zinloos geweld…

Kan het niet vredig, dan met bot geweld, want macht is al wat er voor jou telt. Maar ooit komt een einde aan je droom, en druip je af, gebukt onder schroom, als een hond met de staart tussen de benen. En je grote mond ... is ineens verdwenen. Dan keert voor de hele wereld het tij, is men los van jou, eindelijk weer vrij.…

Telt u nog alle doden en gewonden? Ik weet niet zeker of ik het kan maken Te zeggen dat die bommen mij niet raken Het is te vaak en op te vreemde gronden Maar telkens als ik Boris iets hoor zingen Dan sta ik ongelofelijk op springen…

Meppen is mijn lust en mijn leven slaande hou ik me staande in dit onvolprezen land hier een tik daar een klap al is het enkel voor de grap ja, meppen is mijn lust en mijn leven Meppen doet de adrenaline stromen geweld als gewild artikel op de schaal mag het een ietsje meer zijn?…

Een verslagen gezicht werpt nieuw licht op een gestuurde hand die zwicht voor een vurig verleden ooit ontwricht Een moeder met geweekt gelaat smeekt voordat haar laatste traan breekt Liefde bleek anders dan 't eerst leek Dus zakte de troon van vader op zoon Een zorgelijke ziel met zwarte kroon onbewust gemaakt tot een perfecte kloon…

Het klooster lijkt zwijgzaam in vrede muren hangen oud de schouders krom zwaar vermoeid tegen elkaar gevleid hun vensters staren loodloos glas in tijd waar lijden tocht trekt door ‘t heiligdom bruine stenen; afbrokkelend verdwenen gevallen in dwang van eerder slechten het gedronken bloed versnelt ze tot gruis verlokken de wind, “breng…

Ik mag dat zootje kroost niet langer slaan, dat leidt in ons gezin tot complicaties: waar moet ik dán nog heen met mijn frustraties ? Zo is aan kinderen geen lol meer aan. Geen klappen meer met knoet of blote vuist ? Verdorie, daarom namen we ze juist !…

Wachtend op een trein die nooit meer komen zal sta ik op een verwoest perron met onder mij een gapend dal te staren naar wat eens de perronklok was de wereld is van god los geraakt komt er dan geen einde aan deze cirkel van geweld waarom heb ik in godsnaam geen heidehutje gekraakt in wat verschillen wij, wat men de mensheid pleegt te noemen…

Met oranje strik Mocht jarenlang genieten Van aanzien en bewondering Nederland Langzaam aan wordt duidelijk Dat dit eens zó mooie pakketje In een kort tijdsbestek Met wilde handen wordt opengescheurd Nederland Ik wil je zo graag weer terug In je mooie rood wit blauw verpakking Maar je eens zo mooie kleuren Zijn besmet geraakt met geweld…

Wie een pistool dat ook nog is geladen Verzendt naar iemand uit de politiek Is geestelijk natuurlijk ernstig ziek, Maar hij beperkt gelukkig wel de schade: Met ieder wapen dat zo wordt verstuurd Wordt nooit meer op een medemens gevuurd.…

Warm weerloos schelpenzand ligt maagdelijk te blinken laat zuigend water slinken op sereen verstild strand Het minnekozend gekabbel vertoeft nog in speelse rust warme korrels nat gekust in teder liefdesgeknabbel Als een plots vlagende bries wolken doet opzwellen de zon straf omknellen in grijs doorschijnend vlies Dan laat traag verdicht…

Ik moest wel blijven staan Want haar ogen hadden de mijne in hun greep Klampten zich vast, wanhopig op zoek naar steun en hoop Een oplossing of een uitweg Gevuld met de geschiedenis van miljoenen vrouwen duizenden jaren Ogen van ongeloof en niet-begrijpen waarom Kapotgeslagen vertrouwen Maar glanzend van kracht Huiverend wendde ik mijn hoofd…

Doe mij een dag vol avontuur en nat van 't water het dreigen van de zon als kwelling tussen buien ik wil verdwalen niet meer weten welk veenpakket ik nader welk eiland ik passeer ik wil de horizon vergeten dat daar beschaving is verziekt door bruut geweld gevolgd door stille tochten doe mij het zingen van het water van de staande…

Pijn verdriet Een rotgevoel Zijn of niet Maar met een doel Is de Schepper dat is de vraag Ja, hij troost ook vandaag…

Scherp flitst haar het duister voorbij achtervolgd door beelden, veel te sterk doordrongen van ordinair camerawerk. Slingerend, schokkend en hellend opzij Verlokkend is `t het grillige te snijden uit zwepende pijpen, verschoten leer ruw omsloten, vrijwel lijnend aan teer. Slikkend glijdt verweren naar lijden Een strijd uit slip te scheuren…

Zij kon zijn pokerface niet langer aanzien en speelde haar troef: harten, de vrouw Maar hij ontplofte en reageerde met schoppen, de boer…

Een frisse voorjaarsdag een boeket roze rozen op een marmeren graf. Afscheid van de broer die je had het kind dat je niet kon zijn het dorp van toen. Kerkhof en gracht Toren en schip Kind en onschuld Respectloos gescheiden in onachtzaamheid. Mettertijd komt verandering van kern.…

Je gaat verder zonder schaamte want jouw leven is volmaakt Als een herder zonder schapen voel ik me her en der geraakt Je zou me troosten als ik down was, de realisatie die komt nou pas en als ik jou was geef ik gauw gas, want vanavond neem ik wraak Schuil maar angstig in de schaduw van je zelfverziekte geest Bid maar, huil maar schat, en…

ik wil het kwaad niet kennen het bestaat niet alleen in holle vaten die meegalmen op golven van haat niet alleen in onbekenden die vliegtuigen in torens, messen en kogels in mensen boren niet alleen in gevaarlijke gekken op straat het bestaat ook achter mijn eigen ogen in de schaduwen van mijn gedachten ik wil het de rug toekeren…

Je ogen dicht En toch die beelden Diep gegroefd in het teerst van je ziel De geuren, de kleuren De schreeuwen, het bloed Al jarenlang probeer je te vergeten Je kunt wel weer lachen Met vreugde weer zingen Maar bij elke lach, bij elke klank denk je toch weer even terug…

De tijd kruipt aan haar pols voorbij zoals het stof klimt als ze kijkt een kantje mouw naar boven wijkt in antwoord op die vraag van mij Ik steel haar hand belet de tocht voordat retraite weer kuisen wikt een oogwenk wegens chaos tikt telt wimpers in verraden vocht Dan kleedt ze vlug satijnen trouw langs angstig geblindeerde ramen met…

De witte kist onzichtbaar door de bloemenpracht met linten beweegt zacht op eerbiedig zakkende touwen Haar schreeuwen worden niet gehoord maar smoren zich in doffe snikken die het leed niet willen stillen Weer voelt ze zijn mollige armpjes om haar nek en hoort zijn eerste woordje dat haar de eretitel mama verleende Gedwongen terug…

Ik zal je beschrijven oorlog mijn oorlog ik zal je schrijven je tekenen je mummificeren ik zal je vertalen met jou de oorlogswinstmakers verleiden de psychoten de psychopaten opdat je totaal wordt ik wil dat je mijn taal verlaat om een tekst te schrijven die vrij is van gruweldaden ------------------------------------------------- uit…