Netgedichten

netgedicht (nr. 6.455):

Coma

Scherp flitst haar het duister voorbij
achtervolgd door beelden, veel te sterk
doordrongen van ordinair camerawerk.
Slingerend, schokkend en hellend opzij

Verlokkend is `t het grillige te snijden
uit zwepende pijpen, verschoten leer
ruw omsloten, vrijwel lijnend aan teer.
Slikkend glijdt verweren naar lijden

Een strijd uit slip te scheuren klampt
zich vast in wind op verbeten gelaat
kwaad verzet ze haar heupen er tegen.

Dan verliest ze haar stuurse blik, geregen
met schreeuw vol afgrijzen, angst en haat.
Vlak voor ze eeuwig aan randen verlamt