Alle inzendingen over herfst OR dood OR oogst

breekbaar hangen diamanten in een wiegend spinnenweb roze nevelt zon zijn eerste licht op een gegist bestek de herfstdag warmt zijn vruchten langzaamaan tot rijp in oogsten worden de seizoenen van dit jaar afgesloten wat rest is rust en winterveiligheid het wortel bed is al gespreid…

wolken vlinders verschoten van kleur in de bloemenzee van hoogzomer nog hangt de warme geur in het herfstgeel van rijpend gewas pas als kou het donkerrood van de vruchten komt keuren verdwijnen vlinders langzaam en loom om in het zomerse weer te verschijnen…

zij wenken mij de oppers op het land getooid met gelig hooi en vertellen van voorbij nog kleurt een late zomerzon de vruchten van het land heb de eersteling al in de hand er is niets voorbij want lente zomert op de grote herfstschaal een rijke oogst voor allemaal…

ons een rijke oogst aan vruchten…

Gouden rijp hangt zwaar aan takken Kreunend onder gedragen last Als de oogst weer is geleverd En de zon verzwakt in glans Zullen de bladeren verkleuren Om te sterven in hun herfstdans Verstild gehouden de belofte Van na nachtelijk verwijlen Nieuwe dracht in zacht bekoren Waarin het nieuwe leven lacht…

als jij de bladeren rond laat vliegen strooi ik wat herfst in je haar een schuine zon straalt kale takken er hangt wat valse schaduw daar toch tippen vingers nu al naderende kou het zomerbruin kleurt zacht van wit naar blauw nog geuren laatste vruchten strak het blauw en droogt want onder herfstig loof wacht leven op de lenteluchten…

zal ik je oogsten voor de regen vlaagt en wind de bladeren verjaagt je kleurt nog zomers in de lage zon de late warmte doet je bloeien ieder straaltje is er één zij zullen jou uiteindelijk tot volle wasdom laten groeien je rijpt nog sneller dan ik dacht geurt zoeter dan de herfstnacht naar jou verlangen smaakt zo zacht verleidelijk…

we ontdekten de klavers telden de bladeren ieder apart we kwamen tot vier zagen ze bloeien zomerden samen in groeien en herfst oogstte de knolletjes fier het winters verval gaf rust en verademing maar weten dat geluk zal ontkiemen brengt lente al hier…

, de boer vergat te oogsten * Toelichting: Dag twaalf, de herfst begint te raken…

mandenvol oogst onder zomerse luchten bomen verzuchten hun takken vol vruchten kleuren de herfst nabij nog hooit het gras scheren zwaluwen in weergaloos vluchten omlaag voor de regen samen met muggen opent de morgen in rood zullen spinnen de webben belopen in druppels kristal zon weerkaatst overal dauw spant draden tussen takken…

zag de herfst in haar ogen oplichtend in de lage zon haar schouders licht gebogen vingers stram en krom de zachte stem vertelt verhalen van hoe het vroeger was stofjes dansen in verdwalen vandaag komt er niet aan te pas zij oogst herinnering in vorm en kleur maar haar winter staat al voor de deur…

ja ik kijk om naar de seizoenen een lente om te zoenen want jij was daar zomerden in wolken die ook het blauw bevolkten regenden in samenzijn de warmte was fijn oogstten herfst in alle kleuren jouw geuren vruchtten in hun rijpe komst ja ik kijk om heb het jaar genoten we winteren maar de jonge loten zijn al ontsproten…

Blad dwarrelt omlaag groen is veranderd in bruin eens dwarrel ik mee…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

jij streelt het land en zet de zee van bloemengeel naar eigen hand kleurt heuvels en valleien met je warme gloed en laat de einders trillen zont de huid van rood naar bruin en brengt pigmenten weer tot leven nog wachten vruchten op wat lange zomerdagen om in de herfst hun mooiste oogst te kunnen dragen…

zie de hoogste toppen waar lentegroen de zomer nog trotseert weet het gele bruin in onderlagen waar het vleugje herfst al is gepasseerd voel de draden van de spinnen die hun web bespringen voor een rijke oogst maar in het loof vind ik de kleur van zon ruik nog de prille geur waar alles mee begon…

Nog schraalt mijn oogst het onrijpe koren en staan schoven ongehuwd tegen de wind te leunen het kraken spreekt van ergernis in een tijd die nooit meer heelt, en zonden zonder bouwwerk als los zand zich ruwen in mijn stem nog spreek ik volle dagen en serveer mijn koele blik in ogen die me vragen waarom ik…

De Herfst is het lied van herinnering, Hij vlecht om uw voorhoofd de gele laurier, Hij strooit voor uw voeten de zoete vlier, Door uw ziel gaat een siddering, - Uw hart is een viool, De Herfst vaart zachtjes door de snaren - Verlaten kind, keer tot de mensen weer!…

De zon die blaast een lustige schalmei En stuurt haar lichte troep de wolken tegen De steigerende luchten schoon te vegen, - De witgebolde vijand schaart zijn rij. De wind pijpt op zijn doedelzak de zege, Bestormt de luchtkastele' aan alle zij En jaagt zijn koppels 't vlugge licht aan lij, - Het is één strijd, één tintelend bewegen. '…

in Krachten der natuur spelen met het water wind en zon De herfst nadert met wilde schreden zij sluit de oogst van zomer toe…

ik vang gedumpte zinnen die als protest in bomen en struiken zijn blijven hangen lente en zomer hebben geschreven maar zijn voor het oogsten door recensies neerbuigend weersproken weg uit een groeiend behagen omdat anderen hun bloei en succes niet konden verdragen in een laatste dans gaan wij kleuren herfsten ik hoop dat mijn…

mogen wij nog even herfsten de kleuren van voorbije zomer erven in rood en geel verblijven want het charmante bruin is al helaas van onze lijven met eikels en kastanjes weten we de oogst paddenstoelen kleuren zich nu op het mooist in zacht oktoberzonnen is er nog dat sprankje hoop maar als de echte winter komt kent ook de lente…

ik eigen blauw als basis voor helderheid en kou het donkere geeft diepte in mysterieus verdwijnen door het lichte sprankelt zon zijn magisch schijnen op pril groen en later schaduwrijk koel zomerloof dat herfst belooft in vrucht en kleur een volle rijke oogst groen en blauw daartussen parelt leven als schitterend gegeven…

niet ik bepaal de modekleuren maar laat de herfstgeuren dwalen in mijn geest rook de lente in een pril begin we zomerden en onweer past daar naadloos in de vezels drogen in het rijpen van de oogst maar in hoogpolig zijn gun ik de herfst haar eigen keus zo komen de tapijten met franjes spinrag op ons pad en iedere streek een…

ik buig stelen bloei bloemen tot een meervoud van boeket wil je winnen nadat ik lente als een korenbloem voor jou heb neergezet we zomerden in overdaad van zon het was jouw warmte waar alles mee begon we herfsten al kleuren weten koude zeer nabij maar oogsten zoveel mooie dromen dat de winter ongestoord kan komen…

, met een oogst te geven tevreden met dit leven, ondanks een zorgelijk bestaan.…

een zomer zonder herfst voor allebei…

Nu is weer een ander duren in de plooien van een tijd met vroege schemeruren en dakloze bomen in hun houterige pose ben ik weer gevangen in een vreemd verdriet om dat achterlaten van wie of wat ooit kwam of ging in vreemde traagheid sluit ik ramen en deuren de avond kijkt me aan met koolzwarte ogen ik moet met het donker de herfst weer…

Langzaamaan zie je meer tak, donker afstekend tegen de lucht De geur die de herfst ons brengt is er eentje van: geluk! Immers, de winter komt eraan, maar voor ‘t zover is moeten alle blaadjes vallen gaan, en da’s om de drommel niet mis!…