Alle inzendingen over hotelkamer Rhodos zee

De zee, de zee wie gaat er mee naar het land van de grijnzende zon? Ronden we de Kaap of varen we blind totdat we de Sirenen horen? Laten we koersen op de sterren Sirius lonkt 8,6 lichtjaren ver.…

Ik zie de zee en begin te dromen. Alsof een droom uit zal komen. Ik zwem in het water omhoog en omlaag, maar wat ik zie is nogal vaag. Plotseling doe ik mijn ogen open en zwem niet meer in de zee. Ik lig terug op mijn handdoek, maar ken nog steeds de droom.…

Zij viel in de diepte toen zij werd gebroken in duizenden stukjes bedroefd met een traan Haar laatste kwartiertje was nu aangebroken het zou haar niet lukken nog een keer te staan Een mannetje droef probeerde te schikken maar zou met zijn lach in haar ook vergaan Ze viel in de zee en stierf in snikken en met haar de zee die nooit…

op de grens van zee en land kust de zachtheid van het zand haar voeten die, waar golven naderen, ijlings vluchten verlangen doet haar wanhoop naar vervlogen dagen dat hij vochtige ogen kuste die de zilte zee steeds zullen voeden uit “Amor”…

laat mij in tinten van aarde en zee voorbij de honderd kleuren rusten in het grijs van de avondschemer en in het zwart van de nacht laat mij vanuit het tepelvormige midden draaiend en cirkelend in eenvoud mijzelf verhalen de zee is mijn oor en het zand - mijn zinnen al het andere gaat mij niet aan…

De velden, bossen, dorp en stad Zijn achter mij: de zee Is voor me en lokt en troost mij wat Van wat mij 't land misdeê. Zij ruist, zij lokt ; zij trekt, zij deint, Zij murmelt: mee, kom mee, En als uw voet op 't land u pijnt Wees dan een golf in zee.…

ziekte, rouw, de strijd om het bestaan hadden mij geraakt, maar niet getekend nu slaat volwassenheid mij in 't gezicht alleen de zee die werd verzilverd door de late middagzon die mij heel even liet geloven in een wereld zonder managers de zee blijft ruisen in mijn oren…

gespecialiseerd in het graven van tunnels die haar regelmatig op diverse hoogtepunten penetreert en haar ondeugend stevig door een hotelkamer duwt onder het motto: ik grijp je, ja ik en hij niet, bij jouw, jouwwww 'poessie!…

Op een hoge golf bedrijft hij zijn acrobatiek tot de zee het wint.…

Bij een zeeslag is de zee een geopend graf Altijd groot genoeg!…

schuimende golven windstoten beuken de zee onder de gordel…

het bloedende lijf van de avondzon verdrinkt in de koude zee…

Aarzelende zon en boven zee doorzichtig de rijstwafelmaan…

na springvloed en storm de schuimbekkende zee nog vol woede…

dit oudste eiland zo onstuimig als zijn zee heet als zijn vulkaan…

Het is met ogen net als met de zee aan de oppervlakte zie je de diepte niet…

Zij hebben wèl alle tijd van de wereld: de zon en de zee…

zij gaat aan land zonder hartstocht zonder omslag de zee vandaag…

stille zaterdag kil en koud en grommerig ook de zee…

met zee als oorsprong beroer ik mij als een vis in eeuwig water…

een zee vol water is nog geen garantie voor een bron van voedsel…

Scherend over zee bevalligheid in zwart-wit koningsalbatros.…

schuimbekkend de zee de wind maakt haar helemaal gek…

regelmatig ruist de zee vandaag hun namen uit in schelpengruis…

De hemel steenrood dat geel van een girasol maar koolzwart de zee…

ik aanschouw de zee met fijngeknepen ogen in het felle licht…

in de lente gaan de meeuwen terug naar zee waar zijn ze nu toch…

In de zee een mysterieuze spookverschijning.…

Een zalm zwemt van zee voor de paai naar een beekje tegen de stroom in.…

Zie de nachtvissers op zee, in de morgenzon de ochtend groeten.…