Alle inzendingen over hotelkamer Rhodos zee

Het spijt me als ik jou pijn heb gedaan je te lang liet wachten op niets het was teveel water voor de zee lief de wind kleurt de wolken en de zee gaat slapen laat mij wonen in jouw hart tot ergens ooit later…

uit brakke bron ontsprongen eeuwen opgezouten in klei gaf de zee mij deels weer vrij luister, leg mij aan uw schelp duizend woorden nam ik mee hoor, de schoonste hymnen als koralen uit het bloed der zee…

zee, prachtig groen ben jij het geruis van jouw golven is ritmisch net als muziek zand, elke korrel telt hoe klein ook op je eigen manier ben je groots zee en zand, beide steeds hand in hand…

kruipt de Stena-line langs de horizon terwijl de zon afscheid neemt van de dag door de zee te kussen een eenzame minnaar loopt langs de vloedlijn wiens voeten omarmd worden door de zee al is 't voor heel even…

uit de zee gekomen aan land afgezet je toen opgericht vol met te vervullen dromen voor een toekomst met een nieuw vergezicht toch altijd zal je gemoed onderhevig zijn aan dat van de zee voel je heel ver weg heel onbewust gedwee nog steeds haar eb en vloed…

in oude lagen van mijn ziel waar slechts scherven slapend rusten danst de grote grijze zee een trage trage wals in mijn hart de kleine catacombe golft een zee in heldere taal die op haar moeder wacht…

Het donkert vroeg maar bij de zee is altijd toegift van het licht…

De wind mindert maar de zee is nog vol woede…

[Haiku] hier wentelt het licht van de zee naar de haven om en om en om…

De zee weerspiegelt een kleur van herinnering met zonsondergang.…

In een storm op zee is een reddingsploeg bezig iemand te redden.…

hij is een eiland vastgehouden door zijn zee in het grijze licht…

Het museum heet Ministerie van de Zee -- Er is geen kust meer.…

leven Vanaf de eerste afdruk in het zand De zee neemt de geheimen weer mee Naar het uitwisbare van de golven…

met zich mee En de zee weer tot rust gekomen dromerig, lieflijk stromend badend in de zonnestralen is zij haar eigen vergezicht…

wonden slaan die ze niet kan slaan en tomeloze liefde dromend aan zee warmt zij zich aan het vuur dat altijd zal blijven branden…

trofeeën met zich mee En de zee weer tot rust gekomen dromerig, lieflijk stromend badend in de zonnestralen is zij haar eigen vergezicht.…

dus, als een gevederde vriend, in de trein, op naar de Middellandse Zee die ik een kind- erachtige zee voor kinderachtige mensen vind. Wat doen de tranen bij deze zoute zee?…

Je sprak, je zei: 'vertel het maar ik neem het voor je mee wil je juwelen wil je fruit of geurend zout uit verre zee?…

Een eilandje in de zee een kleine parel een jaarlijks gebeuren een knal in de stad een gefrustreerde gek een graag schietende een levend kerkhof een totale verslagenheid een onuitwisbaar verdriet een zee van bloemen een pandemonium van rouw een golfstroom aan tranen een zee vol tranen een oceaan vol tranen een verhoogde zeespiegel een…

bergen zijn mooi zegt hij en bossen en dalen en vreemde landen met woestijnen van droogte maar niets kan het halen zegt hij, bij de zee zij is woest en wild vurig en ontvankelijk en vooral altijd anders hij is de man van de zee die woont onder zijn huid zelfs wanneer hij over het mulle zand tegen een schrale wind opklimt staat hij…

We varen over zee, en ik vaar met je mee. Alleen in mijn gedachtegang.…

Door de pergola heen zie ik nog de bougainville zo lila bloeien je leek er mee vergroeid bijna in omarming de baai keek op de open zee vanavond dacht ik kleed ik je turkoois ik maak van je iets moois ik toon je weer het rimpelen van de zee…

Ze worden gedragen op golven van de westenwind en omarmd door de zee. Waar ik vind mijn rust als ik luister naar het lied van zee en wind.…

De zee zo mooi, maar haar geheimen zullen wij nooit leren kennen. Rust in vrede lieve surfers, als ik aan zee ben zal ik regelmatig aan jullie denken.…

water is er maar is er niet levensvocht eeuwig op zoek naar identiteit beweging maakt hoorbaar bevriezing hanteerbaar verdamping zichtbaar verdunning smaakbaar overal en nergens altijd onderweg water wonderbaarlijk onmisbaar…

Ik schrijf met zeewater lege, schreeuwerige gedichten meng inktblauwe gezichten die afdruipen in bleekwater ik neem geen genoegen met het krijsen van de zee wanneer het water lonkt tekenen zich witte dansers maar ik laat me niet vleugelen als een kostbare zilvermeeuw de zee zou een cadeau moeten zijn aanspoelend, warm en zoet zwemmen…

Een jonge vis in de zee der tijd Wordt door zijn moeder voorbereid Kan nog alles aan haar kwijt Een jonge vis, een zee van tijd Zwem maar, visje, ongebonden De angst voor pijn is te doorgronden Niemand zwemt altijd ongeschonden De zee van tijd heelt vele wonden Zijn blik, al wijzer dan zijn jaren, Ik zie hem naar zijn mama staren...…

De zee, de zee wie gaat er mee naar het land van de grijnzende zon? Ronden we de Kaap of varen we blind totdat we de Sirenen horen? Laten we koersen op de sterren Sirius lonkt 8,6 lichtjaren ver.…

Ik zie de zee en begin te dromen. Alsof een droom uit zal komen. Ik zwem in het water omhoog en omlaag, maar wat ik zie is nogal vaag. Plotseling doe ik mijn ogen open en zwem niet meer in de zee. Ik lig terug op mijn handdoek, maar ken nog steeds de droom.…