35 resultaten.
Lentegevoel.
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 721 het gevoel van
de lente komt
de winter gaat
het felle licht
over het water
de stroming schittert
kabbelende vogels
schreeuwende meeuwen
jengelende kinderen
prachtig die contrasten
ik loop en ik denk
ik kijk en ik voel
ik zie en ik ruik
ik hoor en luister
en bundel de energie
het ruisen van het riet
meerkoeten hobbelen
als drijvende…
Lotgenoot
netgedicht
3.2 met 8 stemmen 3.349 Het slot is geopend,
de waterval bevrijd.
Alle dijken gebroken,
...mijn boeien kwijt.
Mijn handen in de jouwe,
een begrijpend oor.
Jij beseft zo goed,
...wat ik toen verloor.
De trage overwinning,
zo moeizaam verdiend.
Ik zie weer toekomst,
bedankt,...lieve vriend.…
Lente
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 531 Lente in de lucht
Maakt mij zo bewust
Van gemiste gevoelens
Kijkend naar mijn verleden
De liefde die niet de laatste zal zijn
Ik herinner me de momenten met jou
Nu lijkt het zo nabij
Zo moeilijk te vergeten
De goede tijden die ik had
Jij waard mijn harte wens
Ik stopte jou oproepen
Verliet alles – bekeek de wereld
En begon een nieuw begin…
Nog even geduld.
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.746 Mijn mooiste gedicht
wordt morgen geboren
met alles erop en eraan
mijn mooiste gedicht
houdt zich schuil in mijn holte
het zwangert en heeft nog geen naam
het ademt maar weegt nog geen woorden
het trappelt maar vormt nog geen beeld
het gist
en doorkneedt onverwacht mijn gedachten
het klopt op de geur van mijn geest
het husselt de letters…
Gedachtentuin.
netgedicht
3.7 met 6 stemmen 2.605 Vandaag omdat mijn dochter jarig is
vandaag staan alle bloemen
in mijn gedachtentuin in bloei
Met rustig groen gebladerte omluikt
ervaar ik hoe fijn het ruikt
met al die geuren
en bekijk ik vele kleuren
die ik anders niet zo vaak meer zie
Het geel van hoop
het rood van passie en betoog
het paars van geestelijke inspiratie
en alle te bedenken…
De roos.
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 738 De ogen die het hart zich heeft gekozen.
Zijn zorgeloos en diep en donker als de rozen.
En 's morgens als de nacht hen heeft bemind.
Vochtig en wild, als rozen in de wind.
Vochtig en bleek, als roze na de regen.
Is het gelaat dat om hen heeft gezwegen.
En huiverend in de morgenwind.
Droefenis naast zich op de peluw vindt.…
Openheid
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 485 geen tijd nu voor zwijgen
bespreek en ontgin
de mensheid gedijt slechts
bij een woord met een zin
geen tijd nu voor sluiten
ontgrendel je deur
de gang die dan volgt
is veel lichter van kleur
geen tijd nu voor twijfel
volhard in geloof:
de wereld geneest niet
bij blind zijn, of doof…
De Mercator.
netgedicht
1.8 met 5 stemmen 8.687 Voorstuwende kracht van de wind
laat je dansen op de golven van het water
je steven klieft de weerstand van het diep
ranke masten als een houvast
de zeilen bol op volle kracht
de trots van hen die jou bevaren
rechtsaan voortbewegend naar je doel
vastbesloten zoekend naar een haven
meer je aan in rust met kalm gemoed…
Zonder woord.
netgedicht
1.3 met 3 stemmen 561 Nauwelijks zichtbaar onheilspellend
net begonnen hemeltocht
Grijs vaal rood en onmiskenbaar
langzaam rijzend van de horizon
Onbestemd nog dwalend
droom ik jou al tegemoet
Zacht oranje avondlicht…
Het leven.
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 461 Waar je me ook ziet
In deze, of andere gedaante
Een dier als een pantser
Een plant als een steen
Ik ben de wil.
In het noordelijkste dorp op aarde
In het graf van een stad
De gerafelde brand van de woestijnen
Waar niemand kan leven besta ik
En besta ik alleen
Mijn voedsel maak ik uit niets
Water uit marmer, vuur uit een rots
Gebrand,…
Vergankelijk
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 453 Je ogen smelten in hun duister licht.
Je koude haar is een doorwaadbaar weefsel.
En op je nauwelijkse lippen ligt
De oude dauwglans van je lauwe speeksel.
Je siddert en uit trillingen bestaat
Je naakte slaap. Bijna alsof je luistert
Of aan mijn niemands mond een kus ontstaat
En ik mijn adem in jou adem fluister.
Of huiver met mijn lippen…
Het kind in mij
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 507 Nog zoek ik naar de onschuld in mij
toen ik nog was een kind
Vergeefs, want zelfs op de bodem van mijn ziel
is er niets meer, wat mij nog aan mijn kind zijn bindt
Soms dartelt nog het kind in mij,
het speelt, lacht en het huilt
ik was in mijn kind zijn nog vrij
In de slaap moegespeeld en levensvrij
dan gaf ik mijn dromen ruim baan,
luchtkastelen…
Voor Dustin
netgedicht
4.9 met 7 stemmen 3.116 Ik streelde met woorden je huid.
Mijn woorden, heel losjes
toverden blosjes
op het zachtst van je wangen.
Ik vertelde in zinnen
hoe diep en teder
ik jouw wilde beminnen,
jouw begrijpen en meer.
Ik schreef wat je voelde.
Je lachte en bloosde
omdat ik wist wat je
met je geluidjes bedoelde.
Zo dichtbij, ik en jij.
Zo eerlijk en open,…
Mijn idool.
netgedicht
3.8 met 6 stemmen 1.661 Niet lachen, maar
Ik heb een heus idool,
Dat klinkt op mijn
Leeftijd als een viool,
Maar ik kan haar
charme niet weerstaan,
mijn gevoel voor haar
is als een orkaan,
‘k zou het liefst bij
mijn idool willen leven,
haar vooral mijn
oprechte liefde geven,
dan zou ik niet van
haar zijde wijken,
mijn idool is met
niemand te vergelijken…
Utopia.
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 460 Ik ben niet in Utopia geboren,
De tuin van Eden heb ik nooit gezien.
Ik draag geen gouden ringen in mijn oren
En weet niet goed waarvoor ik precies dien.
Ik heb geloof ik, niets dan veel gebreken.
Daarbij een vrouw en af en toe een kind,
Gedeeltelijk door al die paterspreken,
Maar ook omdat ik grutjes prettig vind.
Het leven kan me niet…
Klein wezentje
netgedicht
4.1 met 22 stemmen 3.969 Lief, klein, nieuw wezentje,
daar ben je eindelijk dan!
Er is lang op jouw gewacht,
maar daar weet jij niets van...
Je ligt daar in je nieuwe wieg
zo zalig pril te zijn.
Zo klein en zo afhankelijk,
zo puur nog en zo rein...
Lief, klein, nieuw wezentje,
er wordt voor jou gezorgd!
Dus geniet maar van je baby-zijn
en wees nog niet bezorgd…
Ik hou van u
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 521 In de haven, op de steiger, staat ze,
Tegen een boot geleund, achteloos.
Met haar teen duwt ze mos aan de kant,
Zo volmaakt, uitgestald.
Ze kijkt een beetje scheel,
Verleidelijk onderuit.
Haar ogen, ontploft in kleuren
Waarin ik fragmentarisch uitdein
In haar heelallen, hoe verder, hoe kouder,
Tot ik in het zwart verdwijn,
Implosief in haar…
Mijn vagebonden.
netgedicht
2.8 met 13 stemmen 3.245 Als ik eventjes ben weggeweest
en ik kom dan weer naar huis,
dan lijkt het wel een heel groot feest,
en denk ik: ik ben weer thuis!
Er wordt geknuffeld en gelikt,
de één geeft mij een poot,
de ander 'óf het mij nu schikt',
die kruipt op mijn schoot.
Ze voelen altijd met mij mee,
in vreugde en verdriet.
Ze geven liefde, zijn tevree…
Afscheid van haar
netgedicht
4.1 met 7 stemmen 1.197 Zwijgend sta ik stil
op de plek waar het lawaai verstomt.
En luister
naar het stil gefluister
van de wind door 't dorre blad.
Als stil gebed mompel ik slechts wat.
Op het zachte verre ruisen van de zee
drijven dan al mijn gedachten mee.
Ik ruik haar geur en proef haar zout.
Op deze plek waar bijna niemand komt
voldoe ik aan haar laatste…
Mijn eerste adem.(voor Lore)
netgedicht
4.4 met 7 stemmen 2.923 Ik wentel in water
Zo warm om me heen
Een veilige wereld
Voor mij heel alleen
Dan duwen plots krachten
Mijn lijfje er uit
Wat mij staat te wachten
Is kou op mijn huid
Een stem: ’t is een meisje!
Mijn borst zuigt zich bol
Dan slaak ik een krijsje
En adem me vol
Ik glibber en bibber
Want fris is de lucht
Maar warm in mijn hemdje…
Gewoontjes
hartenkreet
3.2 met 22 stemmen 4.677 Ik heb ze reeds jong geschreven, mijn verzen,
Voordat ik wist een dichter te zijn,
Als vuurwerk spattend, vonkend en vol leven,
Bruisend als een fontein,
En die als kleine duivels binnendrongen
In 't rijk dat vol van droom en wierook was,
Mijn verzen, die de dood, de jeugd bezongen,
- En niemand die ze las! -
Die op bestofte winkelplanken…
Pistache
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 885 Pistache, met diep bedroefde stem
Zeg ik voor u een requiem.
Gij ligt daar levenloos en koud,
En ’t ergste, Gij waart niet in fout.
Volgens het laatste reglement
(aan u en mij zo wel bekend)
Kan ieder uw goed recht bewijzen,
Want gij liep tussen de punaisen.
Gij hebt alleen maar uw instinct,
Geen katoog dat s’avonds blinkt,
En evenmin…
Troost.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 641 Dag mensje, al ken ik je niet
Weet niets van wat er speelt in je hoofd.
Het is mogelijk een wirwar in je denken
Zoekend naar een evenwicht
Zwevend gevoel: tussen zalig en gebroken
Dan zeg je, mensje: "waarom?".
Nu pijn, dan weer vreugd
Soms echt euforie
Van een dip tot diep dal
Tot diep in een kloof,
Een gevoel dat er nooit mocht zijn
Dan…
Honing en Zwavel.
netgedicht
3.9 met 7 stemmen 717 Het gebulder klinkt als vertraagd geblaf in de boomgaard.
Dan is er geen geluid meer, even, daareven nog metalen hakken
De smaak van ijzer uit haar lijf
Op de lentebloemen die zij had klaargezet om op het erf te planten.
Hij kijkt niet om en veegt zijn handen aan de muur,
De warme witte kalk haar gruwel uit zijn vingers zuigt.
Hij schopt naar…
WATERBALLET.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 436 Golven met schuimkoppen op de toppen
rollen speels het strand op
en leggen een schelpentapijt
in een kleurig patroon op het zand
Dan jaagd de wind de golven op
en het donderend geraas
van het aanstormende water
doorbreekt de sirene stilte
Dreigend verovert de zee het land
met een niets ontziende kracht
neemt de zee als overwinnaar
vele…
VERGEZICHTEN.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 244 Ik laat de eenzaamheid voor wat het is
Er valt niets meer uit te halen
Zucht van opluchting bij gebrek aan gemis
Het valt nauwelijks te vertalen
Nog steeds in diepe gedachten gezonken
Maar de sleur is er zeker uit
Was te lang naar ongeluk aan het lonken
Nu sta ik op en verdeel de buit
Niet langer is regen mijn zonneschijn
Of de stad vol…
Kreatie.
netgedicht
3.8 met 4 stemmen 2.640 Als ik s’avonds in de lucht hang
En verguld in de verte verdwijn
Mijn kleur laat ik achter
Als een bloedspoor op alles
Ik heb dit eerder gedaan
Zo heb ik de ogen gemaakt
Waarmee jij me nu zien kunt
En het water waarin jij bent geboren
Een vis van een ding, zonder armen en benen
Tot de ochtend waarop je aan land kroop
Waar de natuur voor…
Meedogenloos
hartenkreet
3.8 met 4 stemmen 2.184 Vaarwel, mijn lief. Ik wens je geen geluk.
Zoiets klinkt dom, bij hen die het reeds menen.
Gij hebt u goed verkocht. Maakt u niet druk
Over de rest: want alle mensen wenen.
Uw huis was klein, maar ge hebt het vergroot.
De bron van het fortuin heet niet te stelpen.
Uw roem wordt groot en duurt wel tot de dood.
Uw ziel is klein. Ik kan het niet…
De keuze
hartenkreet
3.3 met 23 stemmen 5.734 Als de waarde van mijn woorden
tot het nulpunt is gezakt
en de hoogte van de vriendschap
door de tijd is afgevlakt
is het tijd om te vergeten
dat mijn naam jou nog iets zegt
en dat ik ooit zal weten
waar de oorzaak wordt gelegd
Als het verdriet om een verleden
tot verbittering heeft geleid
en het zaad van haat gevoelens
opgroeit tot zinloze…
In Gedachten.
netgedicht
4.5 met 4 stemmen 510 Vraag me niets,
Als je me naar de nacht ziet staren
Mijn armen om mezelf geslagen
Wiegend in een zee van pijn
Wiens golven niet te breken zijn
Maar telkens nieuwe vloed aandragen.
Vraag me niets
Als ik worstel met woeste baren
Stuurloos zoek naar kalme stromen
Blind navigerend op het vertrouwen
Dat ik de haven zal aanschouwen
Wanneer de…