Alle inzendingen van Vogh

het gevoel van de lente komt de winter gaat het felle licht over het water de stroming schittert kabbelende vogels schreeuwende meeuwen jengelende kinderen prachtig die contrasten ik loop en ik denk ik kijk en ik voel ik zie en ik ruik ik hoor en luister en bundel de energie het ruisen van het riet meerkoeten hobbelen als drijvende…

Het slot is geopend, de waterval bevrijd. Alle dijken gebroken, ...mijn boeien kwijt. Mijn handen in de jouwe, een begrijpend oor. Jij beseft zo goed, ...wat ik toen verloor. De trage overwinning, zo moeizaam verdiend. Ik zie weer toekomst, bedankt,...lieve vriend.…

Lente in de lucht Maakt mij zo bewust Van gemiste gevoelens Kijkend naar mijn verleden De liefde die niet de laatste zal zijn Ik herinner me de momenten met jou Nu lijkt het zo nabij Zo moeilijk te vergeten De goede tijden die ik had Jij waard mijn harte wens Ik stopte jou oproepen Verliet alles – bekeek de wereld En begon een nieuw begin…

Mijn mooiste gedicht wordt morgen geboren met alles erop en eraan mijn mooiste gedicht houdt zich schuil in mijn holte het zwangert en heeft nog geen naam het ademt maar weegt nog geen woorden het trappelt maar vormt nog geen beeld het gist en doorkneedt onverwacht mijn gedachten het klopt op de geur van mijn geest het husselt de letters…

Vandaag omdat mijn dochter jarig is vandaag staan alle bloemen in mijn gedachtentuin in bloei Met rustig groen gebladerte omluikt ervaar ik hoe fijn het ruikt met al die geuren en bekijk ik vele kleuren die ik anders niet zo vaak meer zie Het geel van hoop het rood van passie en betoog het paars van geestelijke inspiratie en alle te bedenken…

De ogen die het hart zich heeft gekozen. Zijn zorgeloos en diep en donker als de rozen. En 's morgens als de nacht hen heeft bemind. Vochtig en wild, als rozen in de wind. Vochtig en bleek, als roze na de regen. Is het gelaat dat om hen heeft gezwegen. En huiverend in de morgenwind. Droefenis naast zich op de peluw vindt.…

geen tijd nu voor zwijgen bespreek en ontgin de mensheid gedijt slechts bij een woord met een zin geen tijd nu voor sluiten ontgrendel je deur de gang die dan volgt is veel lichter van kleur geen tijd nu voor twijfel volhard in geloof: de wereld geneest niet bij blind zijn, of doof…

Voorstuwende kracht van de wind laat je dansen op de golven van het water je steven klieft de weerstand van het diep ranke masten als een houvast de zeilen bol op volle kracht de trots van hen die jou bevaren rechtsaan voortbewegend naar je doel vastbesloten zoekend naar een haven meer je aan in rust met kalm gemoed…

Nauwelijks zichtbaar onheilspellend net begonnen hemeltocht Grijs vaal rood en onmiskenbaar langzaam rijzend van de horizon Onbestemd nog dwalend droom ik jou al tegemoet Zacht oranje avondlicht…

Waar je me ook ziet In deze, of andere gedaante Een dier als een pantser Een plant als een steen Ik ben de wil. In het noordelijkste dorp op aarde In het graf van een stad De gerafelde brand van de woestijnen Waar niemand kan leven besta ik En besta ik alleen Mijn voedsel maak ik uit niets Water uit marmer, vuur uit een rots Gebrand,…

Je ogen smelten in hun duister licht. Je koude haar is een doorwaadbaar weefsel. En op je nauwelijkse lippen ligt De oude dauwglans van je lauwe speeksel. Je siddert en uit trillingen bestaat Je naakte slaap. Bijna alsof je luistert Of aan mijn niemands mond een kus ontstaat En ik mijn adem in jou adem fluister. Of huiver met mijn lippen…

Nog zoek ik naar de onschuld in mij toen ik nog was een kind Vergeefs, want zelfs op de bodem van mijn ziel is er niets meer, wat mij nog aan mijn kind zijn bindt Soms dartelt nog het kind in mij, het speelt, lacht en het huilt ik was in mijn kind zijn nog vrij In de slaap moegespeeld en levensvrij dan gaf ik mijn dromen ruim baan, luchtkastelen…

Ik streelde met woorden je huid. Mijn woorden, heel losjes toverden blosjes op het zachtst van je wangen. Ik vertelde in zinnen hoe diep en teder ik jouw wilde beminnen, jouw begrijpen en meer. Ik schreef wat je voelde. Je lachte en bloosde omdat ik wist wat je met je geluidjes bedoelde. Zo dichtbij, ik en jij. Zo eerlijk en open,…

Niet lachen, maar Ik heb een heus idool, Dat klinkt op mijn Leeftijd als een viool, Maar ik kan haar charme niet weerstaan, mijn gevoel voor haar is als een orkaan, ‘k zou het liefst bij mijn idool willen leven, haar vooral mijn oprechte liefde geven, dan zou ik niet van haar zijde wijken, mijn idool is met niemand te vergelijken…

Ik ben niet in Utopia geboren, De tuin van Eden heb ik nooit gezien. Ik draag geen gouden ringen in mijn oren En weet niet goed waarvoor ik precies dien. Ik heb geloof ik, niets dan veel gebreken. Daarbij een vrouw en af en toe een kind, Gedeeltelijk door al die paterspreken, Maar ook omdat ik grutjes prettig vind. Het leven kan me niet…

Lief, klein, nieuw wezentje, daar ben je eindelijk dan! Er is lang op jouw gewacht, maar daar weet jij niets van... Je ligt daar in je nieuwe wieg zo zalig pril te zijn. Zo klein en zo afhankelijk, zo puur nog en zo rein... Lief, klein, nieuw wezentje, er wordt voor jou gezorgd! Dus geniet maar van je baby-zijn en wees nog niet bezorgd…

In de haven, op de steiger, staat ze, Tegen een boot geleund, achteloos. Met haar teen duwt ze mos aan de kant, Zo volmaakt, uitgestald. Ze kijkt een beetje scheel, Verleidelijk onderuit. Haar ogen, ontploft in kleuren Waarin ik fragmentarisch uitdein In haar heelallen, hoe verder, hoe kouder, Tot ik in het zwart verdwijn, Implosief in haar…

Als ik eventjes ben weggeweest en ik kom dan weer naar huis, dan lijkt het wel een heel groot feest, en denk ik: ik ben weer thuis! Er wordt geknuffeld en gelikt, de één geeft mij een poot, de ander 'óf het mij nu schikt', die kruipt op mijn schoot. Ze voelen altijd met mij mee, in vreugde en verdriet. Ze geven liefde, zijn tevree…

Zwijgend sta ik stil op de plek waar het lawaai verstomt. En luister naar het stil gefluister van de wind door 't dorre blad. Als stil gebed mompel ik slechts wat. Op het zachte verre ruisen van de zee drijven dan al mijn gedachten mee. Ik ruik haar geur en proef haar zout. Op deze plek waar bijna niemand komt voldoe ik aan haar laatste…

Ik wentel in water Zo warm om me heen Een veilige wereld Voor mij heel alleen Dan duwen plots krachten Mijn lijfje er uit Wat mij staat te wachten Is kou op mijn huid Een stem: ’t is een meisje! Mijn borst zuigt zich bol Dan slaak ik een krijsje En adem me vol Ik glibber en bibber Want fris is de lucht Maar warm in mijn hemdje…

Ik heb ze reeds jong geschreven, mijn verzen, Voordat ik wist een dichter te zijn, Als vuurwerk spattend, vonkend en vol leven, Bruisend als een fontein, En die als kleine duivels binnendrongen In 't rijk dat vol van droom en wierook was, Mijn verzen, die de dood, de jeugd bezongen, - En niemand die ze las! - Die op bestofte winkelplanken…

Pistache, met diep bedroefde stem Zeg ik voor u een requiem. Gij ligt daar levenloos en koud, En ’t ergste, Gij waart niet in fout. Volgens het laatste reglement (aan u en mij zo wel bekend) Kan ieder uw goed recht bewijzen, Want gij liep tussen de punaisen. Gij hebt alleen maar uw instinct, Geen katoog dat s’avonds blinkt, En evenmin…

Dag mensje, al ken ik je niet Weet niets van wat er speelt in je hoofd. Het is mogelijk een wirwar in je denken Zoekend naar een evenwicht Zwevend gevoel: tussen zalig en gebroken Dan zeg je, mensje: "waarom?". Nu pijn, dan weer vreugd Soms echt euforie Van een dip tot diep dal Tot diep in een kloof, Een gevoel dat er nooit mocht zijn Dan…

Het gebulder klinkt als vertraagd geblaf in de boomgaard. Dan is er geen geluid meer, even, daareven nog metalen hakken De smaak van ijzer uit haar lijf Op de lentebloemen die zij had klaargezet om op het erf te planten. Hij kijkt niet om en veegt zijn handen aan de muur, De warme witte kalk haar gruwel uit zijn vingers zuigt. Hij schopt naar…

Golven met schuimkoppen op de toppen rollen speels het strand op en leggen een schelpentapijt in een kleurig patroon op het zand Dan jaagd de wind de golven op en het donderend geraas van het aanstormende water doorbreekt de sirene stilte Dreigend verovert de zee het land met een niets ontziende kracht neemt de zee als overwinnaar vele…

Ik laat de eenzaamheid voor wat het is Er valt niets meer uit te halen Zucht van opluchting bij gebrek aan gemis Het valt nauwelijks te vertalen Nog steeds in diepe gedachten gezonken Maar de sleur is er zeker uit Was te lang naar ongeluk aan het lonken Nu sta ik op en verdeel de buit Niet langer is regen mijn zonneschijn Of de stad vol…

Als ik s’avonds in de lucht hang En verguld in de verte verdwijn Mijn kleur laat ik achter Als een bloedspoor op alles Ik heb dit eerder gedaan Zo heb ik de ogen gemaakt Waarmee jij me nu zien kunt En het water waarin jij bent geboren Een vis van een ding, zonder armen en benen Tot de ochtend waarop je aan land kroop Waar de natuur voor…

Vaarwel, mijn lief. Ik wens je geen geluk. Zoiets klinkt dom, bij hen die het reeds menen. Gij hebt u goed verkocht. Maakt u niet druk Over de rest: want alle mensen wenen. Uw huis was klein, maar ge hebt het vergroot. De bron van het fortuin heet niet te stelpen. Uw roem wordt groot en duurt wel tot de dood. Uw ziel is klein. Ik kan het niet…

Als de waarde van mijn woorden tot het nulpunt is gezakt en de hoogte van de vriendschap door de tijd is afgevlakt is het tijd om te vergeten dat mijn naam jou nog iets zegt en dat ik ooit zal weten waar de oorzaak wordt gelegd Als het verdriet om een verleden tot verbittering heeft geleid en het zaad van haat gevoelens opgroeit tot zinloze…

Vraag me niets, Als je me naar de nacht ziet staren Mijn armen om mezelf geslagen Wiegend in een zee van pijn Wiens golven niet te breken zijn Maar telkens nieuwe vloed aandragen. Vraag me niets Als ik worstel met woeste baren Stuurloos zoek naar kalme stromen Blind navigerend op het vertrouwen Dat ik de haven zal aanschouwen Wanneer de…