Netgedichten

netgedicht (nr. 10.075):

Mijn vagebonden.

Als ik eventjes ben weggeweest
en ik kom dan weer naar huis,
dan lijkt het wel een heel groot feest,
en denk ik: ik ben weer thuis!
Er wordt geknuffeld en gelikt,
de één geeft mij een poot,
de ander 'óf het mij nu schikt',
die kruipt op mijn schoot.
Ze voelen altijd met mij mee,
in vreugde en verdriet.
Ze geven liefde, zijn tevree,
al wat ik hen ook bied.
Wat geeft mij zoveel vreugde en hoop?
Het zijn twee vagebonden,
ze zijn voor geen miljoen te koop,
m'n lieve, kleine, trouwe honden.