inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 9.782):

In Gedachten.

Vraag me niets,
Als je me naar de nacht ziet staren
Mijn armen om mezelf geslagen
Wiegend in een zee van pijn
Wiens golven niet te breken zijn
Maar telkens nieuwe vloed aandragen.

Vraag me niets
Als ik worstel met woeste baren
Stuurloos zoek naar kalme stromen
Blind navigerend op het vertrouwen
Dat ik de haven zal aanschouwen
Wanneer de zon is opgekomen.

Vraag me niets
Als regen wimpers zwaar bedauwt
En lede ogen in duisternis verzinken
Waar schrijnende beelden hen kastijden
Laat me mijn eigen stormen bestrijden
Maar behoed me voor het verdrinken
Door stil te zeggen dat je van me houdt.

Schrijver: Vogh, 5 februari 2006


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 501

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Titia Lodewegen
Datum:
6 februari 2006
Email:
lodenwegenhetnet.nl
Dit gedicht is zo onmetelijk mooi, dieper dan de diepste zee, weider dan de weidste horizon. Opgeslagen in m,n ziel. Geweldig!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)