Netgedichten

netgedicht (nr. 9.869):

In Gedachten.

Vraag me niets,
Als je me naar de nacht ziet staren
Mijn armen om mezelf geslagen
Wiegend in een zee van pijn
Wiens golven niet te breken zijn
Maar telkens nieuwe vloed aandragen.

Vraag me niets
Als ik worstel met woeste baren
Stuurloos zoek naar kalme stromen
Blind navigerend op het vertrouwen
Dat ik de haven zal aanschouwen
Wanneer de zon is opgekomen.

Vraag me niets
Als regen wimpers zwaar bedauwt
En lede ogen in duisternis verzinken
Waar schrijnende beelden hen kastijden
Laat me mijn eigen stormen bestrijden
Maar behoed me voor het verdrinken
Door stil te zeggen dat je van me houdt.