Alle inzendingen over ik rest

nogal stug groette maar al snel waren er de verhalen over vrouwen, verleden pijn die zijn geschiedenis vertaalden toen ik naast hem zat en hem verder bracht dan hij zijn wilde Wilde nachten verbeelde ik en luisterend naar fouten die ik nooit moest begaan waren we zestig jaar verder in dertig minuten en drie kilometer voor ons afscheid restte…

Kartonnen dozen, Gestapeld tegen mijn muur Één vlammetje voldoende voor een hemelreikend vuur Geelblauwe vlammen kropen stil omhoog Glimlachend keek ik naar hoe het staal verboog Zwart rode resten, vallend om mij heen Mijn glimlach is verdwenen omdat ik zachtjes ween Het skelet slechts bleef overeind, mijn wereld is verlaten Waar…

Woorden van troost zijn niet te bedenken Ieder afscheid komt onverwacht Je wilt het tegenhouden en afwenden Maar het is niet in onze macht Geen woord kan het gevoel van verdriet omvatten Alle cliché’s ten spijt Een mens verliest uiteindelijk al zijn schatten Wat rest is een eeuwig obstakel wat ons scheidt Het verdriet, de pijn voelt onwerkelijk…

Beton stort zich neer ijzer buigt en verdraait vormen keren zich tegen je wereldwijd verdwijnt in het niets kolommen staan verbeten recht resten van verdorven generaties uitgeproduceerde verwanten wachtend op een reis in het niets opgegraven toont alles zich in realiteit van de wording niet hier alleen, ook ginds samengaan in een episode…

Mijn lever, mijn milt hebben zich volgezogen met veel teveel bloed Ongeneeslijk po- sitief, waagt hij te betwij- felen of hij sterft Tijd zal mij leren wie uiteind'lijk de tango met mij zal dansen Tot die tijd pluk ik de jaren die mij resten samen met mijn lief 'k Laat mij pas kennen als mijn lach écht gaat huilen 't Noodlot nabij…

Dromen Als in mijn dromen Denk ik aan schaduwen Die als silhouetten groter worden en weer vergaan Denk ik aan blauwe luchten achter de horizon Daar komen mijn dromen vandaan Ik hoor de wind En zie de lage vlakken In mijn dromenland Zie ik een moeder met een kind Uit wandelen Ze heeft de toekomst in haar hand Wat komt en gaat Wat rest…

Bij nader inzien klopt alleen het oor de rest lijkt nog het meest op Demi Moore!…

Daar waar alles eindigt in troosteloos geheel waar zengend zonlicht leven doet sterven wachten zij gelaten opeen en eenzaam Verkrampt strekkend verdroogde benen niets verdragen moet gevoel is niet meer dood waard selectief wachtend op verteer Daar eindelijk verlossing verschroeide benen dragen elke schrede gegeven straf resten…

De ring blijf ik voor jou dragen, daarmee houd ik mezelf bezet, wetend wat ik voor je voel, rest alleen jij, jij bent als laatste aan zet.…

hemel dichterbij haalt de frisgroene geur van vers geplukte bloemen verspreidt de illusie dat alles onverwelkbaar is de bittere smaak van afscheid wordt milder door de gedachten aan de voorkeur die je had altijd te zwaaien met een lach deze dag draagt jouw kleur als een zachte sluier over fel verdriet violen sterven langzaam weg wat rest…

kant gezet met geweld verscheurde Want als ik mijn ogen sluit en luister voel ik hoe je zachtjes grient 'het is niet eerlijk, waar heb ik dit aan verdiend' starend in het grauw oktoberduister voor een onontvangen schouderklop kan ik alleen nog om vergeving smeken judaskus, vooraf aan het vergeten en dan, aan dit intens besef gemeten rest…

maanverlichte kolen waaruit de kleuren zijn gestolen die ik al mijn liefdes gaf Geen halsdaad was mijn aandacht waardig geen wanhoop heb ik ooit gegrond mijn ogen blijven even rond zelfs met lenzen eigenaardig Verslonden heb ik met genoegen vlees is een natuurproduct voortijdig uit de grond gerukt En zodra de nachtzon is vervlogen rest…

over het krakende ei dwaalt een hemelse bode op zoek naar zijn antipode en dat zijt gij mogelijk dat men op zulk een kleine schaal niet denken kan het maakt nijdig of men is verveeld dus veel te veilig dan is men verloren voor de poëzie u rest slechts een troost ligt gij op sterven gij verveelt u dan ook niet…

dromen doen geen pijn De dingen die ik wenste Trek ik mezelf aan Als ook het onbegrensde In grenzen moet bestaan Zolang ik van die dromen Geen waarheid maken kan Zal het zover niet komen Kom ik niet in die ban Vervloek daarom de dag Die komen zal misschien Dat ik niet dromen mag De waarheid moet gaan zien Mocht ik dat ooit vergeten Wat rest…

het verleden In trance laat ik het over me heen komen Langzaam terugkerend naar het heden Met nieuwe kracht vul ik mijn longen De verse lucht laat mijn hart herleven De pijn lost op die ik altijd heb vedrongen Na lange strijd eindelijk opgegeven Als herboren ga ik verder met nog een lange weg te gaan Niet achteromkijkend naar de resten…

waar mijn pad altijd begaanbaar was scherpen nu keien de rest is spiegelglad sporen van mijn lange leven zijn verdwenen angst bepaalt de stap dikke mist omringt mij met stilte het diffuse licht maakt iedere richting ongewis ik mis je hand de compromissen die wij altijd sloten als we weer waren gestrand zonder schaduw zal…

Resten in mijn hoofd de beelden, eer zij toen woorden, zinnen werden onuitwisbaar ingeprent. Al blijft van deze oude tekst ook als ik die zou herschrijven de eerste versie onbekend.…

holle van je blik heeft geen inhoud meer en krijst daardoor zijn nood ik krimp ineen wanneer je zucht het valt wel mee alleen de eerste klap deed me ècht zeer daarmee sloeg hij alles stuk mijn liefde eigenwaarde en vertrouwen ik kan slechts rouwen om gevoelens die gestorven zijn ja, die eerste mep kwam keihard aan maar de rest…

Als ik versuft staar naar die verveloze deur Achtergelaten hopeloos in verwachting Weet ik uitzichtloos angstig hij blijft dicht Terwijl de keukenstoel fluistert onder mijn gewicht Valselijk verlaten betast ik nu het juk Rest van een hartstochtelijke liefde zonder geluk Van wat moest zijn de liefde voor het leven Onderging ik naïef het spel…

het was begonnen met kleine nuanceverschillen vreemde accenten kleurden de taal wat vroeger normaal was is nu niet meer het leidend verhaal het gesprek blijft verstoken van expressief sturende ogen lichaamstaal is al tijden geminiseerd onderwijs heeft het hoofd gebogen achterstand wordt niet gecorrigeerd nog resten er wat platitudes allen…

de schop onder zijn kont was welgemikt en welbedoeld en beter nog dan een mep op zijn overdreven rond ge neus belandde hij op straat waar er niets te rapen viel dan wat voor de hand lag de resten van een drukke dag dan maar gehuld in karton besloot hij zijn hachje te wagen zoals de andere die daar lagen door de kleume nacht te slapen…

Tot ziekbed kromp het liefdesnest, en ik zou zachtjes willen grienen, omdat alleen dit clandestiene sonnetje van ons tweeën rest. Zo'n veertien regeltjes waarmee je een tipje van de sluier licht, wat zout om in de wond te wrijven.…

Behoud geen resten. Stap over haar schreef. Zij blijft de welkriekende dreef in jouw verwoeste gewesten. ---------------------------------- uit: 'Ik schrijf je neer', 2002.…

naarmate de vrede dichterbij kroop nam de vrees toe gedreven zoveel mogelijk uit te moorden gehuld in lompen totdat benen het begaven het waarom onbekend marcheerden zij gedwee door angst gevangen wonnen woorden niet van kogels onverbiddelijk werden zij afgeknald zonder reden liep de rest onophoudelijk uren achtereen…

tijd de steentjes van mijn leven zij vingen met hun licht mijn steeds alerte blik ik zocht niet echt maar viel voor de momenten van contact ik heb ze opgegooid uitgestrooid vormden zij een kleurrijk mozaïek in sprankeling wervelde mijn jeugd daarna wat donkere vormen pas de laatsten tonen het transparant weerkaatsen om de rest…

Werk je qua tempo niet als de rest.. dag...het ga je goed! Dan nog je leeftijd, ook niet onbelangrijk voor onze bazen... Je zou zeggen waarom...? Tja simpel...we leven in een up-tempo-tijd waar alles draait om geld! En wij...wij zitten thuis omdat zij dat willen!…

Want er valt weinig te verwachten van een vijver dacht hij terwijl hij op een zondagmiddag op een bankje in de schaduw zat En bleef de rest van de middag een peinzende introverte gestalte die niemand groet hij zag een man passeren hij zag een man met hond passeren hij zag een man met vrouw passeren Toen is hij naar de vijver gelopen en…

ons rest nog maar weinig mystiek door rationele repliek ook de magie wordt in het logisch circuit stevig te kijk gezet wij zijn verworden tot automaten die zogenaamd iets zinnigs uitbraken geloof hoop en liefde zijn niet te vatten omdat zij nooit in structuren passen godzijdank zijn er nog dromen waarin sprookjes sagen en legenden…

Ze zet de wereld op zijn kop als ze de kans krijgt Is een dame in de dop, als ze mijn toiletspullen ziet Ze is aanhankelijk, vreselijk lief en zo’n mooi gezichtje Draait iedereen om haar pink, middelvinger en de rest!…

Mislukte operatie Tumor Beroerte Zware revalidatie Moeilijke tijden komen Gaan niet Lopen in elkaar over Beheersen mijn dromen Nooit eerder zo dichtbij Zoveel pijn Verdriet Machteloosheid Geen oplossing meer Geen licht Geen lucht Enkel wachten rest weer Even, een moment Afleiding, een lach Het kan nog, het mag Denk niet…