Alle inzendingen over ik rest

o, roos jij voert strijd tussen het einde en nieuwe begin groeistuipen in verleden je ziet een glimp van oude resten allemaal zo pijnlijk jij groeit nu naast mij terzijde fijne draden groeien in ruimtes waar liefde zich verborgen houdt in de scherpte van bladeren snijdt hoop in verandering jij roos bloei met mij in mijn leven waai in…

Ach die tijd, onze tijd van ondergang en overgang, scheidt de dauw die we nu vertrappen, in de middag al verdampt, klampt zich aan het tempo van elke harteklop waarin we mochten hopen, in iedere seconde start en eindig ik, in de avond ligt de ommezwaai met nieuw plaveisel ingelegd, in nesten die we bouwden, resten morgens alweer geslecht…

Door het stopgat van mijn woordenbad blazen resten schuim een laatste adem uit, eisen hun tol op als de dag de nacht doormidden breekt, als het duister zich verslaapt in greppels, beroering van ruimte in de morgen,zich te bruskeren met beelden,die ik reeds al zo lang verzon, me te voegen naar de dynamiek van vrije forellen, voorwaartse…

Geen enkele genade tot … het onthullen van wat nog rest… Storm, rust in mij en vindt deze in mijn innerlijke schoot.…

nog vroeg De merels musiceren Bij een gapende kloof Staar ik in de diepte Alwaar mijn oude huid Vanwaar dit telkens zo Moeizaam vervellen, dit Reïncarneren nog tijdens Het leven Dit schoksgewijs groeien Naar inzicht met steeds een deel Nooit het geheel Het nieuwe zelf dient gekoesterd Na al het verwoesten De tijd die het rest…

herfst dringt de waarzegger in mijn sterven door ik streef zegt zij, jij streeft naar tekst en welzijn in een gesproken rust waar thema zich subjecteert in een volkomenheid van besef, weliswaar is het niveau kleinschalig en korrelig betaamd in vormloze gedachten naar wat zij spiegelt is de lust naar haar naakte wezen in mij gerezen, er rest…

noot van heimweelied de wind neemt misschien geluiden mee, fluisterende beelden, die nooit zwijgen uit wanhoop, toen je wegging in de boot zonk de moed mij in de schoenen ik weet nog steeds niet wat te doen, bij de notaris die mijn testament reclameert mocht je ooit uit jouw zwijgen vertrekken dan laat ik je wat kleingeld na de rest…

groot wit papier gepakt dwerg en hoer plat gemaakt ingekleurd en uitgeknipt Zij is groot, houdt hem aan zijn duim moeiteloos omhoog Alsof hij uit het kader valt denkt met een sardonisch gelaat aan de klaagmuur in Jeruzalem Vrouwen met de Torah in de hand zij lezen voor hardop als mannen Joodse man die Allah Akbar roept tot bloederige rest…

De berk treurt naast de wilg beroofd van hun laatste bladeren die langzaam liggen te vergaan tot humus voor het nieuwe jaar dat teert op oude resten Maar het gloren van het begin van wellicht een nieuwe lente ligt nog ver in het verschiet terwijl de ene bijna-dode voorrang vraagt boven de andere Niemand zei dat het makkelijk was maar…

van de mariannenplatz naar de overkant: gesloopte panden of wat daarvan nog rest behangpapier, de plaats waar de leidingen zaten de holte waar de kolenkachel stond de vragen die zij zich daarbij stelt: hoe het voor de oorlog was waar het bed stond waar de tafel en alles wat daartussen lag van de mariannenplatz naar de overkant dat…

Zachtzoete nectar parelt in de zon Flirtende vlinders vieren de lente Gefladder rond een vlinderstruik Eendagsvlinders in mijn buik Bezige bijen bestuiven het zwerk De koningin verlaat haar nest Feromonen vullen de lucht Verleiden darren in volle vlucht Tot een fatale liefdesdans: Hen rest geen tweede kans.…

Het waren jouw ogen terwijl je spreuk is uitgewerkt rest mij het enige beeld dat ik ongecontroleerd thuis zit van slag.…

Samen toen met Breytenbach op barricade met woorden werd gestreden tegen een zo vilein bewind Vervolgens ver- filmd, leerde de rest van de wereld wat wreedheid is als vanwege slechts een diep-donkere huid 'n beperkt aantal blanken zich ergert zich stoort aan opkomst van gerechtigheid voor gekleurden vanaf de jaren '90 van de vorige eeuw…

veranderde alles van één op de andere minuut stapte je in een film, waar je helemaal nooit in had willen zitten niet dat je 'n keuze kreeg wat een uur geleden nog normaal was lag nu in duigen, de fundering onder jouw bestaan weggevaagd wat rest zijn ontelbare scherven waarin jouw leven uiteen geslagen ligt stukje bij beetje veeg je het…

Een stofje dwarrelt, voor de rest geen zucht. Op de kast een foto van omhelzen, van jong geluk. Een lage zon leest langzaam zijn en haar gezicht, vol hoop en verlangen. Twee levens uitgehangen: het ging nooit stuk. Stilte heerst vandaag.…

het is tijd dat het tij keert ik heb weer veel geleerd de stenen die mij lieten zakken naar de grond zijn weg ik brul het uit naar jou en de rest kijk mij dan gaan mijn gezicht die tanden en die blik zo scherp als een mes nu is het mijn regie en niet de jouwe maar het wachten was het waard ik ga voorwaarts met een frisse wind nu…

na te gaan of dat dorp ooit heeft bestaan waar het lag in het veen van Reiderland ingeklonken met ijverige hand afgegraven dat het voor de Dollard een koud kunstje was de restanten weg te vagen slecht dijkonderhoud de zee brak in maakte alles zout en brak en nat geul en wad slib en slijk eb en vloed hebben het rijk alleen de rest…

Ergens rest nog een gestolde rots. Een fabeldier dat zich opricht. Eekhoorn heeft een monument gekregen. 'Niemand mag iemand dwingen niet te leven.'…

Ik zie je vaak vlak nadat ik wakker ben en na de koffie en het brood en de vele pillen zelfs als het regent struin je eendmoedig het gras af op zoek naar eetbare resten soms praat ik tegen je als tegen een laatste vriend van niveau ik denk oude incarnaties in jou te herkennen edele jonkvrouwen en belangrijke baronnen lieve, lieve…

In de lente is het Zo voorspoedig begonnen De bloesem overweldigt Al het oude, wijst het Donker van de winter Resoluut de deur Het nieuwe leven Gaat los, de knoppen Barsten open Wind, water en warmte Doen de rest - Het fruit begint te rijpen, Wel anderhalve maand te vroeg, Een fikse zomerbries Komt onverwacht, het fruit…

mantel nu verjaardag sinterklaas voor even niet en ook het zwartepietenspel is al lang afgelopen laat winkels de cadeaus verkopen die concurrentie moet ik niet mijn paard staat wit te schimmelen pieten zwarten niet omdat roet geen schoorsteen ziet de roe is niet meer te gebruiken want de kindertelefoon sluit mij zo buiten rest…

in de schaduw naar het vallende gras de noen heeft een middenrif dat afzakt naar de avond mijn handen als kleppen op hoogte van mijn wenkbrauwen zakken richting de knoop van het middenrif de staar is voorbij het begin naar het einde ingezet de staar de pijl van tijd uit mijn verleden de mijmer de enige tastbare constante en voor al wat rest…

Eenmaal per jaar rood en de rest van de tijd groen. Hun kleuren bijna eentonig op dat moment na. Zo'n schim van mijn hart is een verlangen Een verlangen dat komt, verandert en weer komt Zoals deze bladeren in de herfst, zo zijn de schimmen van mijn hart. Bijna eentonig op dat moment na Zo zijn de schimmen van mijn hart.…

Nu rest verweerde steen en rottend hout. De kachel brandt niet meer, het voelt hier koud. De neergaande zon, kleurt de lucht in alle tinten rood. In de verte krast een kraai. Hier woont niemand meer. Hier gaat niemand meer dood.…

bomen fluisteren bos het knagend nerven van het blad door mieren op hun jagend pad zet de zomer neer op mos de bosrand loopt de hei voorbij donkere akkers ploegen voren met balen hooi en resten koren verstrooid zijn daken van de boerderij die zomer heb ik in mijn hand haar geur gegrift in mijn geheugen genieten deden we met volle teugen…

Wat er van je overbleef, juist nu wat zo nadrukkelijk uit was op groei, deel van schedel met gewei, zo jongensachtig uitdraagt: 'Waar is de rest gebleven? (Ik ben niet stout, ik wil spelen!)…

Hun karkassen, de resten die er van over zijn, liggen vandaag, één dag na de brand, Te baden in het zonlicht van de nieuwe dag, verspreiden een niet te harden stank. En tussen dat alles het karkas van de automobiel die kort ervoor nog van de rijkspolitie was, verwrongen staal, Een gesmolten stuur.…

precies in het midden stil te staan eenzaam starend in het heldere water geen oog over voor alles om hem heen ooit stonden ze hier samen kusten elkaars spiegelbeeld als hij z'n ogen maar sluit staat ze weer naast hem kan hij haar bijna aanraken maar met ogen open is ze weer verdwenen het liefst blijft hij hier om te staan dromen de rest…

Wij zijn de noten van een majeurakkoord, neem één weg en gehuil is wat rest van harmonie. Wij zijn klinkers en medeklinkers die voorkomen om taal te blijven. Hoe klinkt liefde zonder: lfd iee. Het slaat nergens op! Onze liefde draagt kussen over de bruggen van onze armen. Verbonden stralen gloeidraden licht uit.…

In den beginne schiep de mens de gedachte: alles, de mensen en de aarde, is een wonder met een begin en alles wat zich voortplant gaat dood, alleen de zon de sterren en de stenen hadden geen eind, tot later de oneindigheid werd bedacht het zelfs nooit begonnen zijn zodat de rest, eigenlijk alles dat bekend is, de wereld ooit zal moeten…