In diepte van mijn heimweeklacht
De eenzame stilte
die jij in mijn ziel
wilt ontroeren
ademt in mijn twijfel
als hoogste noot
van heimweelied
de wind neemt misschien
geluiden mee, fluisterende
beelden, die nooit zwijgen
uit wanhoop, toen je wegging
in de boot zonk de moed
mij in de schoenen
ik weet nog steeds niet
wat te doen, bij de notaris
die mijn testament reclameert
mocht je ooit uit jouw zwijgen
vertrekken
dan laat ik je wat kleingeld na
de rest gaat naar de dierentuin.
Inzender: Henk van Dijk, 6 januari 2013
Geplaatst in de categorie: psychologie